Συνήθως δημιουργούνται παιδαγωγικά ρεύματα και παρατηρείται έντονη κριτική και «διαμάχες»
Η αλήθεια είναι πως δεν είναι η πρώτη φορά που συναντώ συγκρούσεις τέτοιου είδους. Συχνά πυκνά, οι μαμάδες διαφωνούν για πολλά και καίρια ερωτήματα σχετικά με την διαπαιδαγώγηση των παιδιών και όχι μόνο σε συζητήσεις δια ζώσεις. Το διαδίκτυο ευνοεί τις διαμάχες τους αφού, τόσο σε αντίστοιχα φόρουμ όσο και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσεις, οι γονείς προσπαθούν να επιβάλλουν τον δικό τους τρόπο επικρίνοντας όποιον διαφωνεί μαζί τους.
Θέματα σημαντικά όπως είναι η διατροφή, ο θηλασμός, το διάβασμα ή ο τρόπος επιβολής των ορίων, γίνονται το μήλο της έριδος και οι αντιπαραθέσεις είναι έντονες και απόλυτες. Πρέπει ή δεν πρέπει να θηλάζουμε πάνω από έξι μήνες; Πρέπει ή δεν πρέπει να τρώνε τα παιδιά κρέας; Είναι ή δεν είναι καλή η τιμωρία; Πόση τηλεόραση επιτρέπεται; Ερωτήματα που μας ταλανίζουν όλες μας και η κάθε μία έχει την δική της προσωπική άποψη.
Τελικά ποιός είναι ο καλύτερος τρόπος για να μεγαλώσεις το παιδί σου;
Φροντίζουμε να περνάμε όμορφα με τα παιδιά μας
Έπειτα από το περιστατικό των μαμάδων που τσακώνονταν στο παιδικό πάρτι, θυμήθηκα ένα βιβλίο που είχα διαβάσει πριν χρόνια για την διαπαιδαγώγηση των νηπίων. Αυτό που κράτησα δεν ήταν ούτε οι πρακτικές συμβουλές, ούτε κάποιο παιδαγωγικό σύστημα που έπρεπε πάση θυσία να ακολουθήσω ως μαμά. Αντίθετα, συγκράτησα πως ακόμα κι αν έχουμε γίνει γονείς, εξακολουθούμε να είμαστε άνθρωποι κανονικοί και πως, τελικά, ό,τι κι αν κάνουμε, το ζητούμενο είναι να περνάμε καλά και να διασκεδάζουμε μαζί με τα παιδιά μας.
Δεν έχει σημασία εάν κοιμόμαστε αγκαλιά τους ή εάν τα διαπαιδαγωγούμε έτσι ώστε να κοιμούνται στο κρεβάτι τους. Αυτό που έχει σημασία είναι η επιλογή μας, όποια κι αν είναι αυτή, να μην μας καταπιέζει και να μην μας προκαλεί εκνευρισμό. Είτε κοιμομαστε μαζί είτε χώρια, εάν η «καληνύχτα» μας είναι γελαστή και παιχνιδιάρικη, έχουμε πετύχει τον σκοπό μας. Το ζητούμενο είναι να δημιουργούμε το πλαίσιο και τις δικλείδες ασφαλείας ώστε να διασκεδάζουμε και να απολαμβάνουμε την παιδική τους ηλικία.
Θυμάμαι, χαρακτηριστικά, ένα παράδειγμα του συγγραφέα για τον βραδινό ύπνο των παιδιών. Δύο φίλες που γέννησαν με ελάχιστες μέρες διαφορά, αντιμετώπιζαν τον ύπνο του μωρού τους με εντελώς διαφορετικό τρόπο. Η πρώτη φρόντιζε να το κρατάει δραστήριο όλη την ημέρα για να κοιμάται νωρίς το βράδυ, ώστε η μαμά να μπορεί να βρίσκεται με τον άντρα της, να χαλαρώνει και να συλλέγει δυνάμεις για την επόμενη ημέρα. Η δεύτερη, πάλι, προτιμούσε να κάνει το «διάλειμμά» της το μεσημέρι που κοιμόταν το μωρό της, αδιαφορώντας για το αν θα «επεκταθεί» το βραδινό ωράριο του παιδιού. Και στις δύο περιπτώσεις, οι μαμάδες ήταν πολύ ικανοποιημένες, ήρεμες και ευτυχισμένες με τα μωρά τους!
Με λίγα λόγια, ο συγγραφέας του βιβλίου μας λέει πως κάθε οικογένεια κουβαλάει τις δικές της συνήθειες, θέτει τα δικά της προσωπικά όρια και δείχνει την ανοχή που αντέχει στα ζητήματα των παιδιών. Δεν υπάρχουν συγκεκριμένες συνταγές για να πετύχεις ως γονιός παρά μία και μοναδική: να διαμορφώνεις την ζωή σου έτσι ώστε να διασφαλίζεις την προσωπική και οικογενειακή ηρεμία και ευτυχία.
Ο καλύτερος τρόπος να μεγαλώσεις το παιδί σου είναι ο … δικός σου
Ανεξάρτητα, λοιπόν, από όσα ακούμε, διαβάζουμε και μαθαίνουμε στην προσπάθειά μας να είμαστε καλοί γονείς, το σημαντικό είναι να είμαστε ο πρώτα απ’ όλα ο «εαυτός» μας. Φιλτράρουμε όλες τις πληροφορίες που δεχόμαστε, υιοθετούμε τα στοιχεία που μας ταιριάζουν, αποβάλλουμε αυτά που μας καταπιέζουν και προχωράμε με οδηγό μας την ομαλότητα και την αρμονία της οικογένειάς μας.
Χαλαρώστε κι απολαύστε το διότι δεν θα είναι για πάντα παιδιά!
Ένα παιδί, για να μεγαλώσει σωστά, χρειάζεται ηρεμία, αγάπη και ασφάλεια. Εάν οι γονείς ορίσουν το πλαίσιο μέσα στο οποίο είναι και οι ίδιοι ήρεμοι, ασφαλείς και αγαπημένοι, δεν μπορεί παρά να μεγαλώσουν ένα παιδί ευτυχισμένο και ολοκληρωμένο. Τώρα, εάν θα κοιμάται στις οχτώ το απόγευμα ή στις δώδεκα το βράδυ, είναι, πραγματικά, δικό του θέμα και δεν αφορά κανέναν μας! Ο μόνος περιορισμός είναι να εξασφαλίζεται η σωματική και ψυχική του υγεία.