«Έχετε νιώσει ποτέ την παρόρμηση να ουρλιάξετε απ’ τα βάθη της ψυχής σας “ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΠΟΥ ΒΛΕΠΕΙ ΟΛΑ ΟΣΑ ΚΑΝΩ;;; ΜΙΚΡΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΑ;;;”
Εάν ναι, τότε έχετε σίγουρα νιώσει πως ό,τι κι αν κάνετε κάθε μέρα είναι σαν να μην το βλέπει κανείς, σαν να μην αναγνωρίζεται η παραμικρή προσφορά σας στη ζωή του άντρα σας και των παιδιών σας – σαν να είστε αόρατη κι όλα γίνονται ως δια μαγείας.
Και σίγουρα έχετε σκεφτεί να κάνετε μια λίστα με όλα αυτά… σαν τον λογαριασμό στην ταβέρνα, ας πούμε, μόνο που δεν θέλετε χρήματα παρά μόνο μια απλή αναγνώριση.
Για να δούμε:
- Έκανα πρωινό
- Έκανα τη λάντζα
- Έκανα εξ αποστάσεως εκπαίδευση με τα παιδιά
- Μάζεψα τα σκουπίδια από κάθε γωνιά του σπιτιού
- Πλήρωσα τους λογαριασμούς
- Ψώνισα
- Έκανα μεσημεριανό
- Έστρωσα το τραπέζι
- Μάζεψα το τραπέζι
- Καθάρισα τα ψίχουλα από κάθε γωνιά του σπιτιού
- Έπαιξα με τα παιδιά
- Έκανα μπάνιο τα παιδιά
- Έβαλα πλυντήριο
- Άπλωσα το πλυντήριο
- Έκανα μασάζ στον άντρα μου
- Έστρωσα να φάει
- Μάζεψα κι έπλυνα
- Κλπ. Κλπ. Κλπ.
Καταλάβατε τι εννοώ;
Βεβαίως και καταλάβατε¨! Γιατί είστε μαμάδες και περνάτε τα ίδια. Κάποιες κάνετε λιγότερα, κάποιες περισσότερα, αλλά ΟΛΕΣ περνάτε τα ίδια. Ξέρετε πολύ καλά τι σημαίνει να είσαι στο πόδι όλη μέρα, να μην έχεις 5 λεπτά για τον εαυτό σου και οι “ωφελούμενοι” – οι άνθρωποι που αγαπάς περισότερο απ’ το κάθε τι – να το θεωρούν αυτό σαν το πιο φυσιολογικό πράγμα στον κόσμο.Το ξέρω ότι ξέρετε τι περνάω. Γι’ αυτό, όταν θέλω να ουρλιάξω, σκέφτομαι τις άλλες μαμάδες εκεί έξω και ηρεμώ. Με κοιτάζουν μέσα στα μάτια σαν ναξέρουν τι κρυβω στην ψυχή μου, με χτυπούν στην πλάτη και μου λένε “εγώ ξέρω τι περνάς, κάνε κουράγιο και θα το δουν κι εκείνοι”. Και τότε νιώθω λίγο καλύτερα…»
Πηγή: herviewfromhome.com