Οι προσωπικές μας αποφάσεις περικλείουν πάντα το παιδί
Οι περισσότερες μαμάδες, όταν πρόκειται να πάρουμε μία προσωπική απόφαση, εκτός από τον εαυτό μας σκεφτόμαστε και τον αντίκτυπο που θα έχει στο παιδί μας. Μπορεί να είναι κάτι πολύ απλό όπως μια βραδινή έξοδος με τις φίλες μας, ή κάτι πιο σοβαρό όπως μία προαγωγή ή μία μετάθεση στη δουλειά. Όπως και να’ χει, όμως, όσο μεγάλη ή μικρή βαρύτητα κι αν έχει η απόφασή μας, πάντα θα βάλουμε στην εξίσωση και τον μητρικό μας ρόλο.
«Αν βγω το βράδυ θα περάσω καλά και το χρειάζομαι. Εάν, όμως, ξυπνήσει το βράδυ το μωρό και με ζητήσει; Κι αν αύριο είμαι πολύ κουρασμένη για να ανταπεξέλθω στο βαρύ μου πρόγραμμα; Θα έχω υπομονή με τον μικρό ή θα είμαι κουρασμένη και θα φωνάζω όλη μέρα;». Μόλις ξετύλιξα τις σκέψεις των περισσότερων από εσάς, στο απλούστατο δίλλημα: να βγω το βράδυ με τις φίλες μου ή όχι;
Η συμπεριφορά μας αλλάζει
Όταν κάποια είναι νέα και άτεκνη, μάλλον περνάει αρκετές ώρες στη δουλειά ή με φίλους της. Μπορεί να ξενυχτήσει, να πιει ένα ποτήρι παραπάνω, να κάνει νεανικές τρέλες ή να πατήσει λίγο παραπάνω το γκάζι στο αυτοκίνητο. Πράγματα φυσιολογικά και υγιή για έναν νέο άνθρωπο. Ωστόσο, όταν αποφασίζεις (ή σου προκύπτει) να κάνεις παιδί και να θέσεις τη ζωή σου σε πιο στέρεες βάσεις, ξαφνικά αλλάζουν όλα!
Συνειδητοποιείς πως πριν πατήσεις το γκάζι του αυτοκινήτου ή πριν αποφασίσεις να κάνεις ένα ακόμα ξενύχτι με τους φίλους σου, σκέφτεσαι το παιδί σου – ακόμα κι αν αυτό είναι ακόμα αγέννητο! Δεν θα τρέξεις στον άδειο αυτοκινητόδρομο αφού ένα πιθανό ατύχημα δεν επηρεάζει μόνο τη δική σου ζωή. Θα επιλέξεις να δεις χαλαρά μία ταινία στον καναπέ αφού έχεις χρέος απέναντι στην οικογένειά σου να είσαι φρέσκια το πρωί.
Προστατεύουμε το παιδί από κάθε κίνδυνο
Όσο κι αν θες, έστω για μια στιγμή, να σκεφτείς μόνο τον εαυτό σου ή μόνο για τον εαυτό σου, μοιάζει αδύνατο όταν έχεις παιδιά! Κάθε σου ανάσα, κίνηση, σκέψη ή φόβος, σε τελική ανάγνωση, έχουν έναν και μόνο στόχο: να προστατεύσεις το παιδί σου από οτιδήποτε μπορεί να το βλάψει, να το πονέσει ή να το στενοχωρήσει.
Πάντα, λοιπόν, σκέφτεσαι δύο φορές. Μία για σένα και μία για το παιδί σου. Κι αυτό είναι αναπόφευκτο! Εάν προσπαθήσεις να το αλλάξεις, απλά θα πας ενάντια στη φύση σου.