Αν είσαι απ' τις μαμάδες που εργάζονται, λοιπόν, και προσπαθούν να φέρουν βόλτα σπίτι, δουλειά και παιδιά, οι παρακάτω αλήθειες είναι γραμμένες για 'σένα κι εσύ μόνο θα μπορέσεις να τις καταλάβεις.
Έχει χρειαστεί να απολογηθείς για την επιλογή σου να δουλεύεις, λες και ζούμε στο '50 ή λες και όποια μητέρα εργάζεται αγαπάει λιγότερο.
Έχεις νιώσει τύψεις που ίσως ανάγκασες τη μαμά σου να πηγαινοέρχεται, να μετακομίσει πιο κοντά στο σπίτι σου ή ακόμα και... μέσα στο σπίτι σου, γιατί δεν είχες άλλη επιλογή.
Έχει χρειαστεί να πας το παιδί στον παιδικό σταθμό σε ηλικία μικρότερη απ' αυτήν που αρκετοί ειδικοί προτείνουν κι αυτό σ' έχει γεμίσει άγχη.
Μπορεί να χρειάστηκε να διακόψεις τον θηλασμό νωρίτερα απ' όσο θα ήθελες.
Η μητρότητα έχει ίσως προκαλέσει πρόβλημα με τη δουλειά σου: οι υπερωρίες που κάποτε μπορούσες να κάνεις, τώρα σου κοστίζουν πολύτιμο χρόνο απ' τον λίγο κοινό που έχεις με το παιδί σου κι αυτό μερικά αφεντικά δεν το συμμερίζονται καθόλου.
Έχεις τσακωθεί με συναδέλφους, που θεωρούν την άδεια μητρότητας «διακοπούλες», ενώ εσύ κοιμήθηκες 8 ώρες σε 6 μήνες.
Έχεις βαρεθεί ν' ακούς ατάκες όπως «Μα καλά, δεν σου λείπει;» ή «Πώς άντεξες να το αφήσεις στην πεθερά σου τόσο μωρό;», λες κι αν είχες άλλη επιλογή θα την άφηνες να πάει χαμένη.
Τρέχεις και δεν φτάνεις, η ζωή σου είναι ένας ατελείωτος αγώνας δρόμου, αλλά κατά βάθος νιώθεις μια μικρή ηρωίδα, γιατί, ναι: όλα γίνονται, άμα θες.
Καμιά φορά, ανυπομονείς να έρθει η Δευτέρα και να επιστρέψεις στη δουλειά, γιατί όσο κι αν λατρεύεις τα παιδιά σου κι όσο κι αν σου λείπουν μέσα στη μέρα, τα σαββατοκύριακα... ζορίζεσαι.
Έχεις νιώσει -και ντρέπεσαι λίγο γι' αυτό- φθόνο για όσες γυναίκες έχουν καλύτερη τύχη κι ευκολότερη ζωή από 'σένα...
...αλλά έχεις υπενθυμίσει στον εαυτό σου ότι είσαι ένα άξιο πρότυπο για τα παιδιά σου.