«Κάποιες φορές δεν υπάρχει άλλος δρόμος απ’ το να αποδεχτείς ότι στη ζωή μπορεί να σε προδώσουν ακόμη κι εκείνοι που αγαπάς πιο πολύ. Άνθρωποι που είναι πολύ σημαντικοί, που μεγάλωσες μαζί τους και πίστευες πως θα είναι δίπλα σου για μια ολόκληρη ζωή.
Κάπως έτσι, εκεί που δεν το φανταζόσουν, έρχεται μια μέρα που είσαι αναγκασμένη να βγάλεις κάποιον απ’ τη ζωή σου γιατί έχεις μπουχτίσει να σου δείχνει πόσο λίγο μετράς για ‘κείνον. Πόσο λίγο είναι διατεθειμένος να σε βοηθήσει όταν τον έχεις ανάγκη. Πόσο λίγο ασχολείται μαζί σου, εκτός κι αν χρειάζεται κάτι από ‘σένα. Πόσο λίγο σκέφτεται αν είσαι καλά και που βρίσκεσαι όποτε έχει καλύτερα πράγματα να κάνει.
Και μπορεί να είναι κάποιος που έχεις μοιραστεί τη μισή σου ζωή μαζί του, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι θα τον συγχωρείς για πάντα. Μια φιλία απαιτεί ειλικρινή προσπάθεια για να ανθίσει και να παραμείνει ζωντανή, αλλά όχι μόνο από τη μία πλευρά.
Είναι ο λόγος που νιώθεις αδικημένη επειδή ήσουν η μόνη που προσπάθησες. Που έδινες μόνο χωρίς να παίρνεις, ώσπου άδειασες εντελώς. Και να, που βρίσκεσαι στη δυσάρεστη θέση να αποκλείσεις απ’ τη ζωή σου έναν φίλο. Να τον αφήσεις να φύγει γιατί αυτό σου έχει δείξει ότι θέλει με τη συμπεριφορά του.
Κι είναι ακόμη πιο δύσκολο όταν δεν έχει αλλάξει κάτι από μεριάς σου. Γιατί θες να του ευχηθείς τα καλύτερα, αλλά δεν μπορείς πλέον να είσαι δίπλα του σ’ αυτά. Όχι μετά από όσα που σου έκανε, μετά από την αδιαφορία και την αχαριστία του. Δεν του χρωστάς τίποτα πέρα από μια μεγαλόψυχη ευχή... Να είναι καλά όποιον δρόμο και αν πάρει.
Γιατί η ζωή είναι πολύ μικρή για να την ξοδεύουμε σε κακές φιλίες. Σε κακούς φίλους.
Είναι πολύ στενάχωρο, το ξέρω, αλλά είναι μια πραγματικότητα που συχνά δεν θέλουμε να δούμε κατάματα. Οι άνθρωποι μεγαλώνουν, αλλάζουν και αλλάζουν και προτεραιότητές τους όσον αφορά τις σχέσεις τους. Φιλίες που στιγμάτισαν τη ζωή σου, γίνονται σε μια στιγμή θολές, ασπρόμαυρες αναμνήσεις. Κι είναι μάταιο να εξαναγκάζεις κάποιον να μένει στη ζωή σου αν δεν το θέλει κι εκείνος.
Ν’ αφήνεις, λοιπόν, τους ανθρώπους να φύγουν για να μην αφήνεις τις κακές φιλίες να απομυζούν την αγάπη σου για τους ανθρώπους και τη ζωή.
Και να θυμάσαι ότι όποιος δεν αναγνωρίζει την αξία σου, δεν αξίζει να είναι στη ζωή σου. Να μην κολλάς ποτέ στο παρελθόν και να τραβάς τον δρόμο σου κι ας είναι μίλια μακριά απ’ τον δικό του. Δεν σου αξίζει κάποιος που σε κάνει να αισθάνεσαι άσχημα. Που σε επιβαρύνει αντί να σε ξαλαφρώνει. Που δεν είναι ποτέ διαθέσιμος για σένα, παρά μόνο όταν τον βολεύει. Δεν σου αξίζει αυτή η μεταχείριση.
Όχι ότι είσαι εσύ η εξαίρεση – ή εγώ. Σε κανέναν μας δεν αξίζει. Γι’ αυτό, κάποιον που δεν συμπεριφέρεται σαν σωστός φίλος, μη νιώθεις ότι τον εγκαταλείπεις. Είναι κάτι που πρέπει να το κάνουμε όλοι, όσο και αν μας πονάει, γιατί είναι το καλύτερο και για τις δύο πλευρές.
Γιατί από μια φιλία που δεν είναι αμοιβαία και ανταποδοτική, όλοι βγαίνουν χαμένοι.
Μάθε, λοιπόν, να κλείνεις τους κακούς λογαριασμούς και να μένεις δίπλα σε ‘κείνους που σε εκτιμούν αληθινά και στο δείχνουν. Εκείνους που είναι οι αληθινοί σου φίλοι!»