«Σήμερα άφησα την κουζίνα όπως ακριβώς ήταν. Ναι, το πρωί της Δευτέρας. Άρχισα την εβδομάδα με δύο στοίβες άπλυτα πιάτα πάνω στους πάγκους.
Δεν νιώθω τέλεια. Δεν τρελαίνομαι αλλά κάποιες φορές πρέπει απλώς να μάθεις εγκαταλείπεις.
Χθες το βράδυ εγώ εγκατέλειψα την προσπάθεια. Δεν καθάρισα την κουζίνα, δεν ζήτησα από τα παιδιά μου να την καθαρίσουν. Ο άντρας μου είχε δουλειά. Θα έπρεπε να “δουλεύω” κι εγώ. Αλλά εγκατέλειψα.
Γιατί; Δεν έχω ιδέα γιατί. Δεν μπορώ ούτε καν να θυμηθώ τι έκανα εκείνη την ώρα.
Απλά κάποιες φορές, το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να κάνεις πίσω, χωρίς κάποιον συγκεκριμένο λόγο.
Όχι. Όχι σήμερα.
Δεν νιώθω τύψεις γι’ αυτό. Δεν νιώθω ότι ηττήθηκα. Σήμερα απλώς δεν θα κάνω τίποτα σ’ αυτό τα σπίτι.
Θα τα φτιάξουμε όλα μετά. Πάντα τα φτιάχνουμε.
Εγκατέλειψα γιατί είμαι άνθρωπος και θέλω να νιώθω σαν άνθρωπος. Θέλω να έχω την επιλογή: να “αποτύχω” ή “απλώς να μην το κάνω” για οποιονδήποτε λόγο ή χωρίς κανένα λόγο. Μπορεί να αναλάβει άλλος, μπορεί να μην αναλάβει κανείς και όλα θα πάνε καλά.
Δεν πρέπει να είμαστε συνέχεια πιεσμένες σ’ αυτό το “παιχνίδι”. Κάποιες φορές, μπορούμε να εγκαταλείπουμε τον αγώνα. Μπορούμε ακόμα και να τον ξεχάσουμε. [...]
Το να έχεις λιγότερες προσδοκίες από τον ίδιο σου τον εαυτό σου είναι ένα από τα σημαντικότερα πράγματα που με έμαθαν τα παιδιά μου.
Προσέξτε. Εμείς είμαστε η ομάδα της εγκαταλελειμμένης κουζίνας.”
Πηγή: babble.com