Φωτογραφία: homesecurity.press
Γιατί η μηνιγγίτιδα Β είναι τόσο επικίνδυνη;
Η μηνιγγίτιδα Β είναι μια ιδιαίτερα επικίνδυνη νόσος η οποία δεν κάνει ηλικιακές διακρίσεις. Προσβάλλει μωρά, νήπια και νεαρούς ενήλικες με τον ίδιο τρόπο. Παρουσιάζεται χωρίς προειδοποίηση και στην αρχή εκδηλώνεται με συμπτώματα που θα είχε μια απλή ίωση. Ωστόσο, εξελίσσεται ραγδαία- μέσα σε 24 ώρες- και μπορεί να προκαλέσει μόνιμες αναπηρίες, όπως κώφωση ή ακόμη να οδηγήσει και σε θάνατο.
Ειδικά φέτος τα κρούσματα μηνιγγίτιδας Β είναι ιδιαίτερα αυξημένα σε σχέση με την περσινή χρονιά. Τον Ιούνιο ένα αγοράκι 8 μηνών νόσησε και έχασε τη ζωή του, ενώ τον Σεπτέμβριο ένα 13χρονο αγόρι στη Σκύρο υπέφερε από την νόσο, μέχρι που διέφυγε τον κίνδυνο.
Όσα περιστατικά, όμως, και να καταγραφούν κανείς δεν μπορεί να διανοηθεί τι πέρασαν αυτά τα παιδιά και οι οικογένειές τους. Επιλέξαμε 3 μαρτυρίες μαμάδων των οποίων τα παιδιά νόσησαν και συμπεράναμε δύο πράγματα: Πρώτον, πρέπει να είμαστε συνεχώς υποψιασμένες, καθώς τα συμπτώματα διαφέρουν από άτομο σε άτομο και δεύτερον, πρέπει να δράσουμε γρήγορα και προληπτικά, διαφορετικά οι συνέπειες μπορούν να αποβούν μοιραίες.
Άννα, 42 ετών
«Ανέκαθεν είχα την εντύπωση ότι η μηνιγγίτιδα προκαλεί εξανθήματα στο σώμα, επομένως δεν ανησύχησα όταν η 3χρονη κόρη μου ανέβασε πυρετό. Θεώρησα ότι ήταν απλώς μια ίωση. Όταν, όμως, άρχισε να έχει δυσκολία στην αναπνοή, θορυβήθηκα. Τα συμπτώματα που ακολούθησαν ήταν η υπνηλία και ο πυρετός. Μόνο όταν την πήγαμε στο νοσοκομείο, εμφανίστηκαν εξανθήματα στο σώμα της. Της χορήγησαν δυνατά αντιβιοτικά, όμως, διέφυγε τον κίνδυνο μετά από 4 ημέρες. Ήταν μια εφιαλτική εμπειρία που εύχομαι να μην τύχει σε καμία οικογένεια.»
Στέλλα, 39 ετών
«Όταν ο γιος μου ήταν 8 μηνών νόσησε από μηνιγγίτιδα. Έβγαζε έναν περίεργο ήχο, σαν αναστεναγμό, αλλά δεν είχαμε δώσει σημασία. Στη συνέχεια, όμως, ανέβασε πυρετό και το κλάμα του ήταν κάπως περίεργο. Δεν σταματούσε να κλαίει για ώρες. Επικοινωνήσαμε με τον παιδίατρο μας, ο οποίος υποψιαζόταν ότι επρόκειτο για μηνιγγίτιδα. Δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψω πόσο είχα τρομάξει. Σκεφτόμουν το χειρότερο! Στο νοσοκομείο μας είπαν ότι οι πρώτες 12 ώρες είναι αρκετά κρίσιμες. Μετά από 3 εβδομάδες και πολλά αντιβιοτικά, κατάφερε και ξεπέρασε τον κίνδυνο. Οι γιατροί μου είπαν, όμως, επειδή ήταν ακόμη βρέφος και ο εγκέφαλός του δεν είχε αναπτυχθεί πλήρως, ότι οποιαδήποτε πρόβλημα θα εμφανιζόταν όσο μεγάλωνε. Τώρα στα 6 του χρόνια δεν ακούει απ’ το αριστερό αυτί καθώς η μηνιγγίτιδα κατέστρεψε το ακουστικό νεύρο. Ήταν συγκλονιστική εμπειρία! Κανένα παιδί δεν πρέπει να υποφέρει με αυτόν τον τρόπο. Γι’ αυτό και θεωρώ καθήκον μου να τονίζω στους γονείς πόσο σημαντική είναι η πρόληψη.»
Κατερίνα, 35 ετών
«Στην δική μας περίπτωση καταλάβαμε πολύ νωρίς ότι η δύο ετών κόρη μας έπασχε από μηνιγγίτιδα. Τα εξανθήματα εμφανίστηκαν αρχικά στα χέρια της και στη συνέχεια, εξαπλώθηκαν στο υπόλοιπο σώμα. Αμέσως, την πήγαμε στο νοσοκομείο και οι γιατροί την έσωσαν. Ευτυχώς, δεν υπήρχαν μόνιμες βλάβες, ωστόσο δεν θέλω ούτε να το θυμάμαι!»
Πώς μπορούμε να προφυλάξουμε τα παιδιά μας
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η μόνη θεραπεία είναι η πρόληψη, και στην περίπτωση της μηνιγγίτιδας τύπου Β είναι μόνο μία: ο εμβολιασμός. Δεδομένου ότι 1 στους 10 ενηλίκους είναι φορέας του βακτηρίου της νόσου ασυμπτωματικά, δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς πόσο εύκολο είναι να μεταδώσει το μικρόβιο σε νεαρά μέλη της οικογένειας, μέσω καθημερινών και «αθώων» συνηθειών όπως το φιλί, ο βήχας και το φτέρνισμα.
Ο εμβολιασμός κατά της μηνιγγίτιδας προστατεύει όλες τις ηλικιακές ομάδες και δύναται να ξεκινήσει από την ηλικία των 2 μηνών. Έχει ενταχθεί στο Εθνικό Πρόγραμμα Εμβολιασμών παιδιών, εφήβων και ενηλίκων για ομάδες υψηλού κινδύνου. Είναι άκρως απαραίτητο, όμως, να υπάρχει συνέπεια όσον αφορά τις δόσεις του εμβολίου και να γίνουν όλες. Διαφορετικά, δεν μπορούμε να εξασφαλίσουμε ότι τα παιδιά δεν θα νοσήσουν.
Η ανάγκη εμβολιασμού των παιδιών κρίνεται επιτακτική. Παρόλο που υπάρχει μια σύγχυση γύρω από το ζήτημα του εμβολιασμού, οι γονείς πρέπει να είναι ευαισθητοποιημένοι, να συμβουλευτούν τον παιδίατρο τους και να λάβουν τα μέτρα τους, έτσι ώστε να μην απειληθεί ποτέ η ζωή του παιδιού τους.