«“Μην κάθεστε έξω από την πόρτα του παιδικού δωματίου όσο κλαίει το μωρό σας ενώ το μόνο που θέλει είναι να σας νιώσει δίπλα του. Πηγαίνετε κοντά του. Όσες φορές κι αν χρειαστεί. Δείξτε του ότι μπορεί να εμπιστευθεί τους ανθρώπους, ότι μπορεί να εμπιστευθεί το περιβάλλον του, ότι ζούμε σε έναν καλό κόσμο».
Peggy O’Mara
Πολλοί πιστεύουν ότι το να παρηγορείς ένα παιδί σημαίνει ότι το επιβραβεύεις για κάτι. Έχουν την άποψη ότι η αγάπη, η στήριξη και η αγκαλιά είναι επιβράβευση. Ο ορισμός της επιβράβευσης είναι ότι “προσφέρεται ως αναγνώριση κάποιας υπηρεσίας, προσπάθειας ή επιτυχίας”. Η αγάπη και η φροντίδα, λοιπόν, θα πρέπει να προσφέρονται στα παιδιά μόνο όταν τις κερδίζουν ή θα πρέπει να δίνεται ελεύθερα; Δεν θα έπρεπε να έχουμε αυτό το δίλημμα. Αν νευριάζουν ή στενοχωριούνται και εμείς αρχίσουμε να τα παρηγορούμε, για κάποιους σημαίνει ότι τα επικροτούμε για την άσχημη συμπεριφορά τους.
Δεν συμφωνώ. Αν επικεντρωνόμαστε μόνο στη συμπεριφορά τους για να τους μάθουμε σωστούς τρόπους, κάτι κάνουμε λάθος. Οι άνθρωποι είναι πολύ πιο περίπλοκοι από μερικές κακές συμπεριφορές και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι και τα παιδιά είναι άνθρωποι. Μία κακή συμπεριφορά δεν προέρχεται χωρίς λόγο, έχει πάντα κάποια αιτία, ακόμα κι αν κάποιες φορές δεν μπορείς να την εντοπίσεις. Εξάλλου, η συναισθηματική ισορροπία των παιδιών μας δεν είναι πιο σημαντική από την “υπακοή” τους; Πολλοί γονείς φοβούνται ότι τα παιδιά μπορεί να τους κάνουν ό,τι θέλουν και ότι έτσι θα φανεί πως ενισχύουν την κακή συμπεριφορά τους. Δεν θέλουμε τα παιδιά μας να μάθουν να διαχειρίζονται τα συναισθήματά τους, να ξέρουν ότι μπορούν να έρχονται σε εμάς όποτε χρειάζονται τη βοήθειά μας και ότι μπορούν να μας εμπιστευτούν; Το να μην τους δείχνουμε την αγάπη μας δεν είναι ο πιο λογικός και αναμενόμενος τρόπος να πετύχουμε αυτό.
Δεν μου αρέσει να ακούω ότι η υπερβολική φροντίδα μπορεί να κάνει κακό στο παιδί. Δεν μου αρέσει να ακούω πως είναι λάθος να παρηγορείς ένα στενοχωρημένο ή ανήσυχο παιδί επειδή με αυτόν τον τρόπο ενθαρρύνεις την ίδια συμπεριφορά στο μέλλον. Αυτό δεν είναι αλήθεια. Δεν σημαίνει ότι παραδίδεις τα όπλα. Μπορείς εκείνη την ώρα να βάλεις όρια και να βοηθήσεις το παιδί να αντιμετωπίσει τα συναισθήματά του.
“Καταλαβαίνω ότι έχεις στενοχωρηθεί. Θες να συνεχίσεις να χοροπηδάς πάνω στον καναπέ. Σίγουρα είχε πολλή πλάκα”.
*Φωτογραφία: turner.com
Μπορείς να του δείξεις ότι καταλαβαίνεις πώς νιώθει χωρίς αυτό να σημαίνει πως πρέπει να αλλάξεις τον τρόπο πειθαρχίας ή τους κανόνες που έχεις θέσει ως γονιός. Η ενσυναίσθηση είναι ο καλύτερος τρόπος να του δείξεις ότι όλα τα συναισθήματα επιτρέπονται, ότι τίποτα δεν είναι πολύ “μεγάλο” για σένα. Θα καταλάβει ότι μπορεί να βασίζεται πάνω σου και θα νιώσει ασφάλεια. Ξέρουμε ότι τα παιδιά έχουν “μεγάλα” συναισθήματα. Φανταστείτε να νιώθατε όπως εκείνα και επιπλέον να νιώθετε μόνοι, να νομίζετε ότι κανείς δεν σας καταλαβαίνει, να αισθάνεστε ντροπή ή να νομίζετε ότι σας κατακρίνουν. Είναι δική μας υποχρέωση να μάθουμε στα παιδιά να δέχονται τα συναισθήματά τους και να μην τα απορρίπτουμε μόλις προκύπτει η πρώτη δυσκολία. Δεν μπορείς να διαχειριστείς τα συναισθήματά σου αν πρώτα δεν τα νιώσεις!
Ξεχάστε τους κανόνες, τα σχόλια και τις προειδοποιήσεις. Πηγαίνετε να παρηγορήσετε το παιδί σας που εκείνη την ώρα δυσκολεύεται. Ρωτήστε το πώς μπορείτε να το βοηθήσετε, δείξτε του ότι αναγνωρίζετε τα συναισθήματά του. Δείτε τι θα γίνει μόλις νιώσει ότι το ακούτε, ότι το καταλαβαίνετε και το στηρίζετε. Η σχέση σας θα γίνει πιο δυνατή αν αρχίσετε να “δουλεύετε” με αυτόν τον τρόπο και σταματήσετε να το τιμωρείτε για τη συμπεριφορά του, που μπορεί να δικαιολογείται λόγω της ηλικίας του.
Η παρηγοριά, η φροντίδα και η αγάπη δεν προκαλούν τις κακές συμπεριφορές.»
Πηγή: happinessishereblog.com