«Πριν από μερικές εβδομάδες, μία παιδοψυχολόγος που ξέρω, κοίταξε τα παιδιά μου και μου είπε:
“Είσαι καλή μαμά”
Εγώ δεν ένιωθα έτσι και της απάντησα “Δεν νιώθω ότι είμαι καλή μαμά. Τα παιδιά με τρελαίνουν, χάνω την ψυχραιμία μου και όταν ξαπλώνω στο κρεβάτι, σκέφτομαι πώς θα βρω την υπομονή που χρειάζομαι για την επόμενη μέρα.
Τότε, εκείνη μου απάντησε με μια φράση που δεν μπόρεσα να ξεχάσω: “Τα μωρά κλαίνε, είναι ο μοναδικός τρόπος που έχουν για να επικοινωνήσουν. Τα νήπια τσιρίζουν, τα μεγαλύτερα παιδιά γκρινιάζουν και οι έφηβοι παραπονιούνται. Οι μαμάδες σιγομουρμουράνε 'αμάν πια' κάθε φορά πριν τους απαντήσουν. Έτσι επικοινωνούμε. Αλλά μάντεψε. Αυτό είναι καλύτερο απ’ τη σιωπή.
Ένα σπίτι γεμάτο με παιδιά που τσιρίζουν, έφηβους που διαμαρτύρονται και έναν γονιό που συνεχώς τον ρωτάνε και του ζητάνε πράγματα, είναι ένα σπίτι υγιές. Τα παιδιά που σιωπούν, τα νήπια που φοβούνται, οι έφηβοι που δεν γυρνούν σπίτι και οι γονείς που δεν επικοινωνούν ουσιαστικά μαζί τους, είναι κάτι ανησυχητικό.
Τα παιδιά δεν σε τρελαίνουν, ήσουν ήδη λίγο... τρελή. Γι’ αυτό έγινες μητέρα.”
Κι έτσι απλά, ένιωσα και πάλι ότι είμαι καλός γονιός.
Πάρτε βαθιές ανάσες, κάνετε καλή δουλειά».
Πηγή: Facebook.com/Constancehall