Χαζεύει τον εαυτό της στον καθρέφτη του αμαξιού που οδηγάει ο κολλητός τους (ο κουμπάρος τους). Βαθιά μέσα της ακόμα δεν το πιστεύει. Συγκρατεί τα δάκρυα και τις αναμνήσεις της. Χαμένη σε ετοιμασίες, πρόβες και καλεσμένους δεν πρόλαβε να συνειδητοποιήσει τι της συνέβαινε. Ποια νύφη άλλωστε προλαβαίνει; Η αγάπη κέρδισε για άλλη μια φορά και ήρθε η δική της στιγμή να το απολαύσει.
Η πόρτα του αμαξιού ανοίγει και τα μάτια τους συναντιούνται. Συναντιούνται γλυκά, τρυφερά και μαγικά. Όπως την πρώτη φορά, όπως κάθε φορά. Δεν βλέπουν κανέναν άλλον, δεν τους νοιάζει, απλά βυθίζεται το βλέμμα του ενός στο βλέμμα του άλλου. Ο έρωτας τους, αερικό που άντεξε στα χρόνια. Κατάφερε να περάσει από εγωιστικούς χωματόδρομους χωρίς GPS και κινητά, με μόνο οδηγό το ένστικτο των συναισθημάτων τους.
Ακολουθούσαν ο,τι ένιωθαν και κατέληγαν πάντα μαζί. Σε αυτήν την διαδρομή, έκαναν λάθη περνώντας πάνω από πλημμυρισμένους χείμαρρους και μισογκρεμισμένες γέφυρες χωρίς να φοβηθούν για την ζωή τους. Δεν ήταν πάντα χέρι – χέρι στα στραβοπατήματα αλλά στο τέλος του δρόμου, ο ένας αναζητούσε τα μάτια του άλλου για να πατήσει στη γη. Η δική τους γη είναι το μαζί. Είναι η αγκαλιά, η σιωπή αυτής της αγκαλιάς, που καταφέρνει να νικήσει όλα τα σκοτάδια στις ψυχές τους και να φέρει μόνο φως. Είναι η φλόγα που δεν έσβησε ποτέ.
Τα χρόνια πέρασαν και το αερικό του έρωτά τους είναι εδώ να φέρει το φως στη ζωή τους για πάντα. Όταν φτάνει ο ένας κοντά στον άλλον τα δάκρυα τρέχουν στα μάτια τους ενστικτωδώς, ο κόσμος γύρω τους γίνεται αόρατος και τα χέρια τους ενώνουν. Είναι έτοιμοι. Είναι ο γαμπρός και η νύφη σε αυτό το γάμο. Με τη σιωπή και ένα γλυκό χαμόγελο τα είπαν όλα για άλλη μια φορά. Δύο άνθρωποι δυναμικοί φτιαγμένοι για το δικό τους μαζί. Και ένα μικρό πλασματάκι κάπου εκεί στα σκοτεινά νιώθει την αγάπη τους, τους χαιρετάει μυστικά και ανυπομονεί να τους κοιτάξει στα μάτια. Να ζήσετε και ο έρωτας σας να παραμείνει αερικό για πάντα!»
Πηγή: loveletters.gr