Η αλήθεια ωστόσο είναι πως εμείς οι γυναίκες δεν αφήνουμε εύκολα τον άνθρωπο που αγαπάμε. Είμαστε απ' τη φύση μας πιο δοτικές και θέλουμε να εξαντλήσουμε όλα τα περιθώρια (και τις δυνάμεις μας!) μέχρι να πάρουμε απόφαση πως κάτι έχει τελειώσει. Και συνήθως, αυτό που μας κάνει να το συνειδητοποιούμε είναι η συμπεριφορά του συντρόφου μας.
Γιατί για να φύγει μια γυναίκα και να αφήσει τον άνθρωπο που αγαπάει πρέπει ο ίδιος να της έχει ανοίξει την πόρτα!
Οι άσχημες συμπεριφορές ή η αδιαφορία είναι αυτές που της δείχνουν τον δρόμο! Καμιά γυναίκα δεν είναι ρομπότ! Δεν μπορείς να προσπεράσεις τις συναισθηματικές και σωματικές της ανάγκες. Απλώς δεν μπορείς!
Μπορεί καμιά φορά να χάνεται μέσα στους ρόλους που έχει αναλάβει όμως πάντα θα θέλει να αφεθεί στον άνθρωπό της. Να βρει καταφύγιο στην αγκαλιά του, να νιώσει ποθητή, ότι την αγαπούν και την φροντίζουν. Θέλει να ξέρει ότι είναι προτεραιότητα στη ζωή του συντρόφου της όπως είναι και αυτός για εκείνη. Αυτό της δίνει τη δύναμη για να συνεχίζει.
Όταν δεν παίρνει όσα δίνει πληγώνεται και αρχίζει και απομακρύνεται-συνήθως χωρίς να δείξει τίποτα! Η λογική με την καρδιά της βρίσκεται σε συνεχή σύγκρουση. Η πρώτη βλέπει όλα τα λάθη και τα άσχημα, ενώ η δεύτερη προσπαθεί να δικαιολογήσει και να συγχωρήσει!
Κάποια στιγμή όμως μπαίνει μια «τελεία» και φεύγει. Αποδέχεται το παρελθόν της για να μπορεί να αγκαλιάσει το μέλλον της. Μπορεί να είναι απογοητευμένη από τις επιλογές της, αλλά είναι πάντα ανοιχτή να αγαπήσει ξανά και να δοθεί με όλο της το είναι σε μια σχέση που έχει μέλλον.
Μετά από έναν χωρισμό θα ακολουθήσουν πολλές στιγμές αυτοκριτικής - και ενίοτε αυτομαστίγωσης. Θα ζυγίσει όλες τις καλές και κακές στιγμές που έζησε στη σχέση της, θα αναγνωρίσει τις αδυναμίες της και στο τέλος, θα συγχωρέσει τον εαυτό της. Θα τον αγαπήσει και θα τον σεβαστεί και θα βρει αλλού την ευτυχία της. Και αυτό είναι το μόνο σίγουρο!