«Είμαι η χειρότερη μητέρα του κόσμου, ενώ παράλληλα είμαι και η καλύτερη. Φωνάζω και ταυτόχρονα γεμίζω τα παιδιά μου στοργή και αγκαλιές. Από τη μία δεν αντέχω την μητρότητα, από την άλλη λατρεύω να είμαι μαμά.
Σήμερα το πρωί τα αγόρια μου, μου έφτιαξαν πρωινό και καθώς το έτρωγα ο μικρότερος μου τραγουδούσε με την γλυκιά φωνούλα του. Αυτό είναι να είσαι μητέρα: να απολαμβάνεις αυτές τις στιγμές.
Οι τελευταίες μέρες ωστόσο ήταν δύσκολες! Ο μικρότερος γιος μου έχει σοβαρή εμετοφοβία σε σημείο που αρνείται να φάει και έχω τρομοκρατηθεί στην σκέψη του τι σημαίνει αυτό για την ανάπτυξη και το μέλλον του. Από την άλλη, ο μεγαλύτερος γιος μου έχει εθιστεί στο Youtube, στο Playstastion και στο Nintendo - και ειλικρινά δεν ξέρω πώς να το αντιμετωπίσω!
Ξέρω, μοιάζω σαν να βρίσκομαι στα όρια της κατάρρευσης. Αλλά πλέον έχω εξοικειωθεί με αυτήν την διχοτομημένη κατάσταση ανησυχίας/αγάπης που πάει χέρι-χέρι με την μητρότητα.
Η μητρότητα αλλάζει τα πάντα: το σώμα, τα συναισθήματα και τις προτεραιότητές μας. Είναι δύσκολο στο 99% της. Αυτή η συνεχής αμφισβήτηση των ικανοτήτων μας και η μόνιμη ανησυχία για παιδιά μας μπορεί να μας καταρρακώσει. Η υπέρμετρη αγάπη μας για εκείνα είναι αυτή που μας σώζει.
Ο μεγάλος μου γιος είναι ένα παιδί που κάνει πολλές ερωτήσεις. ''Γιατί πρέπει να πάω νωρίς για ύπνο;'', ''Γιατί πρέπει να φάω μπρόκολο;'' ή ''Γιατί δεν μπορώ να παίξω άλλο με το Nintendo μου;'' Αναρωτιέμαι συχνά αν οι κανόνες που έχουμε θέσει είναι σωστοί, επομένως αυτές οι ερωτήσεις του εντείνουν τις αμφιβολίες μου.
Τι περισσότερες φορές νιώθω μόνη - η μητρότητα είναι μοναχική! Νιώθουμε ότι μόνο εμείς αντιμετωπίζουμε κάποιο πρόβλημα και αν το παραδεχτούμε ανοιχτά ισοδυναμεί με το να πούμε ότι είμαστε κακές μητέρες. Έτσι απομονωνόμαστε και κρυβόμαστε από όλους για να μην μας ξεφύγει σε κανέναν η φράση: Είμαι καλή μαμά;
Δεν ξέρω για εσάς, πάντως προσωπικά νιώθω περίεργα με το γεγονός ότι μεγαλώνω παιδιά. Είναι τόσο δύσκολο! Η κούραση και η ανασφάλεια είναι οι μεγαλύτεροι εχθροί της μητρότητας. Κοιτάζω τα αγόρια μου και νιώθω κομμένη στα δύο: από τη μία φοβισμένη και από την άλλη γεμάτη αγάπη και ευγνωμοσύνη γι’ αυτά τα πλάσματα.
Σήμερα συνειδητοποίησα γιατί είναι τόσο δύσκολο να είσαι μαμά: γιατί νοιάζεσαι. Και αυτό με κάνει την καλύτερη μητέρα στον κόσμο και ας είμαι για κάποιους η χειρότερη.
Η διχοτόμηση της μητρότητας - η ανιδιοτελής αγάπη προς το παιδί μας από τη μία και το πώς δοκιμάζουν την υπομονή μας απ' την άλλη - είναι κάτι φυσιολογικό. Δεν είμαι μόνη, πολλές μητέρες νιώθουν έτσι.
Γι’ αυτό θα κάτσω και θα απολαύσω αυτό το 1% της μητρότητας, που μου δίνει κουράγιο για το υπόλοιπο 99%. Και θα συνεχίσω να νοιάζομαι το ίδιο και περισσότερο - γιατί αυτά τα δύο αγόρια είναι όλη μου η ζωή.
Πηγή: scarymommy.com