«Αγαπημένοι μου φίλοι, ας μιλήσουμε για ένα θέμα που πολλοί συγγενείς μου πιστεύουν ότι δρω ως υπερπροστατευτική μαμά: την ασφάλεια στο παιδικό κάθισμα αυτοκινήτου.
Σήμερα ήταν η πρώτη μέρα που επέστρεψα στη δουλειά μετά την άδεια μητρότητας και έτσι είπα στον άντρα μου να με ενημερώνει ανά τακτά διαστήματα για το πώς ο γιος μας, William, αντιμετώπισε την απουσία μου. Το μεσημέρι, κατά τις 2.15, πήρα ένα μήνυμα από τον σύζυγό μου που θα έβγαινε έξω με τον γιο μας. Η απάντησή μου ως υπερπροστατευτικής μαμάς ήταν να διορθώσει την θέση του William στο παιδικό καθισματάκι- οι λωρίδες της ζώνης ήταν πολύ χαλαρές και το κούμπωμα στην περιοχή του στήθους ήταν πολύ χαμηλό. Και επειδή ήξερα τον άντρα μου, είμαι σίγουρη πως με κορόιδεψε πριν σφίξει τη ζώνη και φτιάξει το κούμπωμα.
Στις 2.30, το τηλέφωνό μου χτύπησε και άκουσα τον σύζυγό μου πανικοβλημένο να μου λέει: “Αγάπη μου, είχαμε ένα ατύχημα με το αυτοκίνητο. Είμαστε καλά αλλά το αυτοκίνητο χρειάζεται επισκευή”. Μπαμπάς και γιος βρίσκονταν μόλις 5 χιλιόμετρα από το σπίτι μας όταν μια οδηγός πέρασε μέσα από την κίνηση και προσπάθησε να στρίψει γρήγορα αριστερά. Ο άντρας μου δεν είχε αρκετό χρόνο να σταματήσει- θα μπορούσε να συμβεί στον καθένα. Πάτησε φρένο πριν συγκρουστεί με το άλλο αυτοκίνητο από τη μεριά του συνοδηγού. Ο γιος μου ήταν τόσο καλά δεμένος στο καθισματάκι του που ούτε καν ξύπνησε. Ακόμα και την ώρα της σύγκρουσης ο William ένιωσε ένα μικρό τίναγμα- τόσο ασήμαντο που μετά συνέχισε τον ύπνο του και τις επόμενες 2 ώρες… φλέρταρε με τις νοσοκόμες. Ο άντρας μου ήταν λιγότερο τυχερός, έσπασε το πόδι του σε 3 σημεία, 3 δάχτυλά του εξαρθρώθηκαν και πρέπει να ξαναπάμε στον γιατρό για να σιγουρευτούμε ότι δεν χρειάζεται να κάνει επέμβαση. Το αυτοκίνητο είναι χάλια, αλλά τα αυτοκίνητα μπορούν να αντικατασταθούν- τα αγόρια μου δεν μπορούν.»
Πηγές: boredpanda.com, facebook.com/tafarom