Με λίγα λόγια, οι άντρες μοναχοπαίδια «τρελαίνουν την πυξίδα μας», επειδή:
Είναι ανεξάρτητοι και δεν το διαπραγματεύονται
Έχοντας περάσει πολύ χρόνο με τον εαυτό τους ως παιδιά, οι άντρες που υπήρξαν μοναχοπαίδια έχουν μάθει από νωρίς να τα καταφέρνουν μόνοι τους σε ό,τι κάνουν. Εξελίχθηκαν λοιπόν σε ενήλικες που διακατέχονται από μια έντονη ανάγκη για ανεξαρτησία και καμία απολύτως διάθεση να εκχωρήσουν μέρος της σε συγγενή, φίλο ή… σύντροφο.
Είναι υπερβολικά ευαίσθητοι
Όταν είσαι παιδί, ο ανταγωνισμός με τ’ αδέρφια σου και οι κόντρες που σίγουρα έχετε σε βοηθούν να γίνεις λίγο πιο χοντρόπετσος και λιγότερο εύθικτος ως ενήλικας. Όσοι έχουν μεγαλώσει ως μοναχοπαίδια, όμως, δεν αποκλείεται να είναι λίγο περισσότεροι ευαίσθητοι από το κανονικό σε πειράγματα και έντονες διαφωνίες.
Είναι πολύ περήφανοι για να ζητήσουν βοήθεια
Το να έχεις μάθει να αντιμετωπίζεις τα πάντα μόνος σου, σου δίνει έναν αέρα αναμφισβήτητα γοητευτικό, αλλά μπορεί να σε κάνει να δείχνεις και λίγο δυσλειτουργικός. Τα μοναχοπαίδια αναπτύσσουν υπερβολική εμπιστοσύνη στις δυνάμεις τους, αλλά παραγίνονται και περήφανοι. Τόσο, που μπορούν να παιδεύονται με κάτι για ώρες χωρίς να ζητάνε τη βοήθεια κανενός.
Περνούν και μόνοι τους καλά
Ίσως να μην είχαμε όλοι έναν φανταστικό φίλο όταν ήμασταν μικροί, αλλά για ένα μοναχοπαίδι είναι μονόδρομος, όπως και το να επινοεί δεκάδες τρόπους να διασκεδάζει μόνο του. Κατά συνέπεια, οι άντρες που υπήρξαν μοναχοπαίδια δε βαριούνται ποτέ. Ξέρουν να αξιοποιούν το χρόνο τους και να κρατούν το ηθικό τους ψηλά, ακόμη και όταν δεν έχουν παρέα.
Θέλουν τον χρόνο τους για να σου ανοιχτούν
Το να περνάς πολύ χρόνο μόνος σου όταν μεγαλώνεις, σίγουρα επηρεάζει τις κοινωνικές σου δεξιότητες και το πόσο γρήγορα ανοίγεσαι ή εμπιστεύεσαι τους άλλους. Είναι φυσιολογικό για τα μοναχοπαίδια, όσο κοινωνικοί και αν δείχνουν όποτε νιώθουν άνετα, να είναι ταυτόχρονα και εξαιρετικά εσωστρεφείς και επιφυλακτικοί με κάθε γνωριμία τους.
Έχουν ανάγκη την επιβεβαίωση
Οι γονείς που έχουν ένα παιδί του δίνουν αναγκαστικά όλη την προσοχή τους και τείνουν να το επιβραβεύουν συχνά για τις καλές επιδόσεις του. Μεγαλώνοντας, λοιπόν, τα μοναχοπαίδια διατηρούν μια εσωτερική ανάγκη να ακούν τα μπράβο των γύρω τους. Με λίγα λόγια, το θέλουν το κοπλιμέντο τους και μπορεί να μην το δείχνουν, αλλά μέσα τους κάνουν σαν μικρά παιδιά.
Δυσκολεύονται να παραδεχτούν τα λάθη τους
Όταν τα παιδιά κάνουν σκανταλιές, κρύβονται πολύ συχνά πίσω απ’ τη συλλογική ευθύνη… το ρίχνουν στ’ αδέρφια τους, δηλαδή. Τα μοναχοπαίδια, όμως, δεν είχαν τρόπο να γλιτώσουν ή να μοιραστούν την κατσάδα. Στην ενήλικη ζωή τους, αυτή η εμπειρία μεταφράζεται σε δυσκολία να παραδεχούν ότι έσφαλαν, ακόμη και αν δεν πρόκειται να τους τα ψάλλει κανείς.
Είναι πολύ ώριμοι για την ηλικία τους
Ένα μοναχοπαίδι περνάει, εκ των πραγμάτων, πολύ χρόνο δίπλα στους μεγάλους και συζητά πολύ περισσότερο με τους γονείς για όσα το απασχολούν είτε σχετικά με το σχολείο ή είτε με τις σχέσεις του με τους άλλους. Το αποτέλεσμα είναι οι άντρες μοναχοπαίδια να ωριμάζουν γρήγορα, και να δείχνουν συχνά πολύ μεστοί και κατασταλλαγμένοι για την ηλικία τους.
Κάπου κάπου θέλουν να μένουν μόνοι τους
Συμβαίνει σε όλους τους ανθρώπους, αλλά εκείνοι που μεγάλωσαν χωρίς αδέρφια έχουν μάθει από μικροί να περνούν πολύ χρόνο μόνοι τους, παρέα με τις σκέψεις τους. Όταν μεγαλώσουν, λοιπόν, δεν φοβούνται να αποσυρθούν στη μοναξιά τους κάπου κάπου, ειδικά αν θέλουν να χαλαρώσουν και να σκεφτούν πιο καθαρά όσα συμβαίνουν στη ζωή τους.
Τα θέλουν όλα στην εντέλεια
Μπορεί να εισπράττουν πολλή αγάπη και πολλή προσοχή ως παιδιά, αλλά τα μοναχοπαίδια είναι κι επιφορτισμένα με την βαριά ευθύνη να βγάλουν ασπροπρόσωπους τους γονείς τους. Έτσι, όταν γίνουν άντρες είναι ανταγωνιστικοί και τελειομανείς, έχουν μεγάλες απαιτήσεις απ’ τον εαυτό τους, αλλά και υψηλές προσδοκίες απ’ τους άλλους.