«Παππούδες κι εγγόνια
Αρχίσαμε πάλι το κλείστε τους παππούδες μέσα.
Οι παππούδες πάνε καφενείο.
Τσεκ.
Οι γιαγιάδες λαϊκή.
Τσεκ.
Οι παππούδες κι οι γιαγιάδες κάθονται στα παγκάκια.
Τσεκ.
Και ποιος τους κουνάει το δάχτυλο παρακαλώ; Οι νεότεροι που βούλιαξαν τις παραλίες. Που στριμώχτηκαν στις καφετέριες. Που έστησαν αυτοσχέδια μπαράκια μη και στερηθούν το σφηνάκι τους.Έλα αγάπη μου τώρα, έλα να χαρείς.
Ηλικιακός ρατσισμός en pleine gloire ή μάλλον en pleine colère. Ολοι οι γέροι είναι ηλίθιοι κι αστοιχείωτοι, όλοι οι νέοι σαΐνια και μόρφωση από Κακριδή και βάλε. Οι νέοι, οι ηλικιωμένοι, οι ξανθές, οι κοντές, οι παχύσαρκοι, οι ομοφυλόφιλοι, οι εβραίοι, οι κομμουνιστές, οι ''πουτάνες''. Οι πουτάνες οι παστρικές, οι ξανθές οι χαζές, οι κοντές οι τσαχπίνες, οι παχύσαρκοι οι καλόκαρδοι: παχύς άνθρωπος δεν έδειρε ποτέ παιδί, επιστημονικώς τεκμηριωμένο αυτό. (Κι ας μην πιάσουμε και τους ''μυτόγκες'' με τα ανάλογα χαρίσματα.)
Δεν το μάθατε από μένα, αλλά οι ηλικιωμένοι δεν είναι όλοι ηλίθιοι, ξέρετε. Ένας ηλικιωμένος μπορεί να είναι έξυπνος ή βλαξ, καλός ή κακός, ιδεοληπτικός, προοδευτικός, πεισματάρης, ανοιχτό μυαλό, στριμμένος, γενναιόδωρος, ψηλός, κοντός, αριστερός, δεξιός, μαλάκας, αστέρι, γελοίος ή αξιοσέβαστος.
Δεν είναι όλοι ίδιοι και δεν είναι όλοι το ίδιο.
Δεν μπαίνουν στην ίδια ομπρέλα, μόνο και μόνο λόγω ηλικίας. Με την ίδια λογική που δεν μπαίνουν και οι νέοι στην ίδια ομπρέλα λόγω ηλικίας. Δεν πάει έτσι παιδιά, αν ίσχυε αυτό η ζωή μας θα ήταν τόσο απλή και μονότονη!
''Δεν βαριέσαι εγώ τα έφαγα τα ψωμιά μου'' λένε μεγάλοι άνθρωποι τώρα με τον κορονοϊό και οι νέοι αυτό το βρίσκουν – και σωστά – πολύ εγωιστικό. Εξίσου εγωιστικό όμως είναι και το αντίθετο:''Νέος είμαι, δεν παθαίνω τίποτα''.
Βρείτε την διαφορά. Που δεν υπάρχει.
Παιδιά, λίγος σεβασμός δεν βλάπτει. Αυτοί οι ''κ@λόγεροι'' κι οι ''κ@λόγριες'' σάς μεγάλωσαν. Αυτοί έκαναν το σκατό τους παξιμάδι για να μη σάς λείψει τίποτα. Αυτοί έκαναν δυο και τρεις δουλειές για να σπουδάσετε, να ανοίξετε ένα μαγαζάκι, να κάνετε οικογένεια. Αυτοί στάθηκαν δίπλα σας στα δύσκολα. Μπορεί να στάθηκαν με λάθος τρόπο. Μπορεί να γκρινιάξανε, να καταπιέσανε, να διέπραξαν τα χίλια σφάλματα. Και; Και τι έγινε; Εσείς οι τόσο τέλειοι δεν μπορείτε να τους καταλάβετε; Κι αν χρειαστεί να τους συγχωρέσετε;
Δεν πετάμε τους ανθρώπους σαν πατσαβούρια. Δεν τους εξευτελίζουμε, δεν τους αντιμετωπίζουμε ως βάρος δυσβάστακτο. Γλυκά να τους μιλάτε. Όμορφα να στάζετε τα λογάκια στην ψυχή τους. Κι αν έχετε νεύρα μην τα ξεσπάτε επάνω τους. Έξω, έξω και μακριά. Στείλτε ένα 6 στο 13033, βγείτε για λίγο να εκτονωθείτε, να ηρεμήσετε και μετά πάλι πίσω. Και τα νευράκια έξω απ’ την πόρτα, πάει;
Και φροντίστε τους γαμώτο. Νοιαστείτε τους. Οι άνθρωποι αυτοί δεν είναι άχρηστοι επειδή εσείς τους βλέπετε έτσι. Και να μιλάτε πιο υπομονετικά με τους ανθρώπους σας που πάσχουν από γεροντική άνοια. Μην τους φωνάζετε, μην τους τρομάζετε, μην τους μαλώνετε. Δεν φταίνε αυτοί, η γαμωαρρώστια φταίει. Αύριο θα είστε στη θέση τους. Θα θέλατε πάρα πολύ να σάς τρομοκρατεί το δικό σας παιδί;
Και κάτι τελευταίο. Ξεκολλήστε και λίγο από το κομπιούτερ. Δώστε τον αριθμό του κινητού σας στην ανήμπορη γειτόνισσα. Κάντε τα ψώνια του συνταξιούχου στο ισόγειο κι αφήστε τη σακούλα στο κατώφλι του. Πεταχτείτε στο φαρμακείο για τον μοναχικό γεράκο δεν έχει κάποιον δικό του να τον φροντίσει. Αλληλεγγύη. ''Αλληλεγγύη'' το λένε αυτό. Εφαρμόστε την: η πίστα στο game online (ή όπως αλλιώς το λέτε) μπορεί να περιμένει.
Δεν το μάθατε από μένα αλλά κι οι ηλικιωμένοι κάποτε ήταν σαν εσάς. Κι εσείς κάποτε θα γίνετε σαν αυτούς. Γιατί η ηλικία δεν είναι προσόν όπως η καλοσύνη. Είναι μια ημερολογιακή συγκυρία. Αυτός γεννήθηκε χτες, εσύ γεννήθηκες σήμερα. Κι αυτός γέρασε κι εσύ θα γεράσεις. Αν είσαι τυχερός και δεν πεθάνεις νέος.
Υ.Γ. Κι επειδή λέγαμε για στερεότυπα: γνωρίζω γιαγιά που ήταν κάκιστη μαγείρισσα. Απίστευτο;»
Έλενα Ακρίτα