«Δεν θα ξεχάσω ποτέ την ημέρα που έμαθα ότι είμαι έγκυος. Ήμουν τόσο ευτυχισμένη που θα γινόμουν η μαμά σου που, η καρδιά μου δεν σταματούσε να χτυπάει από ανυπομονησία και χαρά.
Όσο καιρό περίμενα να σε κρατήσω στην αγκαλιά μου, καταβρόχθιζα βιβλία για πρωτάρες μαμάδες και προσπαθούσα να βρω την μυστική συνταγή για να γίνω η καλύτερη. Σκεφτόμουν όλες τις ιστορίες που θα σου διάβαζα, όλα τα παιχνίδια που θα παίζαμε, αλλά και όσα θα σου μάθαινα για τη ζωή.
Όταν γεννήθηκες κατάλαβα ότι εσύ είχες να μου διδάξεις περισσότερα απ’ ότι εγώ, γιατί εσύ με έκανες μαμά. Και ποτέ μου δεν θα βρω τα κατάλληλα λόγια για να σε ευχαριστήσω.
Θυμάμαι να με κοιτάς με τα μεγάλα σου μάτια και να με παρατηρείς. Τα μικρά σου χεράκια έπιαναν τα δάχτυλά μου και εγώ έλιωνα από αγάπη.
Σε θυμάμαι να λες για πρώτη φορά «μαμά». Τότε συνειδητοποίησα τον ρόλο μου.
Σε θυμάμαι να βάζεις τα κλάματα και να κουνάς αρνητικά το κεφάλι σου, επειδή δεν ήθελες να φύγουμε από την παιδική χαρά. Σου φώναξα λιγάκι και αμέσως το μετάνιωσα.
Θυμάμαι να σε αφήνω για πρώτη φορά στο σχολείο και εσύ να μην θες να μου αφήσεις το χέρι. Λίγα χρόνια αργότερα, δεν ήθελες να σε αγκαλιάζω μπροστά στους φίλους σου γιατί ντρεπόσουν.
Μια μέρα άρχισες να κλείνεις την πόρτα του δωματίου σου και τότε κατάλαβα ότι δεν είσαι πια το μικρό μου αγόρι, αλλά ο γιος μου που έμπαινε πλέον στην εφηβεία.
Υπάρχουν μέρες που θέλω να γυρίσω τον χρόνο πίσω. Θα ήθελα να επιστρέψω στις μέρες που σε φώναζα ''μπουκίτσα'' και εσύ ξεκαρδιζόσουν στα γέλια. Τότε που έτρεχες με φόρα στην αγκαλιά μου. Τότε που δεν ντρεπόσουν να μου πεις ''σ’ αγαπώ''. Κοιτάζω το φωτογραφικό σου άλμπουμ και συγκινούμαι.
Πόσο έχεις αλλάξει! Είμαι σίγουρη ότι θα μου λείψεις καθώς μεγαλώνεις, αλλά σε καμαρώνω τόσο πολύ που μόνο περήφανη μπορεί να είμαι.
Στο σπίτι κάποιες φορές δεν μας μιλάς. Εκτός από το να κλείνεσαι στο δωμάτιό σου, κλείνεσαι και στον εαυτό σου. Φοράς εκείνα τα πελώρια ακουστικά και μόλις σου πούμε το παραμικρό γυρνάς τα μάτια σου προς τα πάνω. Μου θυμίζεις εμένα όταν ήμουν στην ηλικία σου!
Δεν θα σταματήσει να εκπλήσσει το γεγονός ότι έχεις την αυτοπεποίθηση ενός άντρα και την τρυφερότητα ενός μικρού αγοριού-όταν θες και μου κάνεις την τιμή να σε αγκαλιάσω.
Σ’ αγαπάω πολύ και ό,τι κι αν συμβεί θα είμαι πάντα δίπλα σου. Στο λέω και ελπίζω μια μέρα να το καταλάβεις. Προς το παρόν θα σε παρακολουθώ διακριτικά να μεγαλώνεις και να βρίσκεις την ταυτότητά σου. Είμαι σίγουρη ότι θα γίνεις ένας σπουδαίος άντρας.»