«Έχουν περάσει 10 χρόνια από τότε, αλλά ακόμη και σήμερα θυμάμαι την ημέρα που τσακωθήκαμε με τον άντρα μου μπροστά στις κόρες μας. Μπορεί να μην θυμάμαι την αιτία του καυγά, αλλά δεν θα ξεχάσω τον πανικό του, επειδή τα κορίτσια μας ήταν παρούσες. Μου ζήτησε να συνεχίσουμε την ‘’διαφωνία’’ μας στην κρεβατοκάμαρα με κλειστή την πόρτα.
Ωστόσο, είχα διαφορετική άποψη. Δυστυχώς, όλα τα ζευγάρια κάποια στιγμή θα καυγαδίσουν μπροστά στα παιδιά τους. Και είναι λογικό, γιατί εκτός από γονείς είμαστε πάνω απ’ όλα άνθρωποι. Δεν πρέπει ούτε να ντρεπόμαστε γι’ αυτό, ούτε να προσποιούμαστε ότι όλα είναι υπέροχα και ότι δεν υπάρχουν προβλήματα. Κάτι τέτοιο θα ήταν αφύσικο!
Όλοι οι γονείς όμως πρέπει να έχουμε υπόψη μας ένα και μοναδικό πράγμα: ακόμη και στον καυγά, η μαμά και ο μπαμπάς αγαπιούνται. Και αυτό οφείλουμε να το δείχνουμε με τον τρόπο μας ακόμα και όταν είμαστε πολύ φορτισμένοι αρνητικά απέναντι στον σύντροφό μας. Δεν πρέπει να μιλάμε με αγένεια ο ένας στον άλλον ή ακόμα χειρότερα να ανταλλάσσουμε βαριές κουβέντες που δείχνουν ασέβεια. Το σημαντικό είναι να τους δείχνουμε ότι προσπαθούμε να βρούμε μια λύση μαζί, ότι είμαστε ενωμένοι.
Στα 10 χρόνια που είμαστε παντρεμένοι, ο άντρας μου συνειδητοποίησε ότι το να κρύβουμε τις διαφωνίες μας από τα παιδιά μας ήταν ανώφελο. Αντίθετα, το να προσέχουμε τι λέμε ο ένας στον άλλον όταν είμαστε θυμωμένοι έχει περισσότερη σημασία και δείχνει ότι έχουμε μια υγιή σχέση μεταξύ μας.
Εκτός από γονείς, είμαστε και ζευγάρι, και εκτός από ζευγάρι είμαστε άνθρωποι. Έχουμε ελαττώματα, δεν μπορούμε να συμφωνούμε στα πάντα και η καθημερινή τριβή μπορεί να μας πιέσει σε μεγάλο βαθμό. Έτσι είναι οι σχέσεις. Ακόμη και στους καυγάδες, όμως, μπορείς να είσαι ευγενικός και να αντιμετωπίζεις τον άλλον με σεβασμό. Οι διαφωνίες κάνουν καλό, όταν πρόκειται να δώσουν λύση σε ένα πρόβλημα και όταν δεν γίνονται για ξεσπάσεις την ένταση που έχεις μέσα σου.
Αυτό δείχνουμε στα παιδιά μας. Τώρα όταν οι κόρες μας τσακώνονται, περιμένουμε από αυτές να ακολουθήσουν το παράδειγμα που τους δώσαμε απ’ όταν ήταν μικρές.
Επειδή όμως πάντα με απασχολούσε το αν είναι τελικά σωστό ένας καυγάς ενός ζευγαριού μπροστά στα παιδιά-ανεξάρτητα από το πως λειτουργούμε εμείς ως οικογένεια- απευθύνθηκα σ’ έναν παιδοψυχολόγο για να μου πει την γνώμη του.
Τότε μου είπε μια πολύ σωστή κουβέντα. ‘’Κάθε άνθρωπος καυγαδίζει με διαφορετικό τρόπο. Άλλοι το κάνουν με φωνές και άλλοι μέσω του διαλόγου. Τεράστια σημασία έχει επίσης που αποσκοπεί ένας καυγάς, στο να βρεθεί ο ένας που να έχει δίκιο, ή στο να καταλάβει ο ένας τον άλλον.’’ Συνέχισε λέγοντας μου ότι ακόμη και κάτω από τέτοιες συνθήκες έντασης πρέπει να υπάρχουν κάποιοι άγραφοι κανόνες όταν είναι μπροστά τα παιδιά. ‘’Μην κριτικάρετε ο ένας τον άλλον και μην γίνεστε σαρκαστικοί. Ακούστε την επιχειρηματολογία του συνομιλητή σας, προτού μιλήσετε. Είναι σημαντικό να δείχνετε ότι προσπαθείτε να καταλάβετε ο ένας τον άλλον, ακόμη κι όταν είστε θυμωμένοι.’’
Ας μην γελιόμαστε, όμως, υπάρχουν κάποιες φορές που δεν μπορούμε να δούμε την κατάσταση με ψυχραιμία. Τα συναισθήματα και η πίεση μας κατακλύζει, με αποτέλεσμα να μην μπορούμε να ελέγξουμε τα νεύρα μας. Σε αυτήν την περίπτωση ο παιδοψυχολόγος μας συμβούλευσε να κάνουμε ένα διάλειμμα. Να μην λειτουργούμε δηλαδή εν βρασμώ, αλλά να ηρεμούμε πρώτα και μετά να συζητούμε όταν καταλαβαίνουμε ότι η κατάσταση πρόκειται να ξεφύγει.
Κάτι ακόμη που πρέπει να έχουμε στο νου μας είναι η αντίδραση των παιδιών. Το κάθε παιδί αντιμετωπίζει διαφορετικά τους καυγάδες των γονιών του. Κάποια φοβούνται και κλαίνε, ενώ άλλα είναι πιο ήρεμα.
Αν δούμε ότι ο καυγάς ακόμη και ήπιος ταράζει το παιδί, καλό είναι να σταματήσουμε και να συνεχίσουμε την διαφωνία σε διαφορετικό δωμάτιο, χωρίς την παρουσία του.
Είτε τσακώνεστε μπροστά στα παιδιά, είτε στην κρεβατοκάμαρα και την κουζίνα με κλειστές πόρτες το μοναδικό πράγμα που πρέπει να κάνετε είναι να πείτε στα παιδιά σας αμέσως μετά ότι αγαπάτε ο ένας τον άλλον.
Πηγή: popsugar.com