«Ένα κορίτσι χρειάζεται τον μπαμπά της. Είναι τόσο απλό! Υπήρξα πολύ τυχερό παιδί καθώς μεγάλωσα με δυο υπέροχους γονιούς. Η μητέρα μου ήταν αληθινή μαχήτρια! Σταμάτησε τη δουλειά για να μας φροντίζει και με την αδερφή μου δεν μας έλειψε τίποτα.
Αυτό το χρωστάμε και στον μπαμπά μας, ο οποίος δούλευε πολύ (καμιά φορά και δυο δουλειές) για να παρέχει στην οικογένειά του τα προς το ζην.
Εκτός όμως από οικονομική ασφάλεια, μας προσέφερε και συναισθηματική. Η αγάπη του ήταν δυνατή και ανιδιοτελής. Πάντα ήταν δίπλα μας για να μας στηρίξει, να μας καθοδηγήσεις και να μας ενθαρρύνει να κυνηγήσουμε τα όνειρά μας.
Ο πατέρας μου για μένα υπήρξε πρότυπο ανθρώπου. Όταν ήθελα κάποιον να μου μιλήσει ειλικρινά, να με παρηγορήσει ή να με συνεφέρει ''έτρεχα''στον μπαμπά μου.
Εκείνος ήταν το καταφύγιό μου στις δυσκολίες. Ο άνθρωπος που με έκανε να γελάω στις στενοχώριες και που με έκανε να νιώθω ασφάλεια και αγάπη.
Ήταν επίσης εκείνος που όταν ήμουν μικρή ξάπλωνε δίπλα μου για να μη φοβάμαι το σκοτάδι.
Με έμαθε να οδηγώ και αργότερα από μπαμάς μου έγινε ο καλύτερος παππούς που θα μπορούσε να είχε ο γιος μου.
Όσο και να μεγαλώνουμε παραμένουμε το κοριτσάκι του μπαμπά μας και αυτό σημαίνει τεράστια αγάπη, αποδοχή και εκτίμηση. Προσωπικά, δεν ντρέπομαι να το παραδεχτώ! Ούτε εσείς πρέπει!»
Ελεύθερη μετάφραση από herviewfromhome.com