Να είσαι η μεγάλη αδερφή της οικογένειας σημαίνει…
Να έχεις διαβάσει τουλάχιστον μια φορά στη ζωή σου τ’ αδέρφια σου με καταστροφικά για τα νεύρα σου αποτελέσματα.
Να δανείζεις ρούχα που ξέρεις ότι δεν θα ξαναδείς ποτέ.
Να μοιράζεσαι μυστικά και εμπειρίες για έρωτες, αγόρια κι όλα τα συναφή και ακριβώς μετά να σκέφτεσαι «χριστέ μου, δεν γίνεται να έχει ερωτική ζωή είναι πάρα πολύ μικρή ακόμα!».
Να γίνεσαι αυστηρή κι αυτό να σου θυμίζει ότι όσο μεγαλώνεις γίνεσαι ίδια η μάνα σου…
…και να αντιλαμβάνεσαι ότι τελικά η μάνα σου είχε χίλια δίκια σε δυο χιλιάδες πράγματα.
Να αγαπάς με όλη σου την ψυχή.
Να βλέπεις ένα περίεργο, άγνωστό σου θηρίο να βγάζει δόντια, νύχια κι ό,τι άλλο διαθέτει όταν η μικρή σου αδερφή πληγώνεται ή αδικείται.
Να θεωρείς ότι κανείς δεν είναι αρκετός για τη μεγαλειότητά της!
Να την καλύπτεις στη μαμά, αλλά να της λες με το σοβαρότερο ύφος του κόσμου «Με φέρνεις σε πολύ δύσκολη θέση».
Να νιώθεις ευθύνες παντελώς μαμαδίστικες –και λίγο να το απολαμβάνεις, παρά το ότι σε κουράζει.
Να ανησυχείς. Πολύ. Διαρκώς. Για όλα.
Να τη βλέπεις να κάνει πράγματα που έκανες κι εσύ στην ίδια ακριβώς ηλικία και να αρνείσαι να πιστέψεις ότι αρμόζουν στην ηλικία της.
Να τρέμεις μήπως κάνει τα ίδια λάθη με ‘σένα.
Να της έχεις όση εμπιστοσύνη μπορεί να έχει ένας άνθρωπος σ’ έναν άλλον και να είσαι βαθιά πεπεισμένη ότι μια μέρα θα γίνει ή αστέρας του Χόλυγουντ ή η Αρβελέρ ή κάτι σαν την αυτοκράτειρα Αικατερίνη της Ρωσίας.
Να τη μαλώνεις και να το μετανιώνεις.
Να αναζητάς διαρκώς την ισορροπία ανάμεσα στη θέση του φροντιστή και του φίλου.
Να την ταράζεις στα φιλιά κι ας είναι ψηλότερη από ‘σένα.
Να τη βρίσκεις πανέμορφη.
Να τη βρίσκεις ενοχλητική.
Να προσπαθείς να στουμπώσεις στο μυαλό της ότι αξία, μουσική, βιβλίο, ιδέα, αρχή έχει περάσει από την έγκρισή σου…
…και μετά να «μαζεύεσαι» -γιατί μακριά από ‘μας τα «μεντοριλίκια» και οι σκηνοθεσίες.
Να σ’ εκνευρίζει όσο δεν σε εκνεύρισε άνθρωπος ποτέ.
Να σε κάνει να λιώνεις όσο δεν σε έκανε άνθρωπος να λιώσεις ποτέ.