«Ο γάμος δεν γίνεται για τον οικογενειακό ή τον κοινωνικό περίγυρο»
«Ξεκίνησα τις σπουδές μου χωρίς να έχω ιδιαίτερες εμπειρίες. Είχα μία σχέση στο σχολείο, αλλά δεν ολοκληρώθηκε ποτέ. Επιπλέον, η οικογένειά μου ήταν λίγο αυστηρή και το να κάνω κάτι πριν φύγω από το σπίτι με τρόμαζε. Έτσι, όταν βρέθηκα στο Πανεπιστήμιο ερωτεύτηκα τον πρώτο άνθρωπο που έδειξε ενδιαφέρον.
Από τη πρώτη στιγμή, ένιωσα πως όλα πήγαιναν καλά. Ήταν και εκείνος ιδιαίτερα προσηλωμένος στο να πάρει το πτυχίο του όπως και εγώ, είχαμε πολλά κοινά ενδιαφέροντα και περνούσαμε πολύ όμορφα μαζί.
Την τελευταία μας χρονιά, άρχισε να μου μιλά για γάμο και ένιωσα παράξενα. Τον αγαπούσα, αλλά δεν είχα φανταστεί ποτέ ότι θα παντρευόμασταν με το που τελειώσουμε. Εκείνος είχε κάνει τα πλάνα του, αλλά εγώ δεν τον έβλεπα πια όπως στην αρχή. Ακόμη δεν ξέρω γιατί, αλλά το ένστικτό μου μου έλεγε ότι δεν είναι αυτός ο άνθρωπος με τον οποίο πρέπει να μοιραστώ τη ζωή μου.
Ο περίγυρός μας όμως είχε πάρει την απόφαση για μένα. Με τους γονείς μας να πέφτουν επάνω μας και εφόσον εγώ δεν είχα κάποιον χειροπιαστό λόγο – τότε, νόμιζα πως χρειάζεται – να αρνηθώ, ο γάμος έγινε με γέλια και χαρές.
Μετά το πρώτο παιδί, εκείνος με πίεζε για δεύτερο, αλλά εγώ απομακρυνόμουν όλο και πιο πολύ από κοντά του. Τελικά, χωρίσαμε. Η οικογένειά μου ακόμη δεν έχει καταλάβει τι έγινε, αλλά πλέον τους αρκεί να με βλέπουν καλά. Θα ήθελα να τους πω ότι φταίνε και εκείνοι, αλλά δεν θέλω να ξεκινήσω μια κουβέντα χωρίς τέλος.
Στην κόρη μου, όμως, θα το πω για να μην βρεθεί ποτέ σ’ αυτήν τη θέση.»
«Αυτός που σε αγαπά δεν σου ζητά να διακόψεις τη ζωή σου πριν καν αρχίσει»
«Γνώρισα τον πρώην άντρα μου όταν σπούδαζα. Εκείνος ήταν μεγαλύτερος και εργαζόταν ήδη σε μια πολύ καλή δουλειά. Εγώ δεν ήξερα ακόμη τι θέλω να κάνω στη ζωή μου, αλλά έκανα πολλά και διαφορετικά όνειρα για το μέλλον. Ο γάμος δεν ήταν ποτέ ένα από αυτά.
Τον θαύμαζα και τον αγαπούσα όμως, έτσι όταν μου ζήτησε να παντρευτούμε μετά από μόλις ενάμισι χρόνο σχέσης έκρυψα το σοκ μου και υποσχέθηκα να το σκεφτώ. Μου είπε ότι ήμουν η γυναίκα που ήθελε για μητέρα των παιδιών του, αλλά δεν μπορούσε να περιμένει ώσπου να τελειώσω με τη σχολή και όλα τα υπόλοιπα που του έλεγα κατά καιρούς. Έπρεπε να πάρω μια απόφαση.
Κάπως έτσι βρέθηκα παντρεμένη με έναν άνθρωπο που δούλευε όλη μέρα για να πετύχει την καριέρα που ονειρευόταν, την ώρα που εγώ έμενα πίσω να μεγαλώνω τα παιδιά και να κρατάω το σπίτι. Ολομόναχη, αφού η δουλειά του άντρα μου είχε γίνει όλη του η ζωή και ελάχιστο χρόνο είχε για οτιδήποτε άλλο. Ένιωθα πια σαν να είχα αναλάβει απλώς να του κάνω παιδιά, λες και ήμουν ακόμη μία υπάλληλός του.
Έφυγα λοιπόν απ’ αυτόν τον γάμο, πριν γίνει αβάσταχτος για όλους μας. Με τον άντρα μου διατηρήσαμε τυπικές σχέσεις, μέχρι να ενηλικιωθούν τα παιδιά. Το καλό είναι ότι ήμουν ακόμη αρκετά νέα για να συνεχίσω από εκεί που σταμάτησα.
Πήρα το πτυχίο μου και από εδώ και πέρα, όλα είναι ανοιχτά.»
«Δεν παντρεύεσαι κάποιον απλώς επειδή σου είναι οικείος»
«Όταν τελείωσα το σχολείο, έφυγα απ’ τον τόπο μου για να δουλέψω αλλού, χωρίς να το πολυσκεφτώ. Η οικογένειά μου δεν με πίεσε, αλλά εγώ ήθελα να φύγω, να δω κι άλλα πράγματα.Με τη δουλειά ήμουν πολύ καλά, αλλά ήταν όλοι μεγαλύτεροι ή πολύ διαφορετικοί από μένα. Σε ένα ξένο μέρος δεν είναι εύκολο φτιάξεις την κοινωνική σου ζωή όπως ήταν πριν. Να περνάς καλά, δηλαδή, όπως περνούσες με τους φίλους σου. Μετά από λίγο καιρό έκανα μια σχέση, αλλά δεν τελείωσε καλά και απογοητεύτηκα.
Τότε, συνάντησα τυχαία ένα παιδί που ήξερα από το σχολείο. Είχε έρθει πρόσφατα στην πόλη και δεν ήξερε πολύ κόσμο. Με τον καιρό, κάναμε όλο και πιο πολύ παρέα και οι κοινές μας καταβολές αποδείχθηκαν πιο σημαντικές απ’ ότι θα περίμενε κανείς. Νιώθαμε ότι είμαστε με κάποιον οικείο, κάποιον που μας καταλαβαίνει χωρίς να χρειάζεται να ξανασυστηθούμε.
Η φιλία μας εξελίχθηκε σε σχέση και πριν περάσει πολύς χρόνος, μου ζήτησε να μείνουμε μαζί και να παντρευτούμε. Δέχτηκα χωρίς να είμαι απόλυτα σίγουρη ότι η απόφασή μου είναι η σωστή. Σύντομα, κατάλαβα ότι δεν είχαμε πολλά κοινά και βλέπαμε τη ζωή εντός γάμου τελείως διαφορετικά. Ήθελε να σταματήσω τη δουλειά, να επιστρέψουμε πίσω και να φτιάξουμε εκεί την οικογένειά μας. Θυμήθηκα όλους τους λόγους που με έκαναν να φύγω, αρνήθηκα και χωρίσαμε.
Η εμπειρία με τρόμαξε και έκανα καιρό να εμπιστευτώ κάποιον. Όταν το έκανα όμως, ήταν επειδή ερωτεύτηκα τον ίδιο τον άνθρωπο και όχι όσα μου θύμιζε.»