*Φωτογραφία: lunchclick.co
Είμαι 40 ετών και μαμά ενός 4χρονου αγοριού που λατρεύω. Με τον πατέρα του γιου μου ήμαστε μαζί από τότε που εγώ ήμουν 20 κι εκείνος 30. Πριν δυο χρόνια, όμως, χωρίσαμε γιατί καταλάβαμε πως πια δεν ήμαστε καλά μαζί και δεν θέλαμε να “φορτώσουμε” στο παιδί τα προβλήματά μας. Ο χωρισμός ήταν φιλικός, όμως δεν ήταν καθόλου εύκολος- όταν “χτίζεις” μια ζωή με έναν άντρα που πιστεύεις ότι είναι ο άνθρωπός σου, δεν μπορείς να τα ξεγράψεις όλα σε λίγους μήνες. Πρέπει να “θρηνήσεις” και μετά να προχωρήσεις. Εγώ χρειάστηκα έναν χρόνο. Ακούω ήδη τα σχόλια κάποιων που λένε ειρωνικά “Πολύ της πήρε. Ήταν μια ζωή με τον άντρα της και σ’ έναν χρόνο τον ξεπέρασε”. Δεν είναι όμως έτσι. Τον άντρα μου πάντα θα τον αγαπάω γιατί είναι ο πατέρας του παιδιού μου και μοιράστηκα πολλά μαζί του, όμως έπρεπε να προχωρήσω τη ζωή μου.
Όπως κι έκανα. Όταν γνώρισα τον Γιώργο. Η γνωριμία μας έγινε πολύ ξαφνικά. Η δουλειά μου απαιτεί πολλά ραντεβού εκτός γραφείου με υποψήφιους συνεργάτες και εκείνος ήταν ένας απ’ αυτούς. Μου έκανε εντύπωση το ότι είχε μια τόσο καλή θέση τόσο νέος. Ενώ μιλάγαμε, έμαθα ότι ήταν 27 ετών και ότι παράλληλα με τη δουλειά, έκανε μεταπτυχιακό. Από την αρχή παραδέχομαι ότι μου κέντρισε το ενδιαφέρον σαν άντρας -κάτι που είχε να γίνει από τα 21 μου χρόνια, όταν γνώρισα τον πρώην σύζυγό μου- αλλά γρήγορα ένιωσα τύψεις και έδιωξα τις σκέψεις μου. Όμως, όπως λένε, “πεπρωμένον φυγείν αδύνατον”… Η συνεργασία μας προχώρησε κι έτσι τα επαγγελματικά ραντεβού μαζί του συνεχίστηκαν. Κάθε φορά, ένιωθα απίστευτη χαρά που θα τον συναντούσα, πρόσεχα την εμφάνισή μου και ήθελα να είμαι το επίκεντρο της προσοχής του ενώ είχα φροντίσει να του αναφέρω ότι είμαι χωρισμένη με ένα παιδί. Έπειτα από σχεδόν δύο βδομάδες συνεργασίας, παίρνω ένα μήνυμα στο κινητό μου που έλεγε το εξής: “Θέλω να βρεθούμε αλλά να μην μιλήσουμε καθόλου για δουλειά. Θα περάσω να σε πάρω στις 8”. Ήξερε πού έμενα γιατί μία μέρα με είχε γυρίσει σπίτι μετά το επαγγελματικό μας ραντεβού. Ο τρόπος που με διεκδίκησε με εξίταρε, αμέσως όμως σκέφτηκα το παιδί κι ένιωσα ενοχές. Ο γιος μου θα έμενε με τον μπαμπά του εκείνη τη μέρα, όμως και πάλι νόμιζα πως έκανα κάτι λάθος. Πίστευα ότι δεν ήμουν εγώ ικανή για τέτοιες περιπέτειες, ότι μια μαμά δεν πρέπει να φέρεται έτσι και ότι αυτά είναι “γι’ άλλες γυναίκες”. Όμως, ειλικρινά δεν μπορούσα να πω όχι. Ακόμα και τώρα αισθάνομαι ότι πρέπει να απολογηθώ.
*Φωτογραφία: amazonaws.com
Βγήκαμε κι άρχισα να νιώθω πάλι σαν εκείνη την όμορφη 20χρονη ερωτευμένη κοπέλα που έχει όλη τη ζωή μπροστά της. Ο Γιώργος με φλέρταρε επίμονα και αδιάκριτα, όπως δεν με είχε φλερτάρει ποτέ κανείς. Είχε αυτό το γοητευτικό θράσος που χαρακτηρίζει τους νέους άντρες που θα κάνουν τα πάντα για να σε κερδίσουν. Και με κέρδισε. Μετά το μαγαζί που είχαμε πάει για ποτό, καταλήξαμε σπίτι του.
Δεν είμαι υπερβολική αν σας πω ότι ήταν από τις πιο όμορφες βραδιές της ζωής μου. Και δεν το λέω μόνο για το σεξ, αλλά και για τον τρόπο που μου συμπεριφερόταν. Ένιωθα πως ήμουν πριγκίπισσα και βλέποντας τον εαυτό μου μέσα απ’ τα μάτια του, η αυτοπεποίθησή μου ανέβαινε.
Πίστευα ότι αυτή η βραδιά δεν θα είχε συνέχεια. Η αλήθεια είναι, όμως, ότι διαψεύστηκα. Πλέον, είμαστε 4 μήνες μαζί. Και μπορώ να σας πω πως έχω κερδίσει πολλά.
Θα είναι ψέματα αν σας πω πως το σεξ δεν παίζει ρόλο στη σχέση μας. Ο Γιώργος είναι δοτικός, μου δείχνει κάθε φορά πόσο με θέλει και αυτό είναι που με εξιτάρει περισσότερο απ’ όλα. Βλέποντας το πώς με βλέπει εκείνος, νιώθω σέξι και η ερωτική μου διάθεση έχει ανέβει όσο ποτέ. Μπορεί ν’ ακούγεται “κενό”, όμως με τον άντρα μου ποτέ δεν είχα περάσει τόσο καλά και τα τελευταία χρόνια η ερωτική μας ζωή είχε μάλλον πιάσει πάτο. Πλέον, νιώθω και πάλι γυναίκα.
Νιώθω, όμως, και... κοριτσάκι. Μαζί του, αισθάνομαι ότι ξαναζώ τα χρόνια εκείνα που δεν μέρει δεν “έζησα” όπως οι συνομήλικες φίλες μου. Μην ξεχνάτε ότι ήμουν 20 όταν γνώρισα τον άντρα μου και η αλήθεια είναι ότι αποκόπηκα από τις παρέες μου και τις τρέλες της νεότητας και προσαρμόστηκα κυρίως στο δικό του πρόγραμμα και τους δικούς του φίλους. Με τον Γιώργο, όμως βγαίνουμε, πηγαίνουμε για ποτό, για χορό, τρώμε έξω και ξενυχτάμε. Το περίεργο, μάλιστα, είναι ότι δεν νιώθω κουρασμένη. Παρά την πολυάσχολη καθημερινότητά μου με τη φροντίδα του παιδιού, τη δουλειά και τις εξόδους μας αισθάνομαι πιο ξεκούραστη από ποτέ. Τον βλέπω δύο με τρεις φορές την εβδομάδα κι όμως οι ώρες που περνάω μαζί του, με αναζωογονούν όσο τίποτε άλλο. Είμαι τόσο ανανεωμένη που ακόμα κι ο πρώην άντρας μου μου είπε ότι δεν με έχει ξαναδεί τόσο όμορφη κι “ανεβασμένη”.
Ίσως ακούγομαι εγωίστρια, όμως πλέον υπάρχει κάποιος που προσαρμόζεται στο δικό μου πρόγραμμα, που δεν ζητάει από μένα τίποτα που δεν μπορώ να του δώσω. Υπάρχει κάποιος που με διεκδικεί. Που δέχεται ότι προτεραιότητά μου είναι και πάντα θα είναι το παιδί μου. Και που βρισκόμαστε όταν ο γιος μου μένει στον μπαμπά του. Δεν αναζητώ τους λόγους- μπορεί και ο ίδιος να “βολεύεται” εν μέρει με μία γυναίκα που δεν θα θελήσει κάτι άλλο πιο σοβαρό. Όμως, για μένα το βασικό είναι ότι δείχνει κατανόηση. Έχοντας μείνει στο πλευρό του πρώην άντρα μου για 20 περίπου χρόνια, εγώ ήμουν αυτή που έκανα εκπτώσεις για να προσαρμοστώ στα δικά του δεδομένα. Δεν εκμεταλλεύομαι τον Γιώργο ούτε είμαι καμιά μοιραία γυναίκα που τον έχει μπλέξει στα δίχτυα της.
*Φωτογραφία: divorcedgirlsmiling.com
Ακόμα, όμως, κι αν θελήσει να φύγει, εγώ θα τον καταλάβω. Ήδη σε κουβέντα μας, μου είπε ότι θα ήθελε να γνωρίσει τον γιο μου, ως οικογενειακός φίλος. Ήμουν κάθετη- είπα όχι. Άλλες φορές έχει αναφέρει ότι θα μπορούσε να “δει” το μέλλον του μαζί μου- μάλιστα, μου είπε πως αν πάει για διδακτορικό στο εξωτερικό, θα ήθελε να σκεφτώ το ενδεχόμενο να πάω μαζί του. Ως γυναίκα, όμως, εγώ σκέφτομαι και για τους δυο μας και ξέρω πως κάτι τέτοιο δεν θα ήταν καθόλου εύκολο. Αλλά το σημαντικότερο... δεν θα έκανα κάτι που θα άλλαζε τόσο δραστικά τη ζωή του γιου μου. Ξέρω επίσης πως ο έρωτας σ’ αυτές τις ηλικίες είναι παροδικός και πως μπορεί, αν τα πράγματα “σοβάρευαν”, εκείνος να ήθελε οικογένεια, κάτι που εγώ δεν θα μπορώ να του προσφέρω- είμαι ήδη 40 ετών και δεν θέλω να κάνω άλλο παιδί.
Όπως και να’ χει, ο Γιώργος μου έμαθε πολλά. Μου έμαθε ότι μπορείς να ζήσεις τη ζωή σου όποτε και όπως θες, ότι μπορείς να μείνεις για πάντα νέος στην ψυχή και να μην σε νοιάζει τι θα πουν οι γύρω σου- όπως δεν με νοιάζουν τα επικριτικά βλέμματα των αγνώστων όταν μας βλέπουν να κρατιόμαστε χέρι-χέρι στον δρόμο. Για μένα, πάντα ο Γιώργος θα είναι από τους σημαντικότερους ανθρώπους που έχω γνωρίσει στη ζωή μου.
Και ξέρω πως, αν δημοσιεύσετε το γράμμα μου και το διαβάσει, ίσως και να νιώσει πληγωμένος. Όμως, θα έχει μάθει την αλήθεια... Και θα ξέρει ότι μου άλλαξε τη ζωή!»