*Φωτογραφία: depecheveterinaire.com
«Στον σύζυγό μου...
Ξεκινάω κανονικά τη μέρα μου. Πρέπει να ετοιμάσω τα 3 μας παιδιά, να επαναλάβω τα πάντα τουλάχιστον 5 φορές μέχρι να τα κάνουν και να βρω ό,τι κι αν είναι αυτό που ψάχνει ο γιος μας πριν φύγουμε για το σχολείο.
Το κεφάλι μου πάει να σπάσει. Νιώθω σαν ένας υπερφορτωμένος υπολογιστής που δεν μπορεί να λειτουργήσει είτε γιατί δεν πιάνει το δίκτυο, είτε γιατί έχει παλιώσει.
Τα δίδυμα πάνε στον παιδικό σταθμό λίγες ώρες την ημέρα κι έτσι έχω μόνο 3 ώρες να τελειώσω με τις δουλειές μου, να καθαρίσω το σπίτι και να προλάβω τα ραντεβού μου, πριν πάω να τα πάρω. Και μετά αρχίζει ένας καινούριος κύκλος εργασιών με σνακ που πρέπει να ετοιμάσω και δραστηριότητες που πρέπει να κάνουμε μέχρι να έρθει και η κόρη μας και να αρχίσει το εφηβικό της δράμα.
Πρέπει να είμαι διαιτητής, μάγειρας, οδηγός, λογιστής, γιατρός και πολλά ακόμα και στο τέλος της ημέρας, το μόνο που θέλω είναι να κοιμηθώ.
Εκτιμώ τα όσα κάνεις για την οικογένειά μας, ξέρω ότι δουλεύεις όλη μέρα ενώ εγώ δουλεύω στο σπίτι και λυπάμαι που κάποιες φορές δείχνω να μην αναγνωρίζω κάποια πράγματα. Απλώς, σαν μητέρα, κάποιες φορές πάω να εκραγώ και το μυαλό μου δεν αντέχει- με τα όσα χρειάζονται να κάνω για το σπίτι, για τα παιδιά και όλα αυτά που πρέπει να φροντίσω.
Γι' αυτό τον λόγο, το άγχος μου κάποιες φορές εκδηλώνεται σαν θυμός. Θυμώνω γιατί είμαι εξαντλημένη. Θυμώνω γιατί νιώθω ότι δεν κάνω ότι θα έπρεπε να κάνω ως γονιός-νιώθω ότι δεν κάνω ποτέ αρκετά. Και αυτές τις μέρες, απλώς τα χάνω. Φωνάζω ή σου θυμώνω- σε σένα, στα παιδιά και στον εαυτό μου. Και αμέσως το μετανιώνω. Λέω στον εαυτό μου ότι μπορώ να τα καταφέρω, να το αλλάξω αλλά το άγχος με καταβάλλει.
Ξέρω ότι είναι δύσκολο να πεις κάτι που θα με βοηθήσει. Κάποιες φορές ό,τι και να πεις, μπορεί να με κάνει ακόμα πιο θυμωμένη και αν δεν μου απαντήσεις καθόλου, θα νομίζω ότι δεν νοιάζεσαι. Αλλά ξέρω ότι νοιάζεσαι. Την επόμενη φορά που θα γίνω έτσι και που θα αφήσω το άγχος να με καταβάλλει, το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να ασχοληθείς με τα παιδιά. Πρέπει να νιώσω και πάλι φυσιολογικά. Χρειάζομαι χρόνο για μένα και συνειδητοποιώ ότι δεν στο έχω πει.
Το άγχος μου με κάνει να νιώθω μόνη κάποιες φορές ακόμα κι αν δεν είμαι μόνη. Αντί να προσπαθώ να ξεπεράσω μόνη μου τις δυσκολίες, πρέπει να στηρίζομαι περισσότερο σε σένα. Γιατί ξέρω ότι πάντα θα είσαι δίπλα μου! Πάντα!»
Πηγή: popsugar.com