«Ακούω τον ήχο που κάνει ο υπολογιστής μου, όταν έχω βίντεοκλήση-είναι ένας ήχος που καταλαβαίνει αμέσως η μικρή μου κόρη και μετά φωνάζει ενθουσιασμένη ''γιαγιά''. Οι γονείς μου μένουν πολύ μακριά από εμάς, αλλά χάρη στην τεχνολογία μπορούμε ακόμα και να δειπνήσουμε όλοι μαζί!
Από τότε που γεννήθηκε η κόρη μου κάνουμε αμέτρητες βιντεοκλήσεις! Μάλιστα, υπάρχουν πολλές φορές που οι παππούδες της την απασχολούν, ενώ κάνω κάνω δουλειές στο σπίτι. Δεν θα πω ψέματα, μου λείπει πολύ το πατρικό μου! Είμαι όμως ευγνώμων που μπορούμε και επικοινωνούμε τόσο συχνά με τους δικούς μου χάρη στην τεχνολογία. Κυρίως, όμως, νιώθω τυχερή που με την μητέρα μου έχουμε τόσο καλές σχέσεις, αν και μας χωρίζουν πολλά χιλιόμετρα απόστασης.
Όταν μιλάμε με την μητέρα μου νιώθω ότι είμαι ακόμα παιδί-η κόρη της. Και όταν κλείνουμε τις οθόνες και τα τηλέφωνα αμέσως γίνομαι ξανά η μαμά.
Η μητρότητα είναι φοβερή, όμως, υπάρχει ένα κομμάτι της που δεν ήξερα και κανείς δεν με είχε προειδοποιήσει. H μετάβαση απ΄το να είσαι η κόρη κάποιας στο να είσαι η μητέρα κάποιας είναι δύσκολη. Και το γεγονός ότι βρίσκομαι τόσο μακριά απ' το σπίτι μου και όσα γνωρίζω, μερικές φορές το κάνει ακόμα πιο δύσκολο.
Στην οικογένεια που δημιουργείς, όλοι-ανεξαιρέτως- στηρίζονται σε σένα. Είναι τεράστια αλλαγή, όταν μέχρι πριν από λίγο, εσύ η ίδια στηριζόσουν στη δική σου μαμά. Είναι δύσκολο κυρίως, επειδή καταλαβαίνεις ότι μεγάλωσες και πρέπει να αφήσεις πίσω σου πολλά κομμάτια του εαυτού σου: προσδοκίες και φόβους.
Όταν τελειώσει όμως αυτή η μετάβαση ανακαλύπτεις σπουδαία κομμάτια του τωρινού σου εαυτού: τεράστια εσωτερική δύναμη και κουράγιο. Είναι όλα αυτά που σε κάνουν μαμά. Εξακολουθώ να είμαι η κόρη, αλλά ο αγαπημένος μου ρόλος είναι αυτός της μαμάς.
Είναι η σειρά μου να κάνω εκπλήξεις στην κόρη μου. Να προσεύχομαι γι' αυτήν και να φροντίζω τις ανάγκες της. Να την ενθαρρύνω να κυνηγάει τα όνειρά της και να πετυχαίνει τους στόχους της.
Είναι η σειρά μου κάποιες φορές να λυγίζω από τις υποχρεώσεις και αμέσως να σηκώνομαι στα πόδια μου και να κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ για τα παιδιά μου.
Και όλα αυτά τα καταφέρνω, επειδή τα έχω ξαναδεί. Έχω την μητέρα μου ως πρότυπο και την φέρνω στον νου μου κάθε φορά. Αυτοσχεδιάζω όμως και δοκιμάζω και δικές μου μεθόδους, ρουτίνες και παραδόσεις.
Μαμά, σε ευχαριστώ που υποστηρίζεις όλες μου τις επιλογές (ακόμη και το να φύγω μακριά σου). Μα περισσότερο σε ευχαριστώ που με έμαθες να είμαι...μαμά! Σου υπόσχομαι ότι πάντα θα σε κάνω περήφανη!»
Ελεύθερη μετάφραση από herviewfromhome.com