*Φωτογραφία: mirror.co.uk
Η ζωή στο σχολείο
Δεδομένου ότι τα παιδιά περνούν τουλάχιστον 30 ώρες την εβδομάδα στο σχολείο, η μισή τους μέρα περιστρέφεται γύρω από τη μαθητική τους ζωή. Γι’ αυτό, στόχος μας πρέπει να είναι να φροντίσουμε το παιδί να είναι ασφαλές και η κατάστασή του ελεγχόμενη, χωρίς όμως να το κάνουμε να νιώσει μειονεκτικά ή διαφορετικά σε σχέση με τους συμμαθητές του.
Το πρώτο βήμα, λοιπόν, είναι να ενημερώσουμε τους καθηγητές για την κατάσταση της υγείας του παιδιού και ίσως για κάποιες ιδιαίτερες καθημερινές ανάγκες του, όπως για παράδειγμα αν υπάρχει κάποια ειδική οδηγία γεύματά του. Επιπλέον, οι εκπαιδευτικοί θα πρέπει να έχουν κάποιες βασικές γνώσεις ώστε να μπορούν να αναγνωρίσουν τα επεισόδια υπογλυκαιμίας και υπεργλυκαιμίας. Γι’ αυτό, καλό θα είναι εκτός από το δικό σας επείγον τηλέφωνο επικοινωνίας, να δώσετε στο εκπαιδευτικό προσωπικό και το τηλέφωνο του γιατρού που παρακολουθεί το παιδί. Έτσι και εκείνο θα νιώθει μεγαλύτερη ασφάλεια και θα ξέρει πως μπορεί ν’ απευθυνθεί στη δασκάλα του εφόσον χρειαστεί. Στην ίδια λογική, εφόσον υπάρχει νοσηλευτής ή νοσηλεύτρια στο σχολείο (αν δεν υπάρχει, μπορείτε να κάνετε ειδικό αίτημα στις αρμόδιες αρχές), ο οποίος θα χορηγεί τις ενέσεις ινσουλίνης στο παιδί θα πρέπει να ενεργεί με βάση τις οδηγίες του γιατρού που του έχετε δώσει. Η κάθε περίπτωση είναι εξατομικευμένη, γι’ αυτό και μπορεί να χρήζει διαφορετικής μεταχείρισης (επομένως, οι γενικές οδηγίες περί διαβήτη δεν αρκούν) ενώ κάποιες φορές μπορεί να χρειαστεί ν’ αλλάξει τη δόση της ινσουλίνης εφόσον κριθεί αναγκαίο.
*Φωτογραφία: cloudfront.net
Φυσικά, δεν θα πρέπει να ξεχνάτε τα απαραίτητα σύνεργα που πρέπει να έχει καθημερινά μαζί του το παιδί σε ένα ειδικό τσαντάκι: τη συσκευή μέτρησης και την ένεση ινσουλίνης. Για τη διευκόλυνση του παιδιού, αλλά και για να αισθάνεται πιο άνετα, είναι σημαντικό να του παρέχεται ένας χώρος (μπορεί να είναι μια άδεια σχολική αίθουσα ή γραφείο) στον οποίο θα μπορεί να κάνει τις αναγκαίες μετρήσεις της γλυκόζης στο αίμα.
Καλό θα είναι η μέτρηση να γίνεται παρουσία του δασκάλου ή του νοσηλευτή για να ελέγχει αν οι τιμές είναι φυσιολογικές, σύμφωνα με την κατάσταση της υγείας του παιδιού και να κρίνει αν χρειάζεται περαιτέρω βοήθεια. Είναι αυτονόητο, επίσης, ότι η καταγραφή των τιμών επιβάλλεται έτσι ώστε να υπάρχει μία σαφής αλλά και «ασφαλής» εικόνα των επιπέδων της γλυκόζης στο αίμα. Ωστόσο, κάποιες συσκευές μπορούν να αποθηκεύουν το ιστορικό της γλυκόζης των τελευταίων ωρών κι έτσι εσείς μπορείτε να τις ελέγξετε ακόμα και όταν το παιδί γυρίσει στο σπίτι απ’ το σχολείο το μεσημέρι.
Η καθημερινότητά του
*Φωτογραφία: regionaut.meinbezirk.at
Ως προς την διατροφή, τη νούμερο 1 ανησυχία των γονιών, το παιδί θα πρέπει να τρώει υγιεινά, χωρίς όμως ιδιαίτερες συστάσεις. Η διαφοροποίηση σε σχέση με ένα οποιοδήποτε άλλο παιδί είναι, ότι οι υδατάνθρακες που προσλαμβάνονται από την τροφή θα πρέπει να κατανέμονται με τέτοιο τρόπο, ώστε να εναρμονίζονται με την ινσουλίνη αλλά και την φυσική δραστηριότητα. Επιπλέον, αν το παιδί φάει γλυκό, πιθανώς να χρειάζεται να γίνει μέτρηση μετά την κατανάλωσή του για να ελεγχθεί η γλυκόζη στο αίμα του. Το κολατσιό για το σχολείο, επίσης, θα πρέπει να ετοιμάζεται από το σπίτι σύμφωνα με τις οδηγίες του γιατρού- τα κάποιες φορές αμφίβολης ποιότητας προϊόντα του κυλικείου μπορεί να μην είναι τόσο υγιεινά, γι' αυτό προτιμότερο θα είναι να τ' αποφύγετε. Όσον αφορά την άσκηση, το παιδί δεν χρειάζεται να «κόψει» τη γυμναστική ή κάποια άλλη φυσική δραστηριότητα. Αντίθετα, η σωματική άσκηση βοηθάει γιατί τα επίπεδα ζαχάρου στο αίμα μειώνονται. Έτσι και η υγεία του θα επωφεληθεί αλλά και το ίδιο θα συμμετέχει ενεργά σε δραστηριότητες που το ευχαριστούν και το κοινωνικοποιούν. Στην περίπτωση που το παιδί αισθανθεί ανασφάλεια ή νομίζει ότι κάτι δεν πάει καλά, οι μετρήσεις της γλυκόζης θα σας βοηθούν πάντα να έχετε την κατάσταση υπό έλεγχο!