«Πριν μερικές βδομάδες πριν φύγουμε από το μέρος που είχαμε πάει οικογενειακές διακοπές, ο άντρας μου και εγώ καυγαδίζαμε την ώρα που πακετάραμε. Δεν μπορώ να θυμηθώ ακριβώς τον λόγο της διαφωνίας μας, αλλά τσακωνόμασταν όλη την βδομάδα για θέματα που προκύπτουν σε κάθε οικογενειακό ταξίδι, που έχουμε κάνει στα 7 χρόνια από τότε που γεννήθηκε η κόρη μας (κλασικό θέμα μας: δεν του δίνω αρκετή προσοχή) και πάντα προσπαθούμε να το λύσουμε όταν γυρνάμε σπίτι. Το καλοκαίρι δεν είναι η καλύτερη εποχή μας.
Το "ρίχνω" στην κούραση και το στρες που νιώθω προσπαθώντας να ισορροπήσω μεταξύ των υπερκινητικών παιδιών μου και της part-time δουλειάς μου. Το "ρίχνω" στην αναστάτωση που προκαλεί ένα ταξίδι, στην πίεση που νιώθω για να έχουν τα παιδιά ένα μαγικό καλοκαίρι και στην προσπάθεια να βρω λίγο χρόνο με τον σύζυγό μου σε όλο αυτό το χάος. Όπως και να έχει, όμως, κάθε καλοκαίρι ο σύζυγός μου και εγώ δυσκολευόμαστε να βρεθούμε στην ίδια σελίδα.
Αυτό δεν ήταν πρόβλημα όταν τα παιδιά ήταν μικρά και μπορούσαμε να πετάξουμε αιχμηρά σχόλια ο ένας στον άλλον, χωρίς να μας καταλαβαίνουν. Τώρα, όμως, που είναι 7 η μεγάλη και 4,5 η μικρή δεν καταφέρνουμε να το κρύβουμε.
Πάντα πίστευα ότι δεν ήταν απαραιτήτως κακό να διαφωνείς με τον σύντροφό σου όταν είναι μπροστά τα παιδιά. Μάλιστα, θεωρούσα ότι έτσι μπορεί να μάθουν ότι υπάρχουν διαφωνίες, ότι είναι λογικό να κάνεις λάθη αρκεί να έχεις και την ευθύνη των πράξεών σου και να αναγνωρίζεις ότι μπορείς να διορθώσεις τα πράγματα. Κατά τη διάρκεια, όμως, της διαφωνίας που είχα με τον άντρα μου η κόρη μου έκανε να αλλάξω γνώμη.
Στην συγκεκριμένη περίπτωση, καυγαδίζαμε σ’ ένα δωμάτιο με κλειστές πόρτες σε άλλον όροφο από αυτόν που ήταν τα παιδιά με τους γονείς μου και είμαι σίγουρη ότι ακουγόμασταν αρκετά και τα λόγια που λέγαμε ήταν βαριά. Ήταν από εκείνους τους καυγάδες που με έφερναν στα όριά μου -γιατί είχαμε τσακωθεί για το ίδιο πράγμα πολλές φορές και ήμουν έτοιμη να ξεσπάσω όταν η κόρη μου μπήκε μέσα στο δωμάτιο.
"Πάλι τσακώνεστε;" ρώτησε. Αυτό το "πάλι" ήταν μαχαιριά στην καρδιά. "Αγάπη μου, απλώς προσπαθούμε να λύσουμε την διαφωνία που έχουμε," ήταν η απαράδεκτη απάντησή μου επειδή δεν ήθελα να παραδεχτώ ότι κάναμε σαν παιδιά με τις προσβολές μας. " Α, εγώ νόμιζα ότι πάλι μαλώνατε," απάντησε γελώντας νευρικά και εκεί κατάλαβα ότι το είχαμε παρακάνει. Η αντίδρασή της ήταν μια έκκληση που άκουσα πολύ καθαρά: αυτό έπρεπε να σταματήσει.
[…] Αμέσως σταματήσαμε τον ανούσιο καυγά μας γιατί συνειδητοποιήσαμε ότι είχαμε σοβαρότερο πρόβλημα. Την επόμενη μέρα, αποφασίσαμε να δούμε κάποιον ειδικό για να λύσουμε τα μικρά μας προβλήματα που όμως, μεγάλωναν και για εμάς και την κόρη μας. Σε κανέναν δεν αξίζει να περνάει την τελευταία μέρα των διακοπών του, κλεισμένος στην κρεβατοκάμαρα και να τσακώνεται. Απλά λυπάμαι που χρειάστηκε να επέμβει το παιδί μας για να το καταλάβουμε.»
Πηγή: popsugar.com