Έτσι θα βγεις; Θα κρυώσεις! Πάρε ζακέτα...
...όταν η μάνα δεν λογαριάζει εποχές, γιατί πολύ απλά είσαι το παιδί της και φοβάται ότι θα πουντιάσεις όπου κι αν βρίσκεσαι, ακόμα και με μαγιό στην παραλία.
Θα βρέξει, πάρε ομπρέλα.
Άλλη μία ατάκα που θα σε εξοργίσει κατόπιν εορτής: όταν θα βγεις και θα είναι χαρά θεού, και αμέσως μετά θα μπουγελωθείς από τα σύννεφα. Ωστόσο, όχι επειδή το είπε η ΕΜΥ, αλλά η… μάνα σου. Κάθε φορά, μα κάθε φορά! Μα τι είναι πια, σαμάνος;
Πρόσεχε… θα πέσεις!
Και πέφτεις… στο ίσωμα. Το σκαλοπάτι που ανέβαινες από τα 5 σου χρόνια έχει συνωμοτήσει με την μάνα σου και έχει βγάλει αόρατο πόδι και σου βάζει τρικλοποδιά, έτσι για να την σιγοντάρει.
Ήρθες;
Αλήθεια τώρα, γιατί; Γιατί με ρωτάς κάτι τέτοιο, όταν στέκομαι ακριβώς μπροστά σου και μόλις σε έχω χαιρετήσει εγκάρδια; Μήπως για να δω το ανασηκωμένο σου φρύδι; Το είδα μάνα, το είδα!
Δεν είμαι υπηρέτρια να τα μαζεύω όλα εγώ!
Και το λέει με περίσσια χάρη, κρατώντας ήδη την πεταμένη κάλτσα στο χέρι. Σε αυτό το σημείο, ήρθε η ώρα να τους ζητήσουμε συγγνώμη, γιατί πλέον ξέρουμε πώς είναι.
Εγώ στην ηλικία σου είχα και παιδί.
Aυτό βεβαίως, βεβαίως πριν κάνεις παιδιά, γιατί μετά το τροπάρι αλλάζει σε εγώ-είχα-και-παιδί-και-τα-προλάβαινα-όλα!
Δεν με νοιάζουν τι κάνουν τα άλλα παιδιά, εσύ με νοιάζεις.
Παρόλα αυτά έχεις μάθει για την Αννούλα που μελετάει μόνη της και τα καταφέρνει μια χαρά. Κι αργότερα για την Τζέλλα που –και-δουλειά-έχει-και-παντρεύτηκε!
Δηλαδή αν η Άννα (η διαβαστερή!) πηδήξει απ’ το παράθυρο, θα το κάνεις κι εσύ;
Αυτή η ατάκα μπορεί να ειπωθεί στον ίδιο χωροχρόνο με την προηγούμενη και με τους ίδιους πρωταγωνιστές: εσένα και τη μητέρα σου. Κι αν αυτό δεν είναι παράνοια, τότε τι είναι;
Ίδια/-ος ο πατέρας σου είσαι
Γιατί σε κάθε οικογένεια υπάρχει το μαύρο πρόβατο. Κι ότι δεν διόρθωσε η μάνα σου στον πατέρα σου, έχει δώσει όρκο να το κάνει σ’εσένα.
Εδώ δεν είναι ξενοδοχείο να μπαίνεις και να βγαίνεις όποτε θες
Κι αυτή η φράση θα σε ακολουθεί από τις πρώτες σου εξόδους, στα πανεπιστημιακά σου χρόνια και σταματάει μόνο όταν φτιάξεις το δικό σου σπίτι.
Να πεθάνω να ησυχάσω απ’ όλους σας
Έτσι είναι: απειλή με επικάλυψη ενοχής! Αυτή είναι η συνταγή για να σε φέρει στα μέτρα της και μεταξύ μας, πιάνει!
Όπως θες. Όοοπως θες: Κι επειδή κάπου εδώ, παίζεται η ψυχική σου ηρεμία κορώνα-γράμματα, φιλική συμβουλή: καλύτερα να μην θες.
Στο δικό σου σπίτι να κάνεις ό,τι θες.
Και πράγματι κάνεις, αλλά οι συμβουλές της σε στοιχειώνουν και σε ακολουθούν.
Δεν θα κάνεις παιδιά; Θα σου μοιάσουν και θα σου κάνουν τα ίδια
Αυτή η ατάκα, όταν ειπωθεί- γιατί θα ειπωθεί- θα ακουστεί σαν κατάρα από την μπάσα/τσιριχτή φωνή της μάνας σου και το βλέμμα της θα φλέγεται από «χαρά». Και επειδή θα το δεις στην πράξη... ναι, είναι σαμάνος!
Χέρια δεν έχεις;
Υποτιμητική και ρητορική ερώτηση, καθώς κοιτάζει επικριτικά τα δύο σου χέρια. Και όταν πας να βάλεις ένα ποτήρι νερό σε προσπερνάει για να στο φέρει εκείνη και να επαναλάβει πάλι την ατάκα της, προσθέτοντας και άλλα μέλη του σώματος τύπου «πόδια δεν έχεις;».
Να ξέρεις ότι στενοχωριέμαι πιο πολύ από σένα όταν σε μαλώνω: Ε καλή μου, μην το κάνεις τότε! Επίσης, γιατί ξαφνικά ανταγωνιζόμαστε η μια την άλλη στην στενοχώρια;
Όταν γίνεις μάνα, θα καταλάβεις!
Εδώ παύση κυρίες μου, γιατί όντως καταλάβαμε! Σε αυτές τις παρανοϊκό-ρητορικές ερωτήσεις, βρήκαμε απάντηση, αλλά θα την κρατήσουμε μυστική και θα την μοιραζόμαστε μόνο στο club των μανάδων.
(αφιερωμένο στη Λαμέ)