« “Α, καισαρική ε; Άρα δεν γέννησες φυσιολογικά. Πρέπει να ήταν πιο εύκολο για σένα.”
Σίγουρα! Μπήκα εκτάκτως για καισαρική γιατί με βόλευε. Ήταν πολύ άνετα να κάθομαι για 38 ώρες στην αίθουσα τοκετού μέχρι να γεννήσω.
Αρχικά, οι γιατροί μου είπαν πως θα έχω έναν φυσιολογικό τοκετό. Όταν, όμως, η καρδιά του μωρού σταμάτησε, μου ανακοίνωσαν ότι η καισαρική ήταν η μοναδική λύση για να το σώσουμε. Με καθησύχασαν πως η επέμβαση είναι πλέον ρουτίνας και πανεύκολη και πως δεν υπήρχε λόγος ανησυχίας.
Αυτό, όμως, δεν ήταν αλήθεια! Η καισαρική ήταν ό,τι πιο επίπονο έχω βιώσει στη ζωή μου.
Πλέον ανήκω κι εγώ στην κατηγορία των γυναικών που έχουν αυτή τη χαρακτηριστική ουλή χαμηλά στην κοιλιά τους. Ένα σημάδι που αποδεικνύει ότι με «έκοψαν» κι ότι, παρόλο που υπάρχει κίνδυνος να πεθάνεις κατά τη διάρκεια της επέμβασης, εγώ τα κατάφερα και σήμερα σας γράφω την ιστορία μου.
Οι γιατροί ανοίγουν την κοιλιά σου και σκίζουν το λίπος, τους μύες και τα όργανά (που τα βλέπεις στο τραπεζάκι δίπλα σου γιατί οι γιατροί συνεχίζουν να σε «κόβουν» μέχρι να φτάσουν στο μωρό), και όλο αυτό δεν είναι καθόλου ευχάριστο!
Χρησιμοποιούμε τους μύες της κοιλιάς σχεδόν για κάθε μας κίνηση, ακόμα και για να κάτσουμε. Φανταστείτε, λοιπόν, πώς είναι να μην μπορείς να τους χρησιμοποιήσεις γιατί πολύ απλά ο γιατρός τους «έκοψε». Φανταστείτε πώς είναι να είσαι σ’ αυτή την κατάσταση για έξι εβδομάδες, μέχρι το σώμα σου να επουλώσει τις πληγές φυσιολογικά.
Όταν η νοσοκόμα σε ρωτάει αν μπορείς να σηκωθείς απ’ το κρεβάτι ενώ ο πόνος είναι αφόρητος, καταλαβαίνεις πόσο ειρωνικό είναι να σου λένε ότι επέλεξες τον εύκολο δρόμο.
Ένα πράγμα ξέρω σίγουρα: ότι είμαι πολύ δυνατή. Όχι για μένα, αλλά για τον γιο μου. Αν χρειαζόταν, θα υπέβαλλα τον εαυτό σ’ αυτή τη διαδικασία καθημερινά μόνο και μόνο για να τον βλέπω να χαμογελά.»
Πηγή: scarymommy.com