Δεν είναι, όμως, όλες οι μαμάδες άγγελοι επί γης.
Η Melody T. McCloud είναι μαιευτήρας-γυναικολόγος και συγγραφέας γράφει στο Psycholody Today ένα κείμενο αφιερωμένο στα παιδιά όλων αυτών των όχι-και-τόσο-καλών-μαμάδων.
«Για την πλειοψηφία των ανθρώπων, λόγια όπως "Είσαι η καλύτερη μαμά του κόσμου", "Ήσουν πάντα εκεί για ‘μένα" κ.ο.κ., είναι αλήθεια. Αλλά για χιλιάδες άλλους, τέτοια λόγια δεν θα μπορούσαν να βρίσκονται πιο μακριά απ’ την πραγματικότητα. Αυτοί οι άνθρωποι-θύματα μιας μάνας χωρίς αγάπη, σπάνια μιλούν για την κακοποίηση ή τον πόνο που υπέστησαν στα χέρια ενός ατόμου που υποτίθεται ότι θα έπρεπε να δίνει την ανιδιοτελή του αγάπη και όλη του τη στήριξη, την ενθάρρυνση, την ευτυχία και την προστατευτικότητα.
Οι άνθρωποι με μαμάδες που ξέρουν ν’ αγαπούν απορρίπτουν όποιον άνθρωπο τολμάει να μιλήσει άσχημα για τον άνθρωπο που τον έφερε στον κόσμο. “Σε γέννησε! Πώς τολμάς να μιλάς έτσι γι’ αυτήν; Ντροπή σου!”. Όσοι δεν μπορούν να ταυτιστούν ίσως μειώσουν το ζήτημα αναφέροντας τη δική τους μητέρα που ήταν “πεισματάρα και δύσκολος άνθρωπος”. Εγώ, όμως, εδώ δεν μιλάω γι’ αυτό.
Το να είναι μια μητέρα “πεισματάρα” δεν είναι το ίδιο με το να είναι κακόβουλη, χειριστική, ζηλιάρα ή ακόμα και κακιά με το δικό της παιδί. Συμβαίνει. […]
Το γεγονός ότι μια άσχημη εμπειρία δεν ήταν και δική σου, δεν σημαίνει ότι δεν μετράει, ότι δεν είναι σημαντική ή ότι δεν έχει συμβεί. Και το γεγονός ότι κάποιος γέννησε δεν σημαίνει ότι έγινε αυτόματα τρυφερός, ευγενικός και δοτικός. Η “αγάπη” κάποιων μπορεί να είναι σαν τυφώνας.
Το γεγονός είναι ότι πολλοί άνθρωποι -όχι μόνο ως παιδιά, αλλά και ως ενήλικες- βιώνουν συναισθηματική και ψυχική κακοποίηση στα χέρια των βιολογικών τους μαμάδων.
Ας πούμε, υπάρχει το Σύνδρομο Μινχάουζεν δια αντιπροσώπου. Πρόκειται για μια ψυχιατρική διαταραχή κατά την οποία η μητέρα πράττει έτσι ώστε να κάνει το παιδί της άρρωστο, προκαλώντας μερικές φορές επαναλαμβανόμενες νοσηλείες, εγχειρίσεις κ.α. Η μητέρα αναζητά και κερδίζει επιβράβευση για την αφοσίωσή της, την αγάπη της και τον πόνο που υποφέρει μέσα απ’ όλα αυτά, ενώ το παιδί αναγκάζεται να υποστεί περιττές θεραπείες και αγωγές.
Το Σύνδρομο Μινχάουζεν δια αντιπροσώπου δεν επηρεάζει μόνο μικρά παιδιά. Υπάρχει και μια “ενήλικη” εκδοχή του Συνδρόμου κατά την οποία οι μητέρες κάνουν αδιανόητα πράγματα στα παιδιά τους προκειμένου να κερδίσουν επιβράβευση ή συμπάθεια για τον εαυτό τους.
Ακόμη κι αν δεν υπάρχει ιατρικός όρος για τα μητρικά παραπτώματα, καμιά φορά οι άνθρωποι είναι απλώς κακοί, διαβολικοί και χειριστικοί. Οι μητέρες μπορεί να ζηλεύουν τα παιδιά τους -ειδικά τις κόρες τους- και να υιοθετούν συμπεριφορές που υποτιμούν, αποθαρρύνουν ή μειώνουν εντελώς το παιδί στα μάτια των άλλων. Πολλές φορές τα παιδιά υποφέρουν σιωπηρά, αλλά καμιά φορά μιλούν, για να απελευθερωθούν και να φέρουν την αλήθεια στο φως.
Ένα αξιομνημόνευτο παράδειγμα: τον Αύγουστο του 2008, οι συντάκτες των Times-Herald εντυπωσιάστηκαν όταν έλαβαν τη νεκρολογία της Dolores Aguilar. Η κόρη που έγραψε το κείμενο εκ μέρους ολόκληρης της μεγάλης οικογένειάς της, μίλησε όχι για το πόσο γλυκιά, ευγενική και τρυφερή ήταν η μητέρα της, αλλά, αντιθέτως, δήλωσε: “…μιλάω εκ μέρους της πλειοψηφίας της οικογένειάς της, όταν λέω ότι δεν θα λείψει στους περισσότερους, λίγα δάκρυα θα χυθούν για εκείνη και δεν θα υπάρξει θρήνος μετά τον θάνατό της. Εμείς θα τη θυμόμαστε με τον δικό μας τρόπο, ο οποίος είναι κυρίως λυπηρός και προβληματικός. Ίσως έχουμε μερικές καλές στιγμές μαζί της, που θα θυμόμαστε πού και πού. Όμως… σ’ όλους μας θα λείψει αυτό που ποτέ δεν είχαμε: μια καλή και τρυφερή μητέρα, γιαγιά και προγιαγιά. Όσο για εμάς που μένουμε πίσω, ελπίζω ότι αυτή είναι η αρχή μιας εποχής επούλωσης πληγών και προσπάθειας να γίνουμε και πάλι οικογένεια. ”
Άλλοι κατέκριναν την συγγραφέα του κειμένου για τα λόγια που χρησιμοποίησε για τη μητέρα της, ενώ άλλοι συμφώνησαν, δηλώνοντας ότι μιλάει αληθινά λέγοντας όσα οι άλλοι συνήθως κρύβουν ή δεν έχουν ζήσει ποτέ.
[…]
Κανείς δεν ξέρει τι συμβαίνει πίσω από κλειστές πόρτες… ακόμα και με τη σχέση μητέρας-παιδιού. Είναι δύσκολο να το πιστέψεις και επώδυνο να το δεχτείς, αλλά κατάλαβε ότι όντως συμβαίνει.
Αυτό το κείμενο θέλει να δώσει φωνή σε όσους είχαν αυτή τη “διαφορετική” εμπειρία. Υπάρχουν χιλιάδες άνθρωποι εκεί έξω σαν εσάς. Αν, όχι μόνο επιβιώσατε, αλλά με τον δυναμισμό και την αποφασιστικότητά σας επιβιώσατε παρά τις “αμαρτίες” της μητέρας σας, μπορείτε να έχετε μια υπέροχη μέρα, εβδομάδα, ζωή… »