«Το ένα μου μωρό το κουβαλάω στην πλάτη μου, το τρίχρονο παιδί μου φωνάζει ότι πονάει η κοιλιά της και θέλει το γλυκό που δεν έφαγε μετά το μεσημεριανό, το εξάχρονό μου αγόρι χρησιμοποιεί οτιδήποτε βρει μπροστά του σαν όπλο, ο 7χρονος γιος μου θέλει να δει τι θα πάρει με το ένα δολάριο που έχει. Αυτά. Έτσι ήταν τα ψώνια μου στο σούπερ μάρκετ σήμερα. Όσο προσπαθούσα να τα χωρέσω όλα στις σακούλες και έκανα τα πάντα για να μην χάσω την ψυχραιμία μου, η κυρία δίπλα μου με ρώτησε αν το κινητό μου βγάζει φωτογραφίες.
Προσπαθούσα να μην δείξω την ενόχλησή μου γιατί στη λίστα των εκατομμύρια ερωτήσεων που μου έκαναν τα παιδιά μου προστέθηκε και η δική της, της απάντησα θετικά και της είπα ότι η συσκευή μου τραβάει φωτογραφίες. Με ρώτησε αν ήθελα να με τραβήξει μια φωτογραφία μαζί με τα παιδιά μου. Στο σούπερ μάρκετ. Μαζί. Μου είπε ότι εκείνη εύχεται να είχε τώρα τέτοιες φωτογραφίες με τα παιδιά της -από τα απλά πράγματα που έκανε καθημερινά μαζί τους. Ξέρει, φυσικά, ότι το να πας μέχρι το σούπερ μάρκετ με τα παιδιά είναι πολύ δύσκολο. Μου είπε πως ό,τι κάνω μετράει. Δεν της λείπει το "δύσκολο" κομμάτι αυτών των ημερών, αλλά αυτό που τις έκανε τόσο γλυκιές. Πάντα θα θυμάμαι αυτή τη φωτογραφία και το μήνυμα που θα κουβαλάει μαζί της.»
Πηγή: mamamia.com.au