Η γυναίκα απέδειξε όλα αυτά τα χρόνια πως αγαπά πρώτα και κύρια τον εαυτό της. Απαίτησε ισότητα και σεβασμό, δικαιοσύνη, αξιοκρατία και ίσα δικαιώματα. Πάλεψε για να μπορεί να λέει ελεύθερα τη γνώμη της, να εργάζεται, να σπουδάζει, να μεγαλώνει όπως νομίζει τα παιδιά της, να γίνεται καλύτερη.
Δεν ξέρω εάν τα πετύχει όλα αυτά στο μέγιστο. Καλά καλά δεν ξέρω εάν κάποιες φορές, στην προσπάθειά της να κατακτήσει το δίκιο της, έχασε το μέτρο και παρεξηγήθηκε. Δεν σας κρύβω πως, πολλές φορές θύμωσα με την ακραία συμπεριφορά μας. Ένιωσα λίγη μπροστά σε άγουρες φωνές που ήθελαν όλο και πιο πολλά. Στο βάθος, όμως, κατανοώ ότι η καταπίεση τόσων αιώνων μπορεί να οδηγήσει σε υπερβολές.
Μέσα στον τελευταίο χρόνο συνέβησαν πολλά που είχαν στο επίκεντρο την γυναικεία φύση μας. Βγήκαν στην επιφάνεια συμπεριφορές σεξιστικές και κακοποιητικές εναντίον της ενώ ακούστηκαν ιστορίες για γυναίκες θύματα της οικονομικής κρίσης. Η αντίδρασή της υπήρξε έντονη και η φωνή της αντήχησε σε όλη την υφήλιο ενωμένη και ισχυρή. Πάλεψε ξανά για έναν κόσμο ισότητας και ευημερίας, στον οποίο θα μπορούν να μεγαλώσουν με αξιοπρέπεια τα παιδιά της.
Και, παρά τα ελαττώματά της, εκεί βρίσκεται το μεγαλείο της: πως ξέρει να αγαπά και να φροντίζει τα παιδιά της. Πολλές φορές υποχωρεί ή υπομένει. Άλλοτε, πάλι, ορθώνει το ανάστημά της και αγωνίζεται. Όποια κι αν είναι η συμπεριφορά της, όμως, ξεκινά κι ολοκληρώνεται στο ότι η φύση της έδωσε το προνόμιο να γεννά. Να αφήνει το αποτύπωμά της εις τους αιώνες των αιώνων. Να επιθυμεί και να αποζητά το καλύτερο δυνατό για τις γενιές που ακολουθούν.
«Ένας δειλός είναι ανίκανος να δείξει αγάπη. Αυτό είναι προνόμιο των γενναίων» μας είπε κάποτε ο Γκάντι. Ένα απόσταγμα σοφίας που, όσοι έχουν αγαπήσει πραγματικά, μπορούν να αντιληφθούν το νόημα και την αλήθεια του. Η αγάπη είναι ένα συναίσθημα που όμοιό του δεν υπάρχει. Εμπεριέχει αποδοχή και κατανόηση, όρια και ελευθερία, δάκρυα χαράς μα και απελπισίας. Η αγάπη αντέχει στα «όχι» που θα ακούσει, ανοίγει διάπλατα τα χέρια της για να παρηγορήσει, χαμογελά για να στηρίξει, κι αν χρειαστεί, μένει μονάχη στη σιωπή.
Η αγάπη είναι γένους θηλυκού και όχι τυχαία, αφού ξεκινάει από εμάς την ώρα που θα φέρουμε στον κόσμο ένα παιδί. Εκείνο μας εμπνέει και μας διδάσκει το ομορφότερο πράγμα του κόσμου: την αγνή αγάπη που είναι και η πηγαία δύναμή μας.