«Με την πρώτη μου κόρη, όλα κυλούσαν ήρεμα. Ήταν εύκολο παιδί από κάθε άποψη και δεν άργησα να μείνω έγκυος στο δεύτερο παιδί, όταν έκλεισε τον πρώτο χρόνο ζωής της. Θυμάμαι τον εαυτό μου τότε - πίστευα ότι είχα αποκτήσει όση εμπειρία χρειαζόμουν για να είμαι καλή μαμά. Μάλιστα, είχα το θράσος να μην καταλαβαίνω τις μαμάδες που δυσκολεύονταν να μεγαλώσουν τα παιδιά τους και να κρατήσουν μια ισορροπία στη ζωή τους.
Ναι, ήμουν θρασύτατη. Γι’ αυτό και το σύμπαν, με άκουσε και αποφάσισε να κάνει αυτό που κάνει καλύτερα: να δοκιμάσει τα όρια και τις αντοχές μου.
Η γέννηση της μικρής μου κόρης με έβαλε στη θέση μου. Ξαφνικά, είχα ένα μωρό που ούρλιαζε και κλαψούριζε σχεδόν όλη την ημέρα και τη νύχτα. Ό, τι κι αν έκανα για να την καθησυχάσω, αποτύγχανε παταγωδώς. Νομίζω τότε μου πέρασε για πρώτη φορά από το μυαλό πόσα λίγα γνώριζα.
Τα επόμενα χρόνια με έκαναν να το συνειδητοποιήσω. Η δουλειά και η φροντίδα δύο μικρών παιδιών, με έφτασε στα όρια μου. Ήμουν εξαντλημένη τόσο σωματικά όσο και ψυχικά. Οι δυνάμεις μου με εγκατέλειπαν και όλα πήγαιναν από το κακό στο χειρότερο.
Ακόμη και η εμφάνισή μου μιλούσε από μόνη της: δεν είχα χάσει τα κιλά της εγκυμοσύνης, είχα μαύρους κύκλους κάτω από τα μάτια και είχα το πιο ‘’βαρύ’’ περπάτημα. Ξέρετε ποιο λέω! Αυτό που μοιάζει με περπάτημα κουρασμένου ελέφαντα. Ήξερα ότι έπρεπε να γυμναστώ και να προσέξω την διατροφή μου, αλλά δεν είχα την δύναμη να κάνω κάτι γι’ αυτό.
Αλλά και ψυχολογικά ήμουν ένα ράκος. Ένιωθα ότι είχα αποτύχει και στον ρόλο μου ως μητέρα αλλά και ως γυναίκα. Δεν είχα κάποιο ιδιαίτερο χόμπι, δεν έκανα μια δουλειά «καριέρας», δεν είχα τίποτα το ξεχωριστό. Τι θα θαύμαζαν άραγε σε μένα οι κόρες μου;
Τώρα καταλαβαίνω πως δεν ήμουν μόνη μου. Η μητρότητα, ειδικά τα πρώτα χρόνια ζωής των παιδιών, είναι εξαντλητική. Το να βρεις μια ισορροπία είναι μια πολυτέλεια που λίγες γυναίκες καταφέρνουν να βρουν. Αυτό που θέλουμε οι περισσότερες, όμως, να βρούμε είναι χρόνο για να ξεκουραστούμε.
Η καθημερινότητά μου τότε ήταν τόσο μονότονη! Ύπνος (λιγοστός!), φαγητό (αρκετό!), φροντίδα σπιτιού και παιδιών και ξανά μανά από την αρχή. Πραγματικά είχα μισήσει τον εαυτό μου. Μόνο αυτό ήμουν;
Με είχε πιάσει απελπισία μέχρι που μια μέρα σκέφτηκα να αλλάξω. Αποφάσισα να κάνω μικρές αλλαγές, να βάλω μικρούς στόχους και να δω αν μπορώ να τους πετύχω. Το σημαντικό ήταν να κάνω ένα πράγμα τη φορά - δεν χωράνε δυο καρπούζια κάτω από την ίδια μασχάλη.
Για μένα, ο κύριος στόχος μου ήταν απλός: ήθελα να νιώσω ξανά…εγώ, ότι είμαι δηλαδή ξεχωριστή. Ήθελα να αλλάξω για να είμαι πιο υγιής τόσο σωματικά, όσο και ψυχικά. Μικρά βήματα που όμως με βοήθησαν να γίνω αυτό που είμαι σήμερα.
Ανέκαθεν μου άρεσε να διαβάζω βιβλία. Αποφάσισα, λοιπόν, να διαβάζω έστω και λίγο πριν κοιμηθώ. Επίσης μου άρεσε το γράψιμο, γι’ αυτό και ξεκίνησα το δικό μου blog. Kαι ασχολήθηκα με την υγεία του σώματός μου. Άρχισα να τρέφομαι πιο σωστά και… την γιόγκα.
Μπορεί κάποιοι να πουν ''σιγά το επίτευγμα!'', όμως, για μένα είναι τεράστια βήματα που με βοήθησαν να βρω τον εαυτό μου.
Γι’ αυτό, αν μου επιτρέπετε, θα ήθελα να πω κάτι σε όλες εσάς που νιώθετε να χάνετε τον εαυτό σας μέσα στην μητρότητα: δεν είστε μόνο μαμάδες - είστε πολλά περισσότερα. Είστε μοναδικές και έχετε κάτι το ξεχωριστό. Μπορείτε να κάνετε μικρές αλλαγές που θα αλλάξουν την καθημερινότητα και το πώς βλέπετε τον εαυτό σας. Στον δικό σας χρόνο και με τον δικό σας τρόπο κάντε μικρά πράγματα για εσάς.
Σκεφτείτε κάτι απλό που θέλετε, πάρτε μια βαθιά ανάσα, και όταν νιώσετε έτοιμες πραγματοποιείστε το! Στον δικό σας χρόνο, με τον δικό σας τρόπο…»
Πηγή: scarymommy.com