«Κάπως έτσι κανονίζονται όλες οι έξοδοι με τις φίλες μας: ένα τηλεφώνημα ή ένα μήνυμα για να βρεθούμε όλες μαζί με τα παιδιά, έτσι ώστε αυτά να παίξουν και εμείς να πούμε δυο κουβέντες.
Κάθε φορά ανυπομονώ να τις δω. Το ίδιο και οι κόρες μου που ανυπομονούν να δουν τους φίλους τους. Στην αρχή όλα πηγαίνουν περίφημα. Τα παιδιά παίζουν, γελούν και εμείς πίνουμε χαρούμενες τον καφέ μας και μοιραζόμαστε τα νέα μας. Δυστυχώς, αυτό διαρκεί κάπου στα 20 λεπτά. Ξαφνικά η κόρη μου ή ο γιος της φίλης μου θα έρθουν να παραπονεθούν-να γκρινιάξουν-να ζητήσουν να φάνε.
Η συζήτηση διακόπτεται αμέσως για να ανταποκριθούμε στις ανάγκες των μικρών μας. Μετά όμως έχουμε αποσυντονιστεί και ξεχάσει για ποιο θέμα μιλούσαμε. Για αρκετή ώρα το ένα μας αυτί προσπαθεί να ακούσει τον συνομιλητή μας, ενώ το άλλο είναι τεντωμένο για να ακούσει περίεργους θορύβους, πιθανούς καυγάδες ή χτυπήματα των παιδιών. Για να μην αναφερθώ στα μάτια μας που σκανάρουν εξονυχιστικά όποιον χώρο κι αν βρισκόμαστε.
Αφού ηρεμήσουν τα πνεύματα , θα συνεχίσουμε την συζήτηση ευελπιστώντας να μην υπάρξουν άλλες διακοπές. Και κάπου εκεί, τα παιδιά θα τσακωθούν και θα παρεξηγηθούν μεταξύ τους. Θα αρχίσουν τα ''αυτός το ξεκίνησε'' και ''εκείνη με πείραξε'', θα κλάψουν και θα προσπαθήσουν να βρουν καταφύγιο στην αγκαλιά μας.
Φυσικά, μετά από λίγο θα είναι πάλι φίλοι και θα παίζουν γελώντας. Στο τέλος της ημέρας θα έχουν περάσει καλά. Τι γίνεται όμως με εμάς τις μαμάδες;
Περάσαμε καλά, επειδή πέρασαν καλά τα παιδιά μας. Αλλά εμείς; Δεν έχουμε πια την ανάγκη να κουβεντιάσουμε ουσιαστικά και χωρίς να μας διακόπτουν;
Ο χρόνος με τις φίλες μας μπορεί να είναι περιορισμένος, αλλά είναι πολύτιμος. Σίγουρα είναι δύσκολο να βρεθούμε μόνες μας χωρίς τα παιδιά, αλλά όχι ανέφικτο. Μπορούμε να το κανονίσουμε έστω για 1-2 ώρες-να μπορέσουμε να μιλήσουμε σαν άνθρωποι, χωρίς αντιπερισπασμούς.
Και όταν το καταφέρουμε, το αποτέλεσμα μας δικαιώνει. Γεμίζουμε τις μπαταρίες μας, γελάμε με τη ψυχή μας και καθησυχάζουμε τους φόβους και τις έγνοιες που όλες οι μαμάδες κουβαλάμε μέσα μας. Δεν χρειάζεται να βγούμε για καφέ. Αρκεί μια βόλτα στις βιτρίνες και μπόλικο κους-κους στη διαδρομή για να περάσουμε ουσιαστικό χρόνο με τις φίλες μας.»
Πληροφορίες: scarymommy.com