«Η κόρη μου είναι δύο ετών. Αμέσως μετά τη γέννα, ο περίγυρός μου και κυρίως οι συγγενείς άρχισαν αν με ρωτάνε πότε θα αποκτήσει αδελφάκι η μικρή μου. Φυσικά εγώ δεν μπορούσα να σκεφτώ τίποτε άλλο τότε πέρα από τη φροντίδα της κόρης μου και απλώς απαντούσα ότι ακόμα είναι πολύ νωρίς για να κάνουμε τέτοια πλάνα με τον άντρα μου.
Ο καιρός πέρασε, όμως εγώ δεν άλλαζα γνώμη. Συζητήσαμε το θέμα πολλές φορές με τον άντρα μου αλλά καταλήγαμε στο ίδιο συμπέρασμα: ότι λατρεύουμε την κόρη μας και ότι δεν θέλουμε να κάνουμε δεύτερο παιδί. Τα παιδιά είναι ευτυχία, συμφωνώ. Και χαίρομαι όταν οι φίλες κάνουν 2 ή 3 παιδιά γιατί αυτό τις κάνει ευτυχισμένες. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει πως κι εγώ θέλω να μεγαλώσει κι άλλο η οικογένειά μου. Είναι όλα θέμα προσωπικών επιλογών.
Νιώθω ότι δεν «χαίρομαι» την κόρη μου όσο θα ήθελα
*Φωτογραφία: dailyasianage.com
Είμαι εργαζόμενη μαμά, περνάω όλο τον ελεύθερό μου χρόνο μαζί της και κάνω τις δουλειές του σπιτιού αφού έχει κοιμηθεί για να μην χάσω ούτε στιγμή μαζί της. Ωστόσο, ακόμα κι αυτό μου φαίνεται λίγο. Νιώθω ότι δεν την «χαίρομαι» αρκετά και ότι αν έκανα ένα δεύτερο παιδί, θα έπρεπε να μοιράσω τον λιγοστό ελεύθερο χρόνο στα δύο- κάτι που μου φαίνεται πολύ δύσκολο έως ακατόρθωτο. Την λατρεύω και την αγαπάω τόσο πολύ που και μόνο στη σκέψη ότι δεν θα περνάμε τόσο χρόνο μαζί, μου έρχεται να δακρύσω.
Τα έξοδα
Δυστυχώς έχουμε πέσει σε μια δύσκολη συγκυρία. Δουλεύουμε και ο άντρας μου και εγώ, όμως οι μισθοί μας ίσα- ίσα επαρκούν για το ενοίκιο, τα μηναία έξοδα του σπιτιού, τα ραντεβού των παιδιάτρων, τις πάνες, τα ρούχα (πόσο γρήγορα ψηλώνουν τα παιδιά;), τα εμβόλια και η λίστα είναι ατέλειωτη… Με ένα δεύτερο παιδί, δεν ξέρω αν θα τα καταφέρναμε. Ξέρω σίγουρα ότι θα αναγκαζόμαστε να ζητήσουμε τη βοήθεια των γονιών μας- κι αυτό είναι κάτι που θα ήθελα να αποφύγω.
Η εγκυμοσύνη μου ήταν πολύ δύσκολη
Ανήκω στις γυναίκες εκείνες που πέρασαν μια δύσκολη εγκυμοσύνη και που μετά τον τρίτο μήνα έπρεπε να μείνουν καθηλωμένες στο κρεβάτι. Φυσικά, θα τα ξαναέκανα όλα από την αρχή για να βεβαιωθώ ότι η κόρη μου γεννιέται υγιής. Το συνεχές άγχος, όμως για το αν τελικά θα τα καταφέρει (ο κίνδυνος αποβολής ήταν αυξημένος) είναι κάτι που δεν μπορώ να ξεχάσω. Θυμάμαι να κλαίω, να μην κοιμάμαι τα βράδια από την αγωνία μου, να παίρνω συνέχεια τον γυναικολόγο τηλέφωνο… Ήταν ό,τι πιο δύσκολο έχω κάνει στη ζωή μου και δεν ξέρω αν θα μπορούσε να το ξαναπεράσω- πόσο μάλλον τώρα που έχω ένα παιδί που επιζητά την προσοχή και την αγάπη μου από το πρωί έως το βράδυ.
*Φωτογραφία: healthline.com
Θέλω να συνεχίσω να δουλεύω
Η δουλειά μου μ’ αρέσει. Μπορεί να μην έχω τον μισθό που ονειρευόμουν αλλά δεν θα μπορούσα να μην δουλεύω. Όταν δουλεύεις συνεχόμενα από τα 18, είναι δύσκολο μετά να σταματήσεις να εργάζεσαι. Ένα δεύτερο παιδί θα σήμαινε ότι θα έπρεπε να μείνω σπίτι. Οι γονείς μου που μένουν κοντά μας, είχαν τη δύναμη να φροντίσουν την κόρη μου όταν εγώ επέστρεψα στη δουλειά μετά τη γέννα αλλά θα ήταν πολύ δύσκολο να ξανακάνουν το ίδιο με ένα ακόμα μωρό. Πλέον η μικρή μου πηγαίνει στο νηπιαγωγείο κι έτσι ο παππούς και η γιαγιά δεν κουράζονται τόσο. Είμαι ευγνώμων για τη βοήθεια που μου προσέφεραν αλλά πια είναι μεγάλοι σε ηλικία και δεν θέλω να κουραστούν άλλο. Αυτόματα αυτό θα σήμαινε πως θα έπρεπε να μείνω σπίτι για να προσέχω τα παιδιά και να εγκαταλείψω τη δουλειά κάτι που, εκτός του ότι δεν είναι εφικτό λόγω των υπέρογκων εξόδων, είναι και προσωπική μου ανάγκη.»