«Να προσέχεις! Είναι ζούγκλα εκεί έξω»
Η πεποίθηση πως ο κόσμος είναι μία ζούγκλα, είναι αρκετά διαδεδομένη στην Ελλάδα. Ακόμα κι αν δεν την πιστεύουμε, όμως, χρησιμοποιείται συχνά από την Ελληνίδα μάνα για να προστατέψει τα παιδιά της που βγαίνουν δειλά δειλά στον έξω κόσμο. Ωστόσο, παρά τις αγνές και καλές μας προθέσεις, η συγκεκριμένη φράση δεν προειδοποιεί τα παιδιά για όσα πρόκειται να αντιμετωπίσουν, αλλά τα φοβίζει. Η επανάληψή της, δε, μπορεί να προκαλέσεις στα παιδιά μας φοβίες που ίσως κουβαλούν για πάντα.
Αντί να κατακρίνουμε τον κόσμο, λοιπόν, είναι καλύτερο να τα προετοιμάσουμε κατάλληλα για τους κινδύνους που θα συναντήσουν, να τα εφοδιάσουμε με θάρρος, προνοητικότητα και προσαρμοστικότητα ώστε να αντιμετωπίζουν τις αναποδιές και (για όσο μπορούμε) να είμαστε δίπλα τους διακριτικά και να τα προστατεύουμε. Έτσι θα αγαπήσουν τον κόσμο και θα μάθουν να τον απολαμβάνουν χωρίς να κινδυνεύουν.
«Θα το κάνω εγώ για σένα»
Είναι πολλές οι φορές που θέλοντας να διευκολύνουμε το παιδί μας, προσφερόμαστε να το βοηθήσουμε ή να αναλάβουμε τις δικές του ευθύνες. Μία πράξη που φαινομενικά το κάνει να νιώθει ασφάλεια, αλλά στην πραγματικότητα του περνάμε το μήνυμα πως «δεν μπορεί να το κάνει μόνο του» και χρειάζεται τη βοήθειά μας.
Μακροχρόνια, αυτή η συμπεριφορά συμβάλλει στο να μεγαλώσουμε ενήλικες με μειωμένη αυτοεκτίμηση και χωρίς εμπιστοσύνη στον εαυτό τους που χρειάζονται πάντα ένα συναισθηματικό δεκανίκι να τους βοηθά.
«’Αστο αυτό, δεν είναι για σένα!»
Μια φράση που μάλλον την έχετε πει κι εσείς, κι εγώ, και όλοι… Μια φράση, επίσης, που έχουμε ακούσει όλοι και μάλιστα με διάφορες αφορμές!
Συχνά νομίζουμε πως αν αποθαρρύνουμε ένα παιδί από κάτι που θέλει να κάνει λέγοντάς του πως δεν του ταιριάζει, το παιδί απλά θα το ξεχάσει και θα στραφεί σε κάτι άλλο. Αν πάμε λίγα χρόνια πίσω, όμως, και θυμηθούμε πόσο άσχημα νιώθαμε όταν μας έλεγαν οι δικοί μας γονείς πως μια δραστηριότητα ή ένα ρούχο δεν μας ταιριάζει, ίσως καταλάβουμε γιατί είναι προτιμότερο να πετάξουμε αυτή τη φράση από το λεξιλόγιό μας!
Όταν χρησιμοποιούμε αυτήν τη φράση, όχι μόνο υποτιμάμε τις ικανότητές του, αλλά του φοράμε και μια ταμπέλα την οποία το παιδί υιοθετεί και υποστηρίζει. Μάλιστα, την υποστηρίζει με τέτοια θέρμη που τελικά στερείται πολλές πιθανές εκδοχές του εαυτού του που θα μπορούσε να εξερευνήσει και αγαπήσει.
«Εσύ είσαι το όμορφο παιδί, η αδερφή σου είναι το έξυπνο!»
Δύο αδέλφια μπορεί να είναι πολύ διαφορετικά μεταξύ τους και αυτές οι διαφορές συζητιούνται πολύ συχνά από τους γονείς: Το ένα είναι ψηλότερο, το άλλο ομορφότερο, το άλλο εξυπνότερο, το πρώτο μίλησε τριών χρονών, το δεύτερο δέκα μηνών. Επίθετα και συγκρίσεις που οι γονείς τα χρησιμοποιούν με τον πιο τρυφερό και γλυκό τρόπο, αλλά τελικά βλάπτουν τα παιδιά τους. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που πολλά παιδιά νιώθουν κατώτερα από τ’ αδέλφια τους, δημιουργείται ζήλια μεταξύ τους ή αισθάνονται λιγότερο αγαπητά.
Επιπλέον, όπως αναφέραμε και παραπάνω, οι ταμπέλες επηρεάζουν τα παιδιά και ενδεχομένως να τους στερήσουν κάποιες κρυφές και ταλαντούχες πτυχές του εαυτού τους.
«Θα μου φέρνεις ένα ποτήρι νερό στα γεράματα»
Ή αλλιώς, «σε έκανα για να μου φέρνεις ένα ποτήρι νερό στα γεράματα». Όλοι ξέρουμε πως κανένας (σχεδόν) γονιός δεν κάνει παιδιά γι’ αυτό τον λόγο! Εάν, ωστόσο, η ενδόμυχη ανησυχία σας είναι μήπως τα αγγελούδια σας κάποια μέρα θα φύγουν και θα σας λείψουν, καλύτερα να τους πείτε την αλήθεια και όχι να τα εκβιάζετε συναισθηματικά με τα γεράματά σας.
Το παιδί που ακούει συνεχώς αυτήν τη φράση, μεγαλώνει με το βάρος πως θα πρέπει να προσέχει τους γονείς του για πάντα. Συνεπώς, είτε που μελλοντικά θα απορρίψει ευκαιρίες για να μείνει κοντά τους, είτε που θα αντιδράσει και στην ενηλικίωση θα απομακρυνθεί.