«Μπαμπά,
Ανέκαθεν σε λάτρευα με πάθος! Ήσουν ο ήρωάς μου, δυνατός και αλώβητος. Σε θαύμαζα τόσο πολύ, που δεν πίστευα ότι μπορούσες να κάνεις λάθη. Είχες (και συνεχίζεις να έχεις) μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου ειδικά τώρα που έχω μεγαλώσει και συνειδητοποιώ πόσα πολλά μου έδωσες. Αλήθεια, δεν ξέρω ποια θα ήμουν χωρίς εσένα.
Πάντα θα νιώθω ευγνωμοσύνη που μεγάλωσα με ένα πατέρα που ήταν ουσιαστικά δίπλα μου σε κάθε μου βήμα. Για να με στηρίζει, να με ενθαρρύνει και να μου δείχνει έμπρακτα την αγάπη του καθημερινά. Ήσουν πάντα εκεί. Από τις γυμναστικές επιδείξεις στο δημοτικό μέχρι στην ορκωμοσία στο πανεπιστήμιο, ήσουν ο μεγαλύτερος φαν μου.
Η αγάπη και η φροντίδα σου, όμως, δεν έφταναν μέχρι εκεί. Με βοηθούσες στο διάβασμα και μου μαγείρευες τα πιο νόστιμα μακαρόνια, κάθε φορά που η μαμά έλειπε απ' το σπίτι. Έκανες τον σοφέρ στις εξόδους μου και ποτέ δεν με άφηνες να γυρίσω μόνη μου. Μπορεί να ήταν χαράματα, όμως, εσύ θα ερχόσουν να με μαζέψεις απ' το φοιτητικό πάρτι.
Είμαι αρκετά μεγάλη πια και έχω καταλάβει πως είσαι σπάνιος μπαμπάς. Ασχολήθηκες πολύ με την ανατροφή μου κι ας δούλευες πολλές ώρες. Όταν σου μιλούσα για αγόρια, ποτέ σου δεν μου φώναζες. Μόνο με συμβούλευες και με προστάτευες.
Στην επαναστατική περίοδο που ονομάζεται εφηβεία, ήσουν ο μόνος που δεν με κόντραρες. Αντίθετα, με άκουγες! Συζητούσαμε ώρες και ένιωθα ότι υπάρχεις μόνο εσύ που με καταλαβαίνεις. Ήσουν το καταφύγιό μου.
Μια φορά σε θυμάμαι να μου φωνάζεις. Ήταν τότε που μετά από μια ερωτική απογοήτευση στο πανεπιστήμιο, ήθελα να τα παρατήσω όλα. Σε φέρνω στον νου μου να ανεβάζεις τους τόνους και να προσπαθείς να με συνεφέρεις με λόγια σκληρά, που όμως είχα ανάγκη να ακούσω. Δεν είσαι απ' τους ανθρώπους που χαϊδεύουν αυτιά. Είσαι ντόμπρος και ατόφιος.
Είμαι πολύ τυχερή που σε έχω για πατέρα. Ξέρω ότι οτιδήποτε κι αν συμβεί στη ζωή μου, θα είσαι δίπλα μου να με στηρίξεις.
Μπαμπά, ετοιμάζομαι να παντρευτώ και νομίζω ότι επέλεξα έναν υπέροχο άνθρωπο που θα με αγαπήσει όπως εσύ αγαπάς τη μαμά και θα γίνει τέλειος πατέρας όπως ήσουν εσύ για μένα. Ανυπομονώ να με παραδώσεις στην εκκλησία και φαντάζομαι από τώρα τον χορό μας στη δεξίωση. Νομίζω θα κλαίω πολύ.
Καθώς μεγαλώνουμε και οι δύο, είμαι σίγουρη ότι θα ζήσουμε ακόμα περισσότερες στιγμές και θα κατανοήσουμε ο ένας τον άλλον καλύτερα. Σ' ευχαριστώ πολύ για όσα μου έχεις δώσει. Θέλω να ζήσεις πολλά χρόνια και να με μάθεις ακόμα περισσότερα.
Το κοριτσάκι σου.»