Στην προσωπική σελίδα της Μαρίας Αϊβαζίδου στο facebook δημοσιεύτηκε ένα υπέροχο κείμενο, στο οποίο ένας νεαρός απευθύνεται στη μαμά του, λέγοντας της όλα όσα θα θέλαμε να μας πουν και τα δικά μας αγόρια.
«Μάνα ξέρω ότι με αγαπάς.
Σου αρέσω όμως;
Μάνα, ξέρω ότι φέρομαι περίεργα τελευταία αλλά και εσύ δεν πας πίσω.
Νιώθω όμως και περίεργα.
Ξέρω ότι ξεσπάω συνέχεια απάνω σου χωρίς να μου φταις πάντα εσύ. Αλλά πού θες ρε μάνα να ξεσπάσω;
Δες με ρε μάνα ,μεγαλώνω ,και όσο και αν αυτό πάντα λαχταρούσα τώρα φοβάμαι.
Όσο και αν με ενοχλείς πολλές φορές άλλο τόσο μου τη σπάει που σε έχω ακόμα ανάγκη μάνα . Αλλά όχι όπως παλιά ,αλλιώτικα.
Και θέλω από καιρό να σε ρωτήσω κάτι.
Ξέρω ότι με αγαπάς αλλά πες μου, σου αρέσω;
Σου αρέσω ρε μάνα;
Γιατί για μένα αυτό έχει μεγάλη σημασία, μεγαλύτερη ίσως από και από την αγάπη σου.
Θα σου πω μερικά πράγματα που θέλω να αλλάξεις:
Δεν θέλω άλλα κηρύγματα ,άλλα πρέπει και άλλα μη.
Όχι άλλα γιατί έβηξες ,ποιος σε πείραξε, αν μου αρέσει καμιά κοπέλα.
Εγώ από τη μεριά μου σου υπόσχομαι ότι θα προσπαθήσω να σταματήσω να βρίζω,
ότι θα μαζεύω πιο συχνά το δωμάτιό μου, ότι θα τρώμε μαζί το μεσημέρι, ότι θα προσέχω τις παρέες μου και την υγεία μου.
Δεν σε θέλω ούτε υπερπροστατευτική αλλά ούτε και αδιάφορη.
Σου βάζω δύσκολα ε μάνα;
Θέλω να είσαι εκεί αλλά άσε με να έρχομαι εγώ σε σένα όταν έχω ανάγκη τη βοήθειά σου.
Θέλω να με ενθαρρύνεις ειδικά όταν μερικές φορές χάνω την εμπιστοσύνη στον εαυτό μου.
Με βοηθάει να σε βλέπω σίγουρη απέναντί μου και σταθερή.
Νιώθω και εγώ σιγουριά έτσι και δεν φοβάμαι.
Με τρελαίνει όμως ρε μάνα να σε βλέπω τόσο ανασφαλή.
Και ρε μάνα έχεις κάνει καλή δουλειά όλα αυτά τα χρόνια οπότε έχε μου λίγη εμπιστοσύνη παραπάνω.
Δεν θα σε απογοητεύσω. Θα το δεις.
Επίσης θέλω να φροντίζεις τον εαυτό σου ,να είσαι χαρούμενη και να ψάξεις και άλλα πράγματα να κάνεις πέρα από το να φροντίζεις εμένα.
Επίσης αυτό το αστείο με τη φωλίτσα ρε μάνα να σταματήσει γιατί πλέον μου πέφτει και λίγο στενή.
Μην φοβάσαι ότι θα με χάσεις αλλά τώρα που έμαθα να πετάω ίσως πηγαίνω και πιο μακρινές βόλτες.
Πάντα όμως θα επιστρέφω, έστω και για λίγο.
Ακόμα και όταν θα φτάσει η ώρα να χτίσω δικό μου σπιτικό δεν θα ξεχάσω ότι εδώ μεγάλωσα…μαζί σου.
Και θα έρχομαι. Και...μαμά, άκου κάτι να χαρείς : θα φέρνω και άλλους μαζί μου.»
Δ. Τσιριγώτης