Γιατί κάθε φορά που ερχόσουν σπίτι, έφερνες κι ένα δωράκι –πότε τεράστιο κι εντυπωσιακό και πότε μια μικρή λιχουδιά. Και τα μεν και τα δε, χάριζαν ένα τεράστιο χαμόγελο.
Γιατί, όταν ερχόμουν σπίτι σου, μ’ άφηνες να το κάνω παιδική χαρά.
Και γιατί ποτέ δεν μου ζήτησες να μαζέψω τον χαμό, όπως η μαμά.
Γιατί τα φιλιά και τα χάδια σου δείχνουν την πιο μεγάλη αγάπη.
Γιατί μπορώ να μοιραστώ μαζί σου μυστικά που δεν τολμώ να πω στους γονείς μου.
Γιατί πήρες άπειρες φορές το μέρος μου, όταν η μαμά κι ο μπαμπάς θύμωναν κι απειλούσαν με τιμωρίες.
Γιατί εσύ τιμωρία δεν με έβαλες ποτέ –κι ας μου χρειαζόταν πού και πού.
Γιατί το παιχνίδι μαζί σου ποτέ δεν είχε όρια.
Γιατί άκουσες με υπομονή την μισάωρη διήγησή μου για το πιο ασήμαντο περιστατικό στο σχολείο.
Γιατί μ’ άφηνες να κερδίσω στα επιτραπέζια.
Γιατί, όταν με βλέπεις, χαίρεσαι και λάμπεις λες κι έχουμε χρόνια να ιδωθούμε κι ας έχουν περάσει 5 μέρες απ’ την τελευταία φορά.
Γιατί με έπαιρνες μαζί σου όταν πήγαινες για ψώνια κι αργότερα για ποτό και σινεμά και θέατρο και μ’ άφηνες να ρίχνω κλεφτές ματιές στην ενήλικη ζωή που βιαζόμουν να αποκτήσω.
Γιατί μου έδωσες τις πιο σοφές συμβουλές.
Γιατί ανέχτηκες την γκρίνια μου χιλιάδες φορές με υπομονή κι αγάπη.
Γιατί μου μίλησες για το σεξ ανοιχτά και χωρίς περιστροφές.
Και γιατί, όσο κι αν σοκαρίστηκες, μ’ άφησες να σου μιλήσω για ερωτικές περιπέτειες προτάσσοντας όλη σου την ψυχραιμία.
Γιατί μ’ αγαπάς και με νοιάζεσαι σαν παιδί σου, ενώ δεν είμαι.
Και γιατί ήσουν πολύτιμος σύμμαχος και στήριγμα της μαμάς και του μπαμπά.
Γιατί, για ‘σένα, είμαι πάντα το ομορφότερο, εξυπνότερο, πιο προικισμένο πλάσμα του κόσμου όλου!
Και γιατί, όταν με κοιτάς, νιώθω σαν το πιο όμορφο, το πιο έξυπνο, το πιο προικισμένο πλάσμα του κόσμου.
Γιατί σε νιώθω σαν μαμά.
Γιατί σε νιώθω σαν φίλη.
Γιατί σε νιώθω σαν την καλύτερη και πιο γλυκιά δασκάλα.
Γιατί αν υπήρχαν νεράιδες που εκπληρώνουν όνειρα, μεταμορφώνουν κουρέλια σε βραδινά φορέματα και κολοκύθες σε πόρσε, τότε θα ήσουν σίγουρα μία απ’ αυτές.