*Φωτογραφία: aimg.sk
Ποια παιδιά είναι «δύσκολα»;
Κάθε παιδί είναι ξεχωριστό και έχει τις δικές του δύσκολες στιγμές, επομένως γιατί τα ονομάζουμε «δύσκολα»; Σύμφωνα με τους ειδικούς, έχουν έντονες αντιδράσεις, επιμένουν στο δικό τους, ενοχλούνται πολύ εύκολα, δεν τους αρέσει να αλλάζουν περιβάλλον και καταστάσεις και είναι απαιτητικά. Σε κάποιες περιπτώσεις, μπορεί να έχουν άστατο πρόγραμμα ύπνου. Η διαφορά τους με τα υπόλοιπα παιδιά είναι ότι αυτή η συμπεριφορά δεν αλλάζει με την ηλικία και το πέρασμα του χρόνου, αλλά παραμένει ίδια και απαράλλακτη. Τα όρια όμως πρέπει πάντα να υπάρχουν- είναι στο χέρι μας να τα βάλουμε με τον σωστό τρόπο.
Τι θέλει να σας πει το παιδί με τη συμπεριφορά του;
Είναι πιθανό πίσω από την ακραία συμπεριφορά του να κρύβεται κάτι άλλο. Μπορεί για παράδειγμα να νιώθει πληγωμένο, στενοχωρημένο ή αδικημένο αλλά να μην έχει βρει τον σωστό τρόπο να εκφράσει τα συναισθήματά του με αποτέλεσμα να διογκώνονται και να εκτονώνονται με τέτοιες συμπεριφορές. Μπείτε για λίγο στη θέση του, σκεφτείτε αν έγινε κάτι μέσα στη μέρα που το ενόχλησε και μιλήστε του. Ρωτήστε το πώς νιώθει και φέρτε το σε επαφή με τον ψυχικό του κόσμο.
*Φωτογραφία: scarymommy.com
Αποδεχτείτε το εκρηκτικό ταπεραμέντο του…
Το λάθος που συνήθως κάνουν οι γονείς σε τέτοιες περιπτώσεις είναι ότι προσπαθούν να αλλάξουν τα παιδιά τους. Ωστόσο, το έντονο ταπεραμέντο είναι στοιχείο του χαρακτήρα και της προσωπικότητάς τους, γι’ αυτό και δεν μπορείτε να το εξαφανίσετε- ακόμα κι αν κάποιο διάστημα μείνει στην αφάνεια, κάποια στιγμή πάλι θα αναδυθεί. Γι’ αρχή, λοιπόν, δεχτείτε ότι το παιδί σας είναι ξεχωριστό και αναγνωρίστε την ανάγκη του να εκφραστεί με τον δικό του τρόπο. Μην κατηγορείτε ούτε εκείνο ότι δεν σας ακούει ούτε τον εαυτό σας ότι δεν ανταποκρίνεστε στον ρόλο σας ως μαμάς.
… και στρέψτε το στη σωστή κατεύθυνση
Η έντονη προσωπικότητα ενός «δύσκολου» παιδιού σε αρκετές περιπτώσεις μπορεί να οφείλεται στην ενέργεια που δεν έχει μάθει να διοχετεύει όπως θα έπρεπε ή όπως θα ήθελε το ίδιο. Παρατηρήστε το, δείτε τι του αρέσει και ενθαρρύνετέ το να κάνει πράγματα που το ηρεμούν. Αν για παράδειγμα η ζωγραφική είναι ένας τρόπος να εκφράζεται, μπορείτε να το παροτρύνετε να το ακολουθήσει σαν χόμπι κάνοντας μαθήματα ζωγραφικής ακόμα και εκτός σπιτιού- η αλλαγή του περιβάλλοντος πολλές φορές λειτουργεί θετικά όχι μόνο στους μεγάλους αλλά και στα παιδιά.
Συνεργαστείτε μαζί του
Το κυριότερο πρόβλημα του γονιού που νιώθει ότι μεγαλώνει ένα δύσκολο παιδί είναι ότι δεν υπάρχει συνεννόηση και κατά συνέπεια συνεργασία. Γι’ αυτό, το πρώτο βήμα είναι να δοκιμάσετε μια διαφορετική μέθοδο προσέγγισης, όταν τα βρείτε σκούρα. Την επόμενη φορά, λοιπόν, αντί να το πειθαρχήσετε ή να του φωνάξετε, δοκιμάστε να ζητήσετε τη συνεργασία του. Όταν αφήσει πεταμένα τα παιχνίδια του στο σαλόνι ή το δωμάτιό του, μην αρχίσετε να του δίνετε εντολές να τα μαζέψει. Αντίθετα, προτείνετέ του να τα βάλετε μαζί στη θέση τους, δείχνοντάς του τον τρόπο. Έτσι, η διαδικασία γίνεται πιο ευχάριστη, χάνει τη μορφή της εντολής και της τιμωρίας και το παιδί δέχεται πολύ πιο εύκολα αυτό που του ζητάτε.
Πείτε του τι περιμένετε από πριν
Προειδοποιώντας το παιδί, του δίνετε το περιθώριο να επεξεργαστεί την πληροφορία και άρα να την δεχτεί πιο εύκολα. Αν σας ζητήσει να δει τηλεόραση, πείτε του πόση ώρα έχει στη διάθεσή του και εξηγήστε του ότι θα μπορέσει να δει την αγαπημένη του σειρά μέχρι τις 9 γιατί μετά θα πρέπει να κοιμηθεί. Το μυστικό είναι να επικεντρωθείτε στην επιθυμία του παιδιού και να μην χρησιμοποιείτε προτάσεις με αρνητικό περιεχόμενο ή με πολλά «δεν». Το «κλείσε την ταινία γιατί πρέπει να κοιμηθείς» και το «δεν θα δεις όλο το επεισόδιο γιατί θα πέσεις για ύπνο» έχει διαφορά από το «θα δεις την σειρά που θες μέχρι τις 9».
Δώστε περισσότερες ευκαιρίες
Η υπομονή είναι μια αρετή που πρέπει να διαθέτει κάθε γονιός. Σε τέτοιες περιπτώσεις, όμως, τα αποθέματά σου πρέπει να είναι ακόμα περισσότερα. Θα χρειαστεί να είσαι συνεπής, να τηρείς κατά γράμμα αυτά που λες και κυρίως να τα επαναλάβεις αμέτρητες φορές. Τα δύσκολα παιδιά χρειάζονται περισσότερες ευκαιρίες για να μπορέσουν να προσαρμοστούν σε πρωτόγνωρες καταστάσεις και είναι λογικό. Ωστόσο, αν υπάρχει αδερφάκι στην οικογένεια, προσπαθήστε να διατηρήσετε τις ισορροπίες, πάντα στο μέτρο του δυνατού. Η διαφορετική αντιμετώπιση ανάμεσα στα αδέρφια μπορεί να προκαλέσει ξεσπάσματα ζήλειας και καβγάδες.