«Στα νιάτα μου ήμουν πολύ αδύνατη. Όλοι επαινούσαν τη σιλουέτα μου και με στόλιζαν με κομπλιμέντα. Αυτό με έκανε να θέλω να αδυνατίσω και άλλο. Έτσι, λοιπόν ξεκίνησα, τις δίαιτες. Στο δικό μου το μυαλό το να ήσουν αδύνατη σήμαινε ότι είσαι θελκτική και όμορφη.
Και ενώ φαινομενικά ήμουν ένα χαρούμενο και αδύνατο κοριτσάκι, στην πραγματικότητα ήμουν μια δυστυχισμένη κοπέλα που υπέφερε από νευρική ανορεξία. Ήμουν όμηρος μιας ψεύτικης εικόνας για πολύ καιρό και αυτό με ισοπέδωσε τόσο συναισθηματικά, όσο και σωματικά.
Κάθε μέρα που κοιταζόμουν στον καθρέπτη έβλεπε με φρίκη μια κοπέλα παχιά - που έπρεπε οπωσδήποτε να αδυνατίσει. Και όταν οι φίλοι μου έλεγαν ότι έχω ωραίο σώμα, πείσμωνα και έκανα εξαντλητικές δίαιτες.
Ήθελα να είμαι η πιο αδύνατη και αν αυτό σήμαινε ότι έπρεπε να πάρω μέχρι και χάπια αδυνατίσματος για να το καταφέρω, θα το έκανα… όπως και το έκανα.
Έχουν περάσει αρκετά χρόνια από τότε. Είμαι μαμά δύο παιδιών και έχω πάρει επιπλέον 34 κιλά…Έχω μεγάλη κοιλιά, μπούτια και μπράτσα και "πιάνω" αρκετό χώρο σ’ έναν καναπέ. Επίσης, ξεπέρασα την διατροφική διαταραχή και πλέον είμαι μια γυναίκα που αποδέχεται αυτό που βλέπει στον καθρέφτη. Έμαθα να με αγαπώ.
Και παρόλο που τώρα είμαι μια παχουλή, αλλά υγιής γυναίκα δεν έχει βρεθεί ούτε ένα άτομο για να με κολακέψει, να με αποκαλέσει όμορφη. Και αυτό το θεωρώ προβληματικό από πολλές απόψεις.
Αρχικά όταν θεωρούμε κοινωνικά αποδεκτούς και ωραίους μόνο τους αδύνατους ανθρώπους, τροφοδοτούμε επικίνδυνα στερεότυπα που μπορούν να οδηγήσουν νέους ανθρώπους στην κατάθλιψη και τις διατροφικές διαταραχές. Επιπλέον, διαιωνίζουμε μια τοξική πίεση που μπορεί να καταστρέψει ανθρώπινες ψυχές.
Όταν ήμουν μικρό παιδί έβλεπα παντού (στα περιοδικά, στην τηλεόραση, στις διαφημίσεις) αδύνατες γυναίκες-και θεωρούσα ότι έπρεπε να γίνω έτσι.
Στην προεφηβεία μου ξεκίνησα να κάνω χαζοδίαιτες επειδή έβλεπα τα μπούτια μου μεγάλα.
Στην εφηβεία μου έπαιρνα χάπια αδυνατίσματος και έκανα πλέον εξαντλητικές δίαιτες.
Και όλα αυτά τα χρόνια δεν βρέθηκε ούτε ένας να με ρωτήσει πώς στο καλό κατάφερνα να είμαι τόσο αδύνατη. Ούτε ένας δεν υποπτεύθηκε ότι έκανα κακό στον εαυτό μου.
Πόσο λάθος…
Έχουμε ευθύνη ως γονείς να βοηθήσουμε τα παιδιά μας να αγαπήσουν τον εαυτό τους, ανεξάρτητα με τα κιλά τους. Είναι στο χέρι μας να τα ενθαρρύνουμε να γίνουν αυτό που θέλουν. Η αυτοπεποίθηση είναι κάτι που χτίζεται από νωρίς - και ο καλύτερος τρόπος είναι να βλέπουν εμάς χαρούμενες όπως είμαστε.
Αν έχεις βαρεθεί τις δίαιτες ή να νιώθεις άσχημα με τον εαυτό σου, να ξέρεις σε καταλαβαίνω καλύτερα από τον καθένα. Έχω υπάρξει εκεί πού είσαι. Δεν φταις εσύ που ζεις σε μια κοινωνία που η ομορφιά σου εξαρτάται από το νούμερο στο παντελόνι σου. Δεν φταις εσύ που μετά από τόση πλύση εγκεφάλου πίστεψες ότι αν δεν είσαι αδύνατη δεν αξίζεις.
Δεν είσαι μόνη, αλλά ήρθε επιτέλους η ώρα να κάνεις κάτι γι’ αυτό. Αγάπησε τον εαυτό σου όπως είναι γιατί μόνο τότε θα είσαι πραγματικά ευτυχισμένη.»
Πληροφορίες: scarymommy.com