«Από το πρώτο λεπτό που η κόρη μου θα αρχίσει την αδικαιολόγητη γκρίνια νιώθω τα νεύρα μου να σπάνε. Πέρασε πολύς καιρός μέχρι να βρω μια λύση στα ξεσπάσματά της. Θυμάμαι ακόμη εκείνο το πρωινό που ενώ ετοίμαζα το κολατσιό της, εκείνη γκρίνιαζε που δεν θα πηγαίναμε στην παιδική χαρά μετά το σχολείο. Στην αρχή προσπάθησα να της εξηγήσω ότι δεν είχαμε πολύ χρόνο στην διάθεσή μας και υποσχέθηκα να την πάω την επόμενη μέρα. Φυσικά, δεν έπιασε.
‘’Σήμερα θέλω!’’ μου φώναξε και τα πρώτα δάκρυα ήδη κυλούσαν στα μάγουλά της. Διατήρησα την ψυχραιμία μου και της είπα ‘’όχι’’. Με αγριοκοίταξε λίγο και μετά χαμήλωσε το βλέμμα της. Περιττό να πω, πώς ένιωσα τη δεδομένη στιγμή-σαν να είμαι η χειρότερη μητέρα του κόσμου.
Πίστευα ότι μέσα στην ημέρα θα το ξεχνούσε, όμως, η ζημιά είχε γίνει. Μου κρατούσε μούτρα και απέφευγε να με κοιτάξει σε όλη τη διαδρομή μέχρι το σχολείο. Στενοχωριέμαι πολύ όταν επικρατεί τέτοιο κλίμα μεταξύ μας, οπότε σε μια τελευταία προσπάθεια που έκανα για να την προσεγγίσω, λίγο πριν την αφήσω στο σχολείο την ρώτησα: ‘’Τι θα έλεγες να το ξαναπάμε από την αρχή;’’ και συνέχισα λέγοντας: ‘’να το συζητήσουμε πιο ήρεμα μετά το σχολείο;’’.
Με κοίταξε παραξενεμένη, όμως, δεν απάντησε. Ένιωσα να βουλιάζω στην απελπισία μου. Αν τώρα που ήταν 8 χρονών αντιδρούσε με αυτόν τον τρόπο, τί θα συνέβαινε στην εφηβεία; Αυτή η σκέψη με βασάνιζε μέχρι αργά το απόγευμα, όταν συνέβη κάτι τελείως απροσδόκητο.
Όταν επιστρέψαμε στο σπίτι και αφού είχε κάνει τα μαθήματά της, με κοίταξε και μου είπε: ‘’Δεν μου αρέσει να είμαστε μαλωμένες!’’. Αυτή η φράση ήταν μαχαιριά στην καρδιά μου. Ένιωθα πολύ άσχημα και τύψεις σαν να το είχα προκαλέσει εγώ. Πρέπει να μου ξέφυγε ένας αναστεναγμός, γιατί η μικρή μου με κοίταξε με αγωνία. ‘’Μαμά, θέλεις να το ξαναπάμε από την αρχή;’’ Με ρώτησε.
Εκείνη την στιγμή ήθελα να βάλω τα κλάματα από τη χαρά μου. ‘’Φυσικά, κοριτσάκι μου!’’ της απάντησα και συνέχισα ‘’θα το συζητήσουμε ήρεμα.’’ Αμέσως την πήρα στην αγκαλιά μου και την ευχαρίστησα για την ώριμη συμπεριφορά της.
Ας το πάρουμε από την αρχή.
Ας το συζητήσουμε πιο ήρεμα.
Πιστεύω ότι πρέπει να μάθουμε τα παιδιά μας να σκέφτονται έτσι από μικρή ηλικία. Μπορεί να μην λειτουργήσει αμέσως, με τον καιρό όμως θα το καταλάβουν.»