«Ο ανιψιός μου γεννήθηκε πριν από 48 ώρες, στις 34 εβδομάδες. Η αδερφή μου είχε μπει στο μαιευτήριο νωρίτερα λόγω υψηλής αρτηριακής πίεσης και στην αρχή μπορούσαμε να τη δούμε. Μετά από δύο μέρες, μας είπαν ότι λόγω του COVID-19, οι επισκέπτες δεν επιτρέπονται πλέον. Δεν θέλαμε να την αφήσουμε μόνη της, αλλά καταλαβαίναμε τις προφυλάξεις.
Πριν λίγο καιρό δεν φοβόμουν τόσο. Τα μαγαζιά ήταν ακόμα ανοιχτά και η ζωή συνεχιζόταν κανονικά. Θεωρούσαμε ότι όσο πλένουμε τα χέρια μας και τηρούμε τους βασικούς κανόνες υγιεινής ήμασταν ασφαλείς. Μετά από λίγο τα σχολεία έκλεισαν, μας είπαν να μείνουμε στα σπίτια μας και η αδερφή μου με τον σύντροφό της αναρωτιούνταν τι μέλει γενέσθαι για το αγοράκι τους.
Την επόμενη εβδομάδα η κατάσταση ήταν ακόμα πιο κρίσιμη. Παρακολουθούσαμε τις ειδήσεις καθώς ο ιός εξαπλωνόταν σ΄όλο τον κόσμο. Τώρα είμαστε εν μέσω πανδημίας, ενός ιού που σκοτώνει-παρόλα αυτά η αδερφή μου έφερε στον κόσμο... ζωή.
Μόνη της...
Η μητέρα μας ήταν πάρα πολύ στενοχωρημένη, όχι μόνο γιατί δεν μπόρεσε να δει από κοντά το πρώτο της εγγόνι αλλά και επειδή δεν ήταν κοντά στην κόρη της, να της συμπαρασταθεί.
Η αδερφή μου όμως είναι μαχήτρια. Τα αντιμετώπισε όλα με αξιοπρέπεια και δυναμισμό.
Λίγο αφότου ο μικρούλης γεννήθηκε παρουσίασε δυσκολία στο ν' αναπνεύσει και να τραφεί. Αμέσως μπήκε στη θερμοκοιτίδα. Όλοι μας ήμασταν έτοιμοι να καταρρεύσουμε απ΄το άγχος για το τι θα συμβεί. Ήθελα να είμαι κοντά στην αδερφή μου όμως δεν μπορούσα...
Λόγω των προφυλάξεων που τέθηκαν σε εφαρμογή για τον κορονοϊό, δεν ήμουν σε θέση να δω την αδερφή μου για πρώτη φορά μέσα σε τρεις εβδομάδες μέχρι σήμερα. Έφυγε από το νοσοκομείο φορώντας μάσκα και τα κουρασμένα μάτια της έλαμπαν από χαρά. Είχε το μωρό της στην αγκαλιά της.
Μας έδειξε μια φωτογραφία που είχε τραβήξει η νοσοκόμα. Μια πανέμορφη στιγμή που δεν μπορεί να περιγραφεί με λόγια. Η αδερφή μου δεν ήταν μόνη της σ΄όλο αυτό. Είχε τον σύντροφό της δίπλα της να στέκεται βράχος και γι΄αυτό του είμαι ευγνώμων.
Για να σταματήσει οποιαδήποτε περαιτέρω εξάπλωση του ιού σε νέους γονείς και μωρά, μόνο ένας γονέας επιτρέπεται να είναι κοντά στο μωρό για δύο ώρες την ημέρα.
Εξαιτίας της κατάστασης, νέοι γονείς αναγκάζονται να μείνουν μακριά απ'το μωρό τους τις πρώτες ημέρες ζωής του. Υπομένουν αυτό το ''μαρτύριο'' σιωπηλά γιατί κατανοούν την επικινδυνότητα της κατάστασης. Ξέρω ότι δεν είμαστε η μόνη οικογένεια που το αντιμετωπίζει αυτό...
Παίρνουμε τις κατάλληλες προφυλάξεις, είμαστε απομονωμένοι και πλένουμε συνεχώς τα χέρια μας. Καθαρίζουμε εξονυχιστικά το σπίτι, τα ρούχα, τα πόμολα απ΄τις πόρτες. Δεν κάνουμε χειραψίες. Δεν αγκαλιαζόμαστε...
Άνθρωποι όπως η αδερφή μου και ο σύντροφός της είναι αναγκασμένοι να κάνουν μία απ'τις μεγαλύτερες θυσίες για να προστατεύσουν την οικογένειά τους.
Ξέρω ότι η κατάσταση είναι πολύ δύσκολα διαχειρίσιμη και ότι απέχουμε πολύ απ΄το τέλος της, όμως, να θυμάστε μέσα σ' όλα αυτά που ακούτε ότι όμορφα πράγματα συνεχίζουν να συμβαίνουν. Εγώ έγινα θείος για παράδειγμα!»
Πηγή: thestir.cafemom.com