Ερώτηση:
Καλησπέρα. Έχω ένα αγοράκι 9 μηνών. Από τότε που γεννήθηκε, τον φροντίζω εγώ και κάποιες φορές η μητέρα μου. Την πεθερά μου την βλέπει κι αυτήν συχνά αλλά περισσότερο βλέπει τη μητέρα μου. Εδώ και 1-2 μήνες, όποτε δει την πεθερά μου, θέλει μόνο αυτήν και κλαίει για να πάει πάνω της. Εγώ, εκείνη την ώρα είναι σαν να μην υπάρχω. Δεν κάνει ποτέ έτσι ούτε για μένα ούτε για τη μαμά μου. Κάνω κάτι λάθος και συμπεριφέρεται έτσι; Μήπως όσο μεγαλώνει, θα αλλάξει αυτό; Ευχαριστώ πολύ.Απάντηση:
*Φωτογραφία: ghk.h-cdn.co
Αγαπητή αναγνώστρια,
Όσο τα βρέφη μεγαλώνουν, τόσο αναπτύσσουν τη δυνατότητα να συνάπτουν σχέσεις και με άλλα πρόσωπα πέρα από τα πρόσωπα φροντίδας, δηλαδή τη μητέρα και τον πατέρα. Αυτή η νέα δυνατότητα είναι πολλή σημαντική καθώς τα παιδιά μαθαίνουν να μοιράζονται, να επικοινωνούν και να ζητούν και από άλλους ανθρώπους.
Στο ερώτημά σας λοιπόν, είναι πολύ όμορφο που φροντίζετε τον γιο σας. Είναι πολύ όμορφο, επίσης, που έχετε τη βοήθεια της μητέρας σας. Επειδή του έχετε προσφέρει ασφάλεια, νιώθει κι εκείνος εμπιστοσύνη να πλησιάσει ένα άλλο σημαντικό πρόσωπο, τη γιαγιά του.
Η ανάπτυξη οποιασδήποτε σχέσης με ένα σημαντικό πρόσωπο της οικογένειας, δεν μπορεί να καταγραφεί σαν αρνητικό στοιχείο. Αποτελεί αντίθετα απόδειξη, ότι το μωρό σας μεγαλώνει και ενδιαφέρεται για τις ανθρώπινες σχέσεις. Έτσι, λοιπόν, δεν υπάρχει λόγος να ανησυχείτε.
Χαρείτε το μωρό σας που μεγαλώνει και ανοίξτε του το δρόμο για να προχωρήσει. Αν υπάρχει δυσκολία στη μεταξύ σας σχέση με την πεθερά σας μπορείτε να το αλλάξετε και έχετε πια μια καλή αφορμή! Εκμεταλλευτείτε την!
Σας ευχαριστώ.
*Η Ρομίνα Σαλούστρου είναι ψυχολόγος – ψυχοθεραπεύτρια.