Να γνωρίζει και να συναναστρέφεται με αλλα παιδιά
Ένα παιδί που δεν έχει αδέρφια, περνά πολλές ώρες με τον εαυτό του και μαθαίνει να γεμίζει το χρόνο του με δραστηριότητες που είναι μοναχικές, ακόμη και να επινοεί φανταστικούς φίλους. Δεν υπάρχει τίποτε κακό σε αυτό, δεν πρέπει όμως να γίνει υποκατάστατο για την κοινωνική του ζωή. Εκεί είναι που πρέπει να αφιερώσουμε τον απαραίτητο χρόνο ώστε το παιδί να βγει από το σπίτι – όσο πιο νωρίς γίνεται, π.χ. από τους 18 μήνες – και να βρεθεί σε χώρους με συνομήλικα παιδιά, όπου θα παίξει και θα κοινωνικοποιηθεί.
Να μην πλήττει όταν είναι πολλές ώρες μόνο του
Όταν περνά πολλές ώρες μόνο του, ένα παιδί σίγουρα πλήττει, αλλά μπορεί να νιώσει και παραμελημένο. Εμείς τότε μπορούμε να γινόμαστε που και που η παρέα του – όχι η μοναδική, φυσικά – να το κάνουμε να γελάει και να παίζουμε μαζί του σαν να ήμασταν κι εμείς παιδιά. Οι ώρες του παιχνιδιού είναι εξαιρετικά σημαντικές στην ανάπτυξη ενός παιδιού, όπως και το να παίζει με άλλους και όχι διαρκώς μόνο του. Ένα μοναχοπαίδι ίσως έχει επιπλέον κέρδος από το παιχνίδι με τους γονείς: τη σύσφιξη της σχέσης του μαζί τους από πολύ νωρίς.
Να του δίνουμε ευθύνες και να ενθαρρύνουμε την πρωτοβουλία
Είναι λογικό, κάποιες φορές, οι γονείς να νιώθουν ότι πρέπει να είναι συνεχώς δίπλα στο μοναχοπαίδι τους και να του παράσχουν τη λύση σε οτιδήποτε κι αν χρειαστεί. Αν αυτό γίνεται συνέχεια, όμως, μπορεί αποδειχτεί αντιπαιδαγωγικό, καθώς δίνει στο παιδί την εντύπωση ότι οι γονείς του θα είναι πάντα εκεί να το «ξελασπώνουν». Αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να του δίνουμε την ευκαιρία να είναι ενεργό μέλος της οικογένειας, να συμμετάσχει από μικρό στις δουλειές και τις αποφάσεις μας, ώστε να γίνει πιο γρήγορα ανεξάρτητο και αυτόνομο.
Να μην το βαραίνουμε με μεγάλες προσδοκίες
Ως ο μοναδικός μας απόγονος, ένα μοναχοπαίδι μπορεί να βρεθεί να σηκώνει το βάρος του ονόματός του και την υποχρέωση να μας βγάλει ασπροπρόσωπους. Κάθε παιδί επιθυμεί να κάνει τους γονείς του περήφανους, αλλά το να ικανοποιήσει τις δικές μας φαντασιώσεις δεν πρέπει να γίνει σε καμία περίπτωση αυτοσκοπός. Οφείλουμε να αφήσουμε χώρο στο παιδί μας να ανακαλύψει τον εαυτό του, να αποφασίσει τι θέλει να κάνει εκείνο στη ζωή του και πως θα είναι ευτυχισμένο με τους δικούς του ορους. Έτσι μόνο, θα ευτυχήσουμε κι εμείς μαζί του.
Να μην γίνει πιστό αντίγραφό μας
Ένα παίδι που περνά τον περισσότερο χρόνο της ζωής του με τους δύο γονείς, χωρίς αδέρφια να ανταγωνιστεί και να «συγκρουστεί» μαζί τους, τείνει να έχει εκείνους ως μοναδικό πρότυπο και καμία πίεση ή αφορμή να ακολουθήσει τον δικό του δρόμο. Ως γονείς, πρέπει να δίνουμε στο παιδί μας διαφορετικά ερεθίσματα και επιλογές, να ανοίγουμε τους ορίζοντές του και να το παρακινούμε να μην αντιγράφει τις δικές μας ιδέες ή πρακτικές, αλλά να έχει τη δική του άποψη και την δική του μοναδική προσωπικότητα.