«Πεισματάρικο» ή γεννημένος ηγέτης;
Το παιδί που έχει έντονο πείσμα, μπορεί να μας κάνει τη ζωή δύσκολη. Σπάνια θα ακούσει τις συμβουλές μας ή θα αλλάξει γνώμη, ενώ θα κάνει τα πάντα για να περάσει το δικό του. Το πείσμα του μοιάζει με ξεροκεφαλιά που συχνά μας βγάζει από τα ρούχα μας, αλλά μήπως σημαίνει και κάτι άλλο;
Το πείσμα και επιμονή είναι πολύτιμα εφόδια για τον άνθρωπο που θέλει να πετύχει τους στόχους του. Προσπεράστε, λοιπόν, την ταμπέλα του «πεισματάρικου» και δείτε ένα παιδί που είναι σταθερό, με εμπιστοσύνη στα θέλω και τις απόψεις του και έτοιμο να πετύχει τους στόχους του πάση θυσία. Εάν το αντιμετωπίσετε με αυτόν τον τρόπο, το πιθανότερο είναι πως έτσι θα αντιμετωπίσει και το ίδιο τον εαυτό του.
«Δεν κάθεται λεπτό σε ησυχία» ή δραστήριο με ενδιαφέροντα;
Δεν είναι το πιο εύκολο πράγμα του κόσμου να μεγαλώνεις ένα υπερκινητικό παιδί! Συνεχώς τρέχει πάνω κάτω, δυσκολεύεται να συγκεντρωθεί και βαριέται πανεύκολα. Πολλές φορές καταφεύγουμε σε ειδικούς για να τα βοηθήσουμε, ξεχνώντας όμως πως τα παιδιά αυτά έχουν ένα τεράστιο προσόν: είναι δυναμικά, δραστήρια και με πολλά ενδιαφέροντα!
Είναι σημαντικό, λοιπόν, αντί να τα ρωτάμε συνέχεια αν... έχει μαμούνια ο πισινός τους, να τους τονίζουμε πόσο όμορφο είναι που έχουν ενδιαφέροντα, που είναι δραστήρια και έξυπνα. Έτσι, τα ενθαρρύνουμε να ασχολούνται με περισσότερη συγκέντρωση σε μια δραστηριότητα και να προσπαθούν να την τελειοποιήσουν πριν αρχίσουν πάλι να τρέχουν πάνω κάτω. Πάντα μετράει η προσπάθεια και την επιβραβεύουμε, μα η ζωή χρειάζεται και αποτελέσματα...
«Στον κόσμο του» ή με εκπληκτική φαντασία;
Υπάρχουμε κι εμείς που είμαστε στον κόσμο μας. Ανήκω σ' αυτήν την κατηγορία, και ξέρω καλά πόσο δυσκολευόντουσαν οι γονείς μου να με επαναφέρουν στην πραγματικότητα - ειδικά όταν κινδύνευα! Τα παιδιά αυτά σε κοιτούν στα μάτια αλλά δεν ακούν ούτε μια λέξη όταν μιλάς, περπατούν και σκοντάφτουν σε κολώνες, επιχειρούν να περάσουν τον δρόμο σαν να μην υπάρχουν αυτοκίνητα και πολλά άλλα επικίνδυνα ή μη.
Ωστόσο, το να τους τονίζουμε το ιδιαίτερο αυτό χαρακτηριστικό τους ως πρόβλημα, δεν τους κάνουμε καλό. Μιλήστε τους για την ζωηρή τους φαντασία, θαυμάστε τα για την ικανότητά τους να ζουν εδώ αλλά και σε έναν δικό κόσμο τους ταυτόχρονα και πολύ γρήγορα θα τα δείτε να αξιοποιούν τα χάρισμά τους χωρίς να «μετακομίζουν» στο σύμπαν τους συνεχώς. Όλα θέλουν τον τρόπο τους και έναν λεπτό χειρισμό.
«Αντικοινωνικό» ή με εξαιρετική εσωτερική συνοχή;
Έχω γνωρίσει αρκετά παιδιά που, παρά τις προσπάθειες των γονιών και των δασκάλων τους να κοινωνικοποιηθούν, προτιμούν να περνούν τον χρόνο τους με τον εαυτό τους. Συνήθως έχουν ελάχιστους φίλους και σίγουρα δεν είναι η ψυχή της παρέας! Οι μαμάδες τους ανησυχούν και στεναχωριούνται, νομίζοντας (ως συνήθως!) πως κάνουν κάτι λάθος.
Τα παιδιά αυτά στην πλειονότητά τους, όμως, διαθέτουν μια ωριμότητα και μια εσωτερική συνοχή που είναι αξιοθαύμαστη. Είναι συγκροτημένα, ξέρουν τι θέλουν και κάνουν καλή παρέα με τον εαυτό τους. Εάν τους τονίσετε την πλευρά αυτή, θα νιώσουν περήφανα και όχι διαφορετικά από τα υπόλοιπα παιδιά. Έτσι, σταδιακά, θα θέλουν να μοιραστούν τις εμπειρίες τους ή τα ενδιαφέροντά τους χωρίς ντροπή ή συστολή και θα κάνουν νέους φίλους. Όχι πολλούς, αλλά ακριβώς αυτούς που χρειάζονται!