Να ζητάτε βοήθεια και να την δέχεστε όταν σας προσφέρεται
Είναι στη φύση της γυναίκας να σηκώνει το βάρος της μητρότητας, και ειδικά τον πρώτο καιρό μετά τον τοκετό. Το νεογέννητο εξαρτάται εξολοκλήρου από εκείνη και η αγωνία της να αντεπεξέλθει και να είναι καλή μαμά, την κάνει να παραμελεί τον εαυτό της. Ωστόσο, ελλοχεύει ένας μεγάλος κίνδυνος: να θεωρηθεί τόσο από εσάς όσο και από τους γύρω σας πως η φροντίδα του μωρού είναι αποκλειστικά δική σας υπόθεση, και τελικά να φτάσετε στα όρια της υπερκόπωσης!
Είναι καλό, λοιπόν, όσο δύσκολο κι αν φαίνεται αυτό, να ζητάτε βοήθεια και να δέχεστε την προσφορά του συντρόφου σας. Έτσι, το βάρος μοιράζεται, εσείς αντέχετε περισσότερο ενώ δίνετε την ευκαιρία στο μωρό να δεθεί εξίσου και με τον μπαμπά του, κάτι που θα παίξει σημαντικό ρόλο στην μετέπειτα προσωπικότητα και ισορροπία του.
Κρατήστε θετική στάση, παρά το άγχος και τον πόνο
Μια μητέρα έχει την τύχη να απολαμβάνει εξαρχής τον θαυμασμό και την προσοχή όλων, επειδή, μαζί με το παιδί, είναι στο επίκεντρο του πιο χαρμόσυνου γεγονότος. Όλοι θέλουν να μάθουν πως είναι να είσαι μαμά ή να θυμηθούν αντίστοιχες στιγμές από τη δική τους εμπειρία ως γονείς και, έμμεσα, να το ζήσουν κι εκείνοι μαζί σας. Ωστόσο, λίγοι μένουν κοντά σας για να ακούσουν όσα σας κουράζουν, σας ενοχλούν ή σας προβληματίζουν.
Δυστυχώς, όταν εστιάζετε μόνο στα προβλήματα οι υπόλοιποι γύρω σας ενδέχεται να κουράζονται να σας ακούν! Αυτό που έχει πραγματική σημασία δεν είναι οι άλλοι αλλά εσείς η ίδια. Όταν επικεντρώνεστε μόνο στα άσχημα, χάνετε τα όμορφα... Σίγουρα δεν είναι εύκολο να είσαι νέα μαμά, αλλά παράλληλο είναι κάτι μαγικό! Η θετική σας στάση θα σας κάνει καλό και θα δείτε τον (καινούριο) κόσμο σας καλύτερα.
Να δίνετε τα πάντα στα παιδιά, αλλά μην ξεχνάτε και τον εαυτό σας
Μια γυναίκα που γίνεται μητέρα δεν αποβάλλει αυτομάτως όλα εκείνα που τη χαρακτηρίζουν ως άνθρωπο, ούτε αξιολογείται εκ του μηδενός. Πρόκειται για μια εμπειρία που σιγά-σιγά καταλαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος της καθημερινότητάς της, αλλά δεν είναι αυτό που την καθορίζει αποκλειστικά για το υπόλοιπο της ζωής της.
Αν αρχίσει να το αντιλαμβάνεται έτσι και νιώσει πως κρίνεται διαρκώς από τις επιδόσεις της ως μαμά, μια γυναίκα μπορεί νιώσει ανεπαρκής και να ρίξει το βάρος της σε κάτι που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί. Ν’ ανεβάσει, δηλαδή, τον πήχη της αυτοθυσίας και να αξιολογεί τον εαυτό της με μέτρο το πόσο θυσιάζεται καθημερινά.
Αν ποτέ νιώσετε πως η μητρότητα είναι λίγο σαν να δίνετε εξετάσεις, πάρτε λίγο χρόνο να αξιολογήσετε τα υπόλοιπα που σας ορίζουν και να βάλετε τα πράγματα στη σωστή τους διάσταση. Διαχωρίστε την αφοσίωση από την αυτοθυσία και εστιάστε στην αποτελεσματικότητα αντί στην προσπάθειά σας να εξαντλήσετε τα όριά σας σε βαθμό που θα μπορούσατε να χαρακτηριστείτε «αγία». Μόνο έτσι θα ξανανιώσετε καλά με τον εαυτό σας και θα αποσυνδέσετε τη μητρότητα από κάθε επίπλαστη ανάγκη για επιβεβαίωση.
Και φυσικά, να δίνετε τα πάντα για τα παιδιά σας, αλλά να μην ξεχνάτε ότι, για να το κάνετε σωστά, πρέπει κι εσείς να είστε στην καλύτερη δυνατή φόρμα σας. Ξεκλέψτε, λοιπόν, χρόνο για να φροντίσετε τον εαυτό σας χωρίς ενοχές. Προσπαθήστε να αποφορτίζεστε, να καθαρίζετε το μυαλό σας και να ξεκουράζετε το σώμα σας.
Κι από τις θυσίες σας, αντλήστε όσο γίνετε περισσότερη χαρά και θα πάψετε να τις βλέπετε ως τέτοιες ή τον εαυτό σας ως… μάρτυρα.