*Φωτογραφία: huffingtonpost.com
«Ο μπαμπάς/ η μαμά σου φταίει που χωρίσαμε»
Όσο πληγωμένοι και προδωμένοι κι αν νιώθετε μετά το διαζύγιο, το παν είναι να μην στρέφετε το παιδί εναντίον του πρώην συντρόφου σας. Ό,τι κι αν έγινε μεταξύ σας, πρέπει να θυμάστε ότι κι εκείνος παραμένει γονιός του και ότι ο μεταξύ τους δεσμός είναι εντελώς διαφορετικός από τη δική σας σχέση. Αν το στερήσετε αυτό απ’ το παιδί, είναι πολύ πιθανό στο μέλλον η συμπεριφορά σας να γυρίσει μπούμερανγκ.
«Κι εγώ τι θα κάνω ένα ολόκληρο σαββατοκύριακο που θα είμαι μόνη/ μόνος μου στο σπίτι;»
Δεν είναι σωστό να δημιουργούμε τύψεις στο παιδί γιατί θέλει να περάσει χρόνο με τον άλλο γονιό. Είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι έχει και θα έχει ανάγκη και τους δύο γονείς και δεν πρέπει να το κάνουμε να αισθάνεται άσχημα γι’ αυτό. Η τακτική του «θύματος» δείχνει ότι βάζουμε τα δικά μας συναισθήματα πάνω από τα συναισθήματα του παιδιού μας, το οποίο καλείται έτσι κι αλλιώς να προσαρμοστεί σε μία κατάσταση που δεν επέλεξε μόνο του. Ας μην του το κάνουμε πιο δύσκολο.
«Οι γυναίκες είναι αχάριστες» ή «Οι άντρες είναι ψεύτες»
Οι γενικεύσεις δεν βοηθούν ένα μικρό παιδί που επηρεάζεται από ό,τι ακούει από τους γονείς του. Ακόμα κι αν τέτοιες εκφράσεις σας φαίνονται αθώες, είναι αρκετές για να εντυπωθούν στη μνήμη και το μυαλό του και να επηρεάσουν αρνητικά τις μετέπειτα σχέσεις που θα αναπτύξει με το αντίθετο φύλο.
«Ο μπαμπάς μετακομίζει για λίγο καιρό»
Πολλοί γονείς κάνουν το λάθος να μην παραδέχονται ότι παίρνουν διαζύγιο αλλά να ανακοινώνουν στα παιδιά ότι «ο μπαμπάς μετακομίζει για λίγο», δίνοντάς τους την ψευδαίσθηση ότι πρόκειται για μια προσωρινή κατάσταση. Μπορεί να έχουν τις καλύτερες προθέσεις, όμως όταν τα παιδιά καταλάβουν ότι τους είπαν ψέματα (πάντα το καταλαβαίνουν!), θα πληγωθούν πολύ περισσότερο.
«Τώρα εσύ είσαι ο άντρας του σπιτιού»
Επιφορτίζοντας το παιδί με ρόλους που δεν του αρμόζουν, το φορτώνουμε με ευθύνες που δεν αναλογούν στην ηλικία του. Έτσι, κάποιες μητέρες για παράδειγμα, αντιμετωπίζουν τον γιο τους σαν τον νέο προστάτη της οικογένειας υπενθυμίζοντάς τους συνεχώς ότι «είναι οι άντρες του σπιτιού».
«Είσαι ίδιος/ ίδια ο μπαμπάς σου/ η μαμά σου»
Οι χαρακτηρισμοί δεν έχουν θέση σε τέτοιες καταστάσεις. Με το να κατηγορείτε το παιδί ότι έχει τα αρνητικά χαρακτηριστικά του πρώην συντρόφου σας το μόνο που καταφέρνετε είναι να το πληγώνετε, να το κάνετε να αισθάνεται άσχημα για τον εαυτό του και να το στρέφετε εναντίον σας, μεγαλώνοντας την απόσταση μεταξύ σας.
«Αν δεν κάναμε παιδιά, μπορεί να μην χωρίζαμε»
Μετάφραση: «αν δεν είχαμε εσένα, μπορεί να μην παίρναμε διαζύγιο με τον μπαμπά σου». Μπορείτε να μπείτε για λίγο στη θέση του παιδιού και να φανταστείτε πώς νιώθει εκείνη την ώρα; Αναλογιστείτε πως μάλλον ήδη κατηγορεί τον εαυτό του για το διαζύγιό σας (πολλά παιδιά το κάνουν). Με το να του επιβεβαιώνετε τις υποψίες του, οι οποίες φυσικά δεν ισχύουν, το κάνετε να νιώθει ακόμα περισσότερες τύψεις.