Μην επιβάλλεστε στο παιδί μέσω του φόβου
Είναι πολύ σημαντικό, να μάθει το παιδί από μικρό ότι ο εκφοβισμός είναι κάτι στο οποίο πρέπει να αντιδράμε και όχι να υποκύπτουμε! Γι’ αυτό, ως γονείς, είναι καλό να μην πέφτουμε στην παγίδα της επιβολής στο παιδί μέσω του φόβου γιατί θα μάθει να υποκύπτει σ’ αυτόν και ίσως μεταφέρει αυτό το μοντέλο συμπεριφοράς και εκτός σπιτιού, καταλήγοντας βορά για τους νταήδες που θα συναντήσει αργότερα. Είναι πιο σωστό, να εξηγούμε με κάποιον τρόπο – ανάλογα με την ηλικία του – στο παιδί γιατί πρέπει να μας ακούσει και να του αφήνουμε χώρο να το κάνει με τη θέλησή του και όχι για να αποφύγει τη σύγκρουση ή την τιμωρία.
Μάθετέ του να μιλάει για τους φόβους του
Καθώς μεγαλώνει ένα παιδί σ’ έναν κόσμο όπου τα πάντα είναι καινούρια, είναι απολύτως φυσιολογικό να βιώνει αισθήματα άγχους και φόβου. Είναι επίσης πιθανό, οι πιο έντονες ανησυχίες του να εξελιχθούν σε παροδικές ή πιο επίμονες φοβίες. Έχει, λοιπόν, μεγάλη σημασία να ενθαρρύνουμε το παιδί από μικρό να μιλάει σε μας για τους φόβους του και να μην ντρέπεται γι’ αυτά τα συναισθήματα. Παράλληλα, να το βοηθάμε να τους ξεπερνάει πριν γιγαντωθούν και βλάψουν τη ψυχική του ηρεμία. Έτσι, το παιδί δεν θα νιώσει ποτέ μόνο και αβοήθητο και δύσκολα θα αφεθεί στον αδιάκοπο κύκλο του εκφοβισμού.
Ενθαρρύνετε το παιδί να είναι κοινωνικό και να «κάνει παρέες»
Τα παιδιά που είναι μοναχικά και δεν γίνονται εύκολα μέλη μιας παρέας, αποτελούν συνήθη στόχο όσων επιδίδονται στον εκφοβισμό. Όχι μόνο επειδή δεν έχουν στήριγμα, αλλά κι επειδή τείνουν να έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση και να μην ξέρουν πως να αντιδράσουν. Ένα παιδί, όμως, που κοινωνικοποιείται επαρκώς, κάνει πολλές παρέες και συμμετέχει σε ομαδικές δραστηριότητες από μικρό, μαθαίνει να βασίζεται στους φίλους του, να αντιδρά σ’ όσους το αδικούν ή το παρενοχλούν και να αναγνωρίζει ποιους πρέπει να αποφεύγει. Παράλληλα, δημιουργεί μια ανθρώπινη ασπίδα ανάμεσά του και σε κάθε υποψήφιο νταή.
Δείξτε του πώς να αντιμετωπίζει όποιον επιχειρεί να του επιβληθεί
Όσο προστατευμένο και αν είναι ένα παιδί, δεν αποκλείεται κάποια στιγμή να βρεθεί αντιμέτωπο με κάπιον που θα θελήσει να του επιβληθεί με τη βία – λεκτική ή σωματική. Σ’ αυτήν την περίπτωση, καλό είναι να γνωρίζει πως να αντιδράσει ώστε να αποθαρρύνει ή να αποτρέψει τον «θύτη». Μάθετέ του να κοιτάζει τον άλλον στα μάτια όταν του μιλάει, να κρύβει την υπερένταση ή τον φόβο του γιατί μπορεί να εκληφθεί ως αδυναμία και να μιλάει με τόνο που υποδηλώνει ψυχραιμία. Ο εκφοβισμός ξεκινά τη στιγμή που ο νταής αντιληφθεί ότι μπορεί να επηρεάσει το «θύμα». Αν δε συμβεί αυτό, είναι πολύ πιθανό να αποσύρει την «επίθεσή» του.
Προτρέψτε το να δείχνει αλληλεγγύη σε πιο «αδύναμα» παιδιά
Ένα παιδί που δεν φοβάται τους νταήδες, πρέπει να χρησιμοποιεί τη «δύναμή» του για καλό. Δηλαδή, όταν εντοπίζει κάποιο παιδί που ίσως είναι ευάλωτο στον εκφοβισμό, να μην το αφήνει στην τύχη του, αλλά να του δίνει την ευκαιρία να μπει στην παρέα, ώστε να νιώσει κι εκείνο δυνατό. Οι νταήδες συνηθίζουν να δρουν σε ομάδες, αλλά είναι θρασύδειλοι και δεν πρόκειται να τα βάλουν ποτέ με ένα παιδί που έχει τη δική του «ομάδα». Μάθετέ στο παιδί σας να προστατεύεται, αλλά και να προστατεύει γιατί η αλληλεγγύη έχει θετικό αντίκτυπο σε όλους, βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα.