Πώς νιώθετε που συμμετέχετε σε μια παράσταση με αυτήν την ιστορική σημασία;
Γιώργος Παλούμπης: Έχουμε σίγουρα μια ευθύνη. Απέναντι σε όσους είχαν δει την ιστορική παράσταση του ’73, απέναντι σε όσους είχαν προσδοκίες να δουν το Μορμόλη έχοντας μεγαλώσει με τα τραγούδια του και φυσικά απέναντι στα παιδιά στα οποία πρέπει να τον συστήσουμε. Ευτυχώς αυτό το χρέος δε μεταφράστηκε σε άγχος, αλλά σε μια ομαδική απόφαση να κάνουμε αυτό που ξέρουμε όσο καλύτερα μπορούμε. Φτιάξαμε μια παράσταση με αγάπη και μεράκι και γι’ αυτό όπως φαίνεται αγαπήθηκε.
Βασιλική Διαλυνά: Μεγάλωσα στον απόηχο της μεταπολίτευσης. Συμβαίνει να κάνω τώρα με έναν τελείως διαφορετικό τρόπο, κάτω από τελείως διαφορετικές συνθήκες, αυτό που ενδεχομένως να έκανα κάποτε, αν ζούσα, ή που να ήθελα να κάνω. Εννοώ τη στάση ζωής και αντίδρασης στο κατεστημένο, μέσω του θεάτρου. Με άλλα λόγια νοιώθω μια ευθύνη που είμαι μέρος μιας συντεχνίας, της Συντεχνίας του Γέλιου, που συνεχίζει σθεναρά την αντίσταση.
Πώς ήταν ως εμπειρία η πρώτη, απόλυτα επιτυχημένη χρονιά του δικού σας «Μορμόλη»;
Γ.Π.:Ήταν μια πολύ χαρούμενη εμπειρία. Κάθε παράσταση που πετυχαίνει είναι χαρούμενη εμπειρία, αλλά ο Μορμόλης είναι από μόνος του ένα τρελό θεατρικό παιχνίδι γεμάτο κέφι και χαρά. Χαρά. Αυτό θα έλεγα μόνο.
Β.Δ.:Είμαι απόλυτα ικανοποιημένη με την παράσταση που δημιουργήσαμε, με την παρέα που φτιάξαμε και με το αποτέλεσμα που χαίρονται και με το οποίο δικαιώνονται μικροί αλλά και μεγάλοι.
Ο «Μορμόλης» είναι ένα έργο με εκπλήξεις και αναπάντεχο χιούμορ. Πώς αντιδρούν τα παιδιά κατά τη διάρκεια της παράστασης;
Γ.Π.:Επικρατεί ενθουσιασμός και αυθόρμητη συμμετοχή. Υπήρξε παράσταση με σχολείο που τα παιδιά χωρίς κανένα σύνθημα κατέβηκαν όλα μαζί στη σκηνή στο τελευταίο τραγούδι για να τραγουδήσουν και να χορέψουν με τους ηθοποιούς. Σα να έγινε μια αυτόματη συμφωνία. Ήταν εντυπωσιακό.
Β.Δ.: Συμμετέχουν! Τα παιδιά στον Μορμόλη δεν είναι παθητικοί θεατές. Τάσσονται με το δίκιο των παιδιών-ρόλων και γελάνε με τα παθήματα των μεγάλων. Τα παιδιά στην παράστασή μας παρακολουθούν όλη τη δράση και συμμετέχουν. Αυτό είναι το μεγαλύτερο κέρδος.
Ποιο είναι το κυριότερο μήνυμα που δίνει το έργο στους σημερινούς θεατές και αυριανούς ενήλικους;
Γ.Π.:Ο λόγος που τα παιδιά ενθουσιάζονται είναι πιστεύω το ίδιο το μήνυμα του έργου. Το έργο, όπως και όλα τα έργα της Συντεχνίας του Γέλιου προτείνει τον παιδικό αυθορμητισμό σαν μια μορφή υγειούς αντίδρασης απέναντι σε κάθε μορφή περιοριστικής εξουσίας (από τους «μεγάλους» ως και τους πολιτικούς), για να συνειδητοποιήσουν τελικά μικροί και μεγάλοι ότι υπάρχουν καινούργιοι δρόμοι – μέσα από την αλληλοβοήθεια, την αλληλοεκτίμηση, την αγάπη, το παιχνίδι, την κατανόηση, την παιδικότητα – για μια καλύτερη ζωή.
Β.Δ.: Η «κανονικότητα» δεν είναι κανονικότητα για όλους.
Για τα παιδιά, είναι οτιδήποτε θελήσουν. Τι είναι ο «Μορμόλης» για εσάς;
Γ.Π.:Μια εξαιρετική σύμπραξη συνεργατών, με κοινό στόχο και όραμα. Και πολύ πολύ γέλιο.
Β.Δ.: Η αφορμή να ξαναβρίσκω την παιδικότητά μου. Μου θυμίζει έναν τρόπο να λειτουργώ και να σκέφτομαι με πιο απλούς τρόπους για τη σοβαρότητα της ζωής όπως τα παιδιά.
Έχει αλλάξει κάτι στη φετινή παράσταση;
Γ.Π.:Υπό την έννοια του κεφιού, του μηνύματος και της σκηνοθεσίας τίποτα. Λόγω υποχρεώσεων κάποιων ηθοποιών, θα αντικατασταθούν για κάποια διαστήματα κάποιοι ρόλοι από άλλους ηθοποιούς. Αλλά αυτές οι διπλές (ή και τριπλές) διανομές έχουν ξανασυμβεί στη Συντεχνία και πάντα αντιμετωπίζονται ως ανανεώσεις των παραστάσεων και στο κάτω κάτω έτσι μεγαλώνει και η παρέα…
Β.Δ.:
Υπάρχουν φέτος κάποιες διπλές διανομές. Το καλοκαίρι δοκιμαστήκαμε σε παραστάσεις εκτός θεάτρου με αποκορύφωμα την Ακαδημία Τεχνών στο Βερολίνο αλλά και το Π100 στην Τεχνόπολη τον Σεπτέμβριο που πέρασε όπου μας έδωσε ώθηση κι ακόμα περισσότερη όρεξη για τη χρονιά που έρχεται. Έχει μεγαλώσει η αγάπη και η εμπειρία γύρω από την παράσταση και θέλουμε ο Μορμόλης να παίζεται για πολύ καιρό ακόμα.