Ερώτηση:
Έχω ένα αγοράκι 3,5 ετών με το οποίο έχω πολλά θέματα. Από το καλοκαίρι, έχει αρχίσει να εκδηλώνει ενδιαφέρον για κοριτσίστικα πράγματα, θέλει να έχει μακριά μαλλιά, τυλίγει το σώμα του καμιά φορά με πετσέτες για να τις κάνει φούστες. Δεν μου έχει πει τι είναι αυτό, παρά μόνο ότι το χρειάζεται για να χορέψει. Δεν ξέρω αν απλά επηρεάζεται από ένα μεγαλύτερο κοριτσάκι που κατά καιρούς κάνει παρέα ή αν αυτή θα είναι η σεξουαλική του ταυτότητα… Το άλλο πρόβλημα που αντιμετωπίζω είναι η ανυπακοή του. Μπορείς να του πεις κάτι με ήρεμο τρόπο ή με άγριο –δεν τον ενδιαφέρει, πρέπει να γίνει το δικό του. Ώρες ώρες είναι σαν να έχει βάλει στόχο να κάνει τη μία βλακεία μετά την άλλη. Και με πράγματα που τα έχει ξανακάνει, όπως το να σκαρφαλώνει κάπου ψηλά ή να αδειάζει το υγρό πιάτων ή όταν πηγαίνει στην τουαλέτα, αντί να κόβει ένα μικρό κομμάτι χαρτί, κάθε φορά εκείνος κάνει ένα «χαλάκι» από χαρτί υγείας στο πάτωμα! Του ζητάω να μου κρατάει το χέρι στη βόλτα και δεν το κάνει ή απλά να βάλει ένα μπουφάν και γίνεται πάντα πόλεμος. Κάθε μέρα για τα ίδια πράγματα. Νιώθω απαίσια να τον μαλώνω κάθε μέρα, αλλά δεν μπορώ να τον αφήνω να κάνει συνέχεια ό,τι θέλει. Έχω κουραστεί πολύ ψυχολογικά.Απάντηση:
*Φωτογραφία: cached.imagescaler.hbpl.co.uk
Αγαπητή αναγνώστρια,
Το μεγάλωμα των παιδιών είναι μια υπέροχη και συνάμα πολύ απαιτητική διαδικασία. Όση γνώση κι αν έχουν ήδη οι γονείς, όση απειρία ή εμπειρία, η νέα ζωή είναι πάντα γεμάτη με νέα στοιχεία.
Στο ερώτημά σας αναφέρετε δυσκολίες που εντοπίζετε οι οποίες έχουν διάρκεια στο χρόνο. Είναι πολύ σημαντικό να σκεφτείτε εάν οι δυσκολίες αυτές είναι ανεξάρτητες των εξελίξεων της οικογένειας. Υπάρχουν συμπεριφορές που μπορεί να φαίνονται περίεργες αλλά να έχουν κάποιο νόημα, και συμπεριφορές που δεν μπορείτε να τις συνδέσετε με κάποιο γεγονός. Στη φροντίδα του παιδιού σας και στην αγωνία σας, είναι σπουδαίο ακόμη να εμπιστεύεστε τους σημαντικούς ανθρώπους γύρω του, όπως τον πατέρα του. Είναι ιδιαίτερα σημαντικός και η δική του συμβολή είναι πολύ χρήσιμη και λόγω του ρόλου του και λόγω του φύλου του.
Καθώς ο γιος σας μεγαλώνει, εάν η ανησυχία σας αυξάνεται αντί να καταλαγιάζει, είναι όμορφο να ζητήσετε βοήθεια από κάποιον ειδικό. Μια συμπεριφορά δνε μπορεί να χαρακτηρίσει ένα πρόσωπο, ούτε μια προτίμηση. Χρειάζεται ενδελεχής προσπάθεια κατανόησης του παιδιού, αλλά και ολόκληρης της οικογένειας για να σας δοθεί ένας τρόπος να προχωρήσετε που να σας ταιριάζει. Μη διστάζετε να το ζητήσετε. Όσο πιο νωρίς φροντίζετε να αλλάξετε τον τρόπο που σας δυσκολεύει, τόσο πιο καλά θα εξελιχθούν οι σχέσεις σας και ο γιος σας. Η φωνή σας δεν θα είναι αρκετή. Η φροντίδα σας όμως είναι..
Σας ευχαριστώ.
*Η Ρομίνα Σαλούστρου είναι ψυχολόγος – ψυχοθεραπεύτρια.