«Αγαπημένη μου μαμά,
δεν βρίσκω λόγια να σου εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου για όσα έκανες για μένα όλα αυά τα χρόνια. Ξέρω ότι ήταν δύσκολο και ήσουν μόνη, αλλά να ξέρεις πως τα κατάφερες και μάλιστα, πολύ καλά. Ήσουν μητέρα και πατέρας μου μαζί, το σπουδαιότερο πρότυπο που θα μπορούσα να έχω ποτέ μου. Αγαπώ αυτό που έγινα και το οφείλω σε σένα που πήρες εκείνη τη μεγάλη απόφαση να θυσιάσεις τα πάντα για να γίνεις ο καλύτερος γονιός που θα μπορούσα να έχω ποτέ. Είσαι για μένα η πιο δυνατή γυναίκα στον κόσμο, ανιδιοτελής, αλύγιστη και αφοσιωμένη στον ιερό σκοπό σου: εκείνον της μητρότητας.
Και ξέρω πως δεν ήμουν το καλύτερο παιδί, πως σου έκανα τη ζωή δύσκολη, ακόμη κι αν τότε δεν μπορούσα να το αντιληφθώ. Βλέπεις, όλοι γύρω μου είχαν δύο γονείς κι ένιωθα, συχνά, μειονεκτικά. Ώσπου, ωρίμασα και είδα τον θησαυρό που είχα στα χέρια μου: εσένα. Μία μητέρα που βάζει το παιδί της πάνω απ’ όλα, χωρίς εξαιρέσεις και συμβιβασμούς. Που φροντίζει να μην του λείψει τίποτα, ακόμη κι αν εκείνη έχει ξεχάσει πότε ήταν η τελευταία φορά που φρόντισε τον εαυτό της. Που το δέχεται όπως είναι, ακόμη κι αν εκείνο της λέει πράγματα που την πληγώνουν επειδή νιώθει διαφορετικό απ’ τον περίγυρό του.
Τώρα που ανοίγω τα φτερά μου, σου υπόσχομαι πως θα σε κάνω περήφανη σε κάθε βήμα μου και πως θα σου δώσω κι εγώ διπλή και τρίδιπλη την αγάπη που νιώθω, όπως έκανες εσύ για μένα. Όχι επειδή σου το χρωστάω, αλλά επειδή το αξίζεις όσο κανείς. Εσύ μου έδωσες την πίστη που έχω στον εαυτό μου, το κίνητρο να παλεύω για το καλύτερο και την αστείρευτη αγάπη μου για τη ζωή.
Από μικρή, δεν μου μετέδωσες ποτέ σου την πικρία που μπορεί να ένιωθες για τον άνθρωπο που σε παράτησε. Δεν άφησες να δηλητηριαστεί η εικόνα που σχημάτιζα για τον κόσμο, ώστε να μεγαλώσω χωρίς φόβο για το αύριο και χωρίς ανησυχία για το αν θα βρω ή όχι το ταίρι που μου αξίζει, που θα μπορώ να μοιραστώ μια ολόκληρη ζωή μαζί του. Ξέρω τι άξίζω, αλλά και τι θέλω απ’ τη ζωή μου και δεν πρόκειται να συμβιβαστώ με τίποτα λιγότερο.
Ίσως, τώρα που φεύγω από κοντά σου να έρθουν μέρες που θα νιώσω ότι δεν μπορώ να κάνω τίποτα μόνη μου, πως χρειάζομαι τη σταθερή φωνή και το άγρυπνο βλέμμα σου να με κρατούν ασφαλή.
Αλλά ξέρω πως μου έχεις δώσει όλα τα εφόδια που χρειάζομαι για να τα καταφέρω. Μου έμαθες να αναζητώ πάντα τη δύναμη που ψάχνω βαθιά μέσα μου και να μην κάνω πίσω χωρίς να δώσω τον καλύτερο εαυτό μου. Και το χαμόγελό σου θα μου δίνει θάρρος για πάντα, είτε είσαι δίπλα μου είτε μακριά μου.
Στο μεταξύ, θέλω να προσέχεις τον εαυτό σου και να κάνεις όλα εκείνα που στερήθηκες για χάρη μου. Να μην ανησυχείς για μένα και να μην αμφιβάλλεις ούτε στιγμή ότι μεγάλωσες μια γυναίκα σαν κι εσένα, συνετή, ατρόμητη και πεισματάρα.
Και ξέρω ότι δεν σου το έχω πει αρκετές φορές, αλλά σ’ ευχαριστώ. Σ’ ευχαριστώ που μου χάρισες την αγάπη όλου του κόσμου, που ήσουν κάτι περισσότερο από γονιός, ήσουν μια ολόκληρη οικογένεια. Σ’ ευχαριστώ που είσαι ο πιο υπέροχος άνθρωπος που θα γνωρίσω ποτέ μου!
Σ’ αγαπώ και σου είμαι απέραντα ευγνώμων!
Η κόρη σου.»